Het Groene Hart Pad
van IJsselstein naar Stolwijk

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

In de zomermaanden is er helemaal niets meer van gekomen om verder te gaan op het Groene Hart Pad. Ik heb veel andere tochten gewandeld, de Kennedymars van Hilversum gelopen, de 4Daagse van Nijmegen en ik ben tussendoor ook nog behoorlijk ziek geweest. En daarbij was het voor mij een zomer waarin de temperatuur veel te hoog lag, dus ik heb schaduwloze parcoursen zoals in het Groene Hart te verwachten zijn, gemeden. Maar nu is het inmiddels eind augustus, de herfst is in aantocht en de weersomstandigheden beginnen weer veel meer naar mijn zin te worden.

Op voor de volgende etappe dus, ik had die gepland van IJsselstein naar Stolwijk, een afstand van 30 kilometer. Ik heb Kiaatje 's morgens vroeg in Stolwijk geparkeerd en ben met twee bussen richting IJsselstein gereden. Daar moest ik nog wel ca. 2 km lopen naar het punt waar ik verleden keer geëindigd ben, ik rekende er dus maar alvast op dat de dagafstand wat langer zou worden. Welgemoed ga ik op pad en na ca. 20 minuten ben ik bij Eiteren, waar ik de route weer oppik.

Het eerste stukje is een leuk lusje door het oude centrum van IJsselstein, ik zie de restanten van een oud kasteel, kom langs een oude school en wandel verderop door een leuk winkelstraatje waar allemaal parapluutjes boven de weg hangen. Gelukkig heb ik die niet nodig, het is heerlijk wandelweer vandaag! Via een oude stadspoort krijg ik uitzicht op de imposante St. Nicolaasbasiliek en langs een paar leuke standbeelden verlaat ik IJsselstein weer.

Ik loop een stuk heerlijk over asfalt door de zonnige polders, maar dan wijst de markering een grasdijk op. Die moet ik zo'n acht kilometer gaan volgen, het lange gras is behoorlijk nat van regen en dauw en de blauwe trailrunningschoenen die ik aan heb blijken duidelijk minder waterdicht dan de grijze die ik heb! Toch is het best een leuk pad, met mooie doorkijkjes naar weerszijden en na verloop van tijd staat daar opeens een uitkijktoren. Daar moet ik natuurlijk even op van mezelf en boven geniet ik van het uitzicht.

Wat ik wel jammer vind is dat er nergens op dit pad een bankje staat, ik ben al ruim 10 kilometer aan de wandel en best wel toe aan een bankjesrust. Als ik dan ook een bruggetje zie dat ruim genoeg boven het water hangt besluit ik om daar maar even te gaan zitten. Aan de overkant is het bruggetje naar het weiland toe afgesloten met een hek en al gauw staat daar een kudde nieuwsgierige geiten te kijken wat ik kom doen. Ik doop dit dan ook maar de “geitenbruggetjesrust” en geniet van een reepje en een drankje.

Dan ga ik weer verder en langs een watertje, waar ook een soort molentje staat kom ik aan het einde van het pad. Daar gaat de route een heel stuk over een asfaltfietspad (wat loopt dat weer heerlijk) naar Polsbroekerdam. Als ik daar op een weg langs het water loop, zie ik opeens een bordje met “Rust” en gelukkig staat er op dat ze open zijn. Heerlijk, want ik heb wel trek in een bakkie. En dit keer geen hond die met me wil ballen, maar een klein poesje dat dringend om aandacht vraagt. Natuurlijk knuffel ik even en ga dan uitgebreid aan de koffie met een stroopwafel erbij. Echt leuk, deze rustpunten!

Ik wandel weer verder en kom langs een enorme kastanjeboom, waarvan de takken zo laag hangen dat ik mooie close-ups kan maken van de ruwe bolsters die eraan hangen. Samen met de paddenstoelen die ik al gezien heb toch wel al veel tekenen van de naderende herfst, heerlijk! En dan komt er een prachtig stukje route: het Cabauwse kerkepad. Een heel smal pad dwars door de weilanden, met een prachtige wolkenlucht er boven, wat is Nederland toch mooi! Ik loop volop te genieten.

Dit pad ken ik trouwens wel, ik heb hier eens een Groene Wissel gelopen, en ik weet dan ook dat ik vanaf hier weer een heel stuk grasdijk voor de kiezen krijg. Gelukkig is het gras inmiddels droog, maar het pad is erg hobbelig en ongelijk. Ook moet ik een paar hekken over klimmen, al met al is dit een pittig stukje, waarbij ik wel weer een beetje last van mijn rug krijg. De grasdijk eindigt in Polsbroek met een stukje langs het water met prachtige waterlelies erin en dan gaat het gelukkig weer een stuk over asfalt.

Een eind verderop arriveer ik in Vlist, waar ik in het mooie oude Café De Vlist weer aan de koffie kan. Een stempeltje voor m'n wandelboekje hebben ze helaas niet, maar wel een foldertje, waar ik plaatjes uit kan knippen, ook leuk! De koffie smaakt best en na even het toilet bezocht te hebben ga ik op pad voor de laatste zeven kilometer. Daar moet ik even opletten, want de tracks die ik van internet heb kloppen niet meer helemaal met de routes in het (oude) boekje van het pad. Het eerste stuk gaat nog helemaal volgens de oude omschrijving, maar dan zie ik inderdaad een bordje dat de route gewijzigd is.

De markering blijkt wel up-to-date te zijn en klopt helemaal met mijn track, er is dus niks aan de hand en ik kan met gemak de route volgen. Voor zover ik op mijn GPS kan zien, hebben de routebouwers hier in plaats van een asfaltweg wederom een mooi graspad gevonden. Inderdaad een prachtig pad, maar het maakt het graspadgehalte van vandaag wel erg hoog. Toch kan ik ondanks de pijn in mijn rug volop van de omgeving genieten, want het is hier echt schitterend mooi!

Als ik een roeibootje bij een steigertje zie liggen, besluit ik spontaan om hier nog even te gaan zitten om m'n rug een beetje rust te gunnen en zo heb ik na een geitenbruggetjesrust nu een “roeibootjesrust”, tja, een mens moet wàt als er geen bankjes zijn! Dan bereik ik het einde van dit pad en ga verder in de richting van Stolwijk. Ook hier een routewijziging, het oorspronkelijke pad liet Stolwijk rechts liggen, maar de huidige route loopt er dwars doorheen. Dat kwam mij vandaag dus wel goed uit, want Stolwijk is best goed te bereiken met de bus.

En dan ben ik terug in de winkelstraat waar ik vanmorgen Kiaatje heb achtergelaten en kijk: daar is een snackbar met een zonnig terras èn een grote reclame-softijshoorn! En dus trakteer ik mezelf op een heerlijk softijsje, ik vind dat ik dat best verdiend heb na deze pittige etappe, die toch uitkwam op 33 kilometer. Volgende keer ga ik verder naar Capelle aan den IJssel en Rotterdam en kom dan op bekend terrein van de Capelse Tweedaagse en de Winterserie van de RWV. Tot nu toe vind ik het een geweldig pad en ik heb nu al zin in de volgende etappes!

Klik op het plaatje hieronder voor het fotoverslag.

Vergeet mijn gastenboek niet!