Klompenpad
Het Speuldepad

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

Tja, voor mijn Typisch Nederlands serie vond ik toch wel dat er ook iets met klompen in moest zitten! Nou heb ik wel klompen (voor in de tuin), maar ik loop voor geen meter op die dingen. Kilometers wandelen op klompen gaat het dus niet worden, maar ik kan natuurlijk wèl een Klompenpad lopen! Nou zijn klompenpaden niet mijn favoriete paden, erg veel onverhard, struinen door natte akkers en hekjes overklimmen, nee niet echt mijn ding!

Maar toen ik de Color Run in Elspeet liep, zag ik daar markering van het Speuldepad en toen ik die opzocht op internet bleek die veel door het bos te gaan, maar ook over de hei en die staat nu natuurlijk nog steeds prachtig in bloei. En dus besloot ik om de koe maar direct bij de horens te vatten en op 3 september mijn derde tocht in de Typisch Nederlands serie te wijden aan het thema “klompen”.

Best weer een verre rit natuurlijk dat is een tweede nadeel van klompenpaden, ze liggen allemaal zo'n beetje in het midden van het land, voor randstedelingen dus best een eindje reizen. Maar natuurlijk ben ik weer voor dag en dauw vertrokken en reed lekker voor de drukte uit, zodat ik rond half negen op landgoed Staverden arriveerde. De parkeerplaats was nog uitgestorven, dus ik had alle ruimte voor Kiaatje.

Ook van klompenpaden kan je de tracks op internet vinden, dus die van het Speuldepad stond keurig in mijn GPS en ik had ook het kaartje van de route uitgeprint. En direct op de parkeerplaats trof ik al de eerste markering, dit pad is gemarkeerd met paarse klompjes. Nou, maar even een selfie met die markering gemaakt dus, historische dag, mijn eerste klompenpad ooit! En er zijn er inmiddels ruim meer dan honderd, dus ik kan nog even vooruit al het me bevalt……

De route begint met een rondje over het landgoed. Dat komt mooi uit, want verleden keer was ik hier aan het eind van m'n route en was het erg druk. Nu is het nog stil en kan ik alles op de foto zetten zonder mensen erbij. Vooral het aanzicht van het landgoed aan de achterkant over het water heen is een plaatje en het bos begint echt al een beetje herfstkleuren aan te nemen! Ik wandel langs de watermolen en hoewel het niet op de route ligt, ga ik ook een kijkje nemen bij het kapelletje en het tolhuis. Kilometertje extra, moet kunnen!

Dan ga ik de bossen in, waar de zon voor prachtige tafereeltjes zorgt en waar al volop paddenstoelen zijn te bewonderen. Na ca. drie kilometer steekt er opeens een kudde koeien het bospad over, geweldig, ik heb al veel over bospaden heen over zien steken, maar nog nooit een kudde koeien! Doodgemoedereerd sjokken de beesten voorbij, een enkele blijft even staan om te kijken wat dat nou voor een raar mens is met die camera……, want natuurlijk sta ik zowel te fotograferen als te filmen.

Direct hierna kom ik bij een bordje naar een rustpunt, 200 meter van de route. Nou, hoewel een beetje vroeg in de route heb ik wel trek in een bakkie na die lange rit en ik volg het koepad en de bordjes naar het rustpunt. En dat is helemaal geweldig, zelden zo'n luxe rustpunt gezien. Er is koffie, en van alles te eten, zelfs verse appeltaart, met slagroom die in de koelkast staat. Ik kan er geen weerstand aan bieden en zo zit ik al heel vroeg te smullen van koffie met gebak.

Natuurlijk maak ik volop fotootjes van dit prachtige plekje en maak ook even een praatje met de bewoners. Dan ga ik weer verder, nog een klein stukje boerenland en dan Landgoed Leuvenum op. Daar kom ik bij Hotel De Zwarte Boer, uit 1855. Hier heeft vroeger Kasteel Leuvenum gestaan, maar daar is alleen nog maar een mooie schildering van over en een slotgracht. De route blijft heel afwisselend, weer wat boerenland en dan weer een lang bospad op.

Dat gaat langzamerhand over in heide, eerst een paar plukjes langs het pad, maar die plukjes worden steeds groter tot ze het landschap overheersen en ik een grote heidevlakte op ga. Hier is het best al warm in het zonnetje, en ik ben blij als ik na die vlakte een bankje in de schaduw tref. Er zitten al twee mensen, maar ik kan er met gemak bij en we raken aan de praat. Zij lopen ook het Speuldepad, maar dan de andere kant op. Ik raad ze de koffie met appeltaart aan!

Verder maar weer, nog meer bossen, boerenland en zelfs een stukje door een kleine zandvlakte. Ik kom wat meer in de bebouwing terecht en tref een minibieb aan waar een boekje in ligt met het verzoek om een “trailnote” achter te laten. Wat ik natuurlijk doe, ik heb er “oooooo, what a beautiful moooooooorning!” in gezet. En ik maak ergens een selfie met een klompje, waar ik voor de vrolijke noot wat besjes in stop. Al met al hang ik vandaag lekker de toerist uit.

Dan arriveer ik in Speuld, waar ze druk bezig zijn met nieuw wegdek, maar wandelend en fietsend kan je er wel langs. Ietsjes links uit de flank blijkt een cafetaria te zitten en voor de tweede keer vandaag zwicht ik voor iets lekkers. Nee, geen gebak meer, ik ga nu voor een ijsje! Nou ja, ijsje, zeg maar gerust een IJS! Grootste softijsje ever, het was overheerlijk en gelukkig hebben mijn darmen zich goed gehouden de rest van de tocht.

Na Speuld kom ik nog een keer over een onmetelijk heideveld, het Houtdorper- en Speulderveld. Het dunne windbreakerjasje dat ik vanmorgen nog aan had is nu natuurlijk allang uit, maar ook zonder dat jasje is dit een behoorlijk warm stuk. Ik las nog even een bankjesrust in en drink de laatste koffie uit m'n thermos. Eten hoeft niet, ik zit nog vol met appelgebak en ijs. En dan zwoeg ik een kilometer in de volle zon met de wind in de rug verder over de heide.

Ik steek een drukke weg over en ga aan de overkant de bossen weer in en warempel, ben ik ook eens een keer blij met bos! Ik kom nog langs een kraampje langs de weg, waar allerlei leuke dingetjes te koop zijn, onder andere mooie dierenprenten op ansichtkaartformaat en ik kies een mooie uit voor in mijn wandelboekje. Dan kom ik weer bij het bordje van Landgoed Staverden en volgen de laatste loodjes.

Ik had een beetje uitgekeken naar de witte pauwen, waar ik nog langs kom, maar dat viel erg tegen. Ze stonden achter een fijnmazig hek en zover weg dat ik er geen fatsoenlijke foto van kon maken. Wel nog de nodige foto's van paddenstoelen gemaakt en toen was ik weer terug bij Kiaatje.

Nou, m'n allereerste klompenpad is niet tegengevallen, maar ik vond het eigenlijk meer een bos- en heidetocht dan wat ik van een klompenpad had verwacht. Maar ik mopper niet hoor, ik heb het prima naar m'n zin gehad, en klompen zàt gezien, en die koeien, het was een geweldige “typisch Nederlandse” tocht!

Klik op het plaatje hieronder voor het fotoverslag.

Een berichtje in mijn gastenboek vind ik altijd leuk!