De Mount Fuji Challenge
Soest: De Stompert

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

Voor deze dagen (27 en 28 juli) stond er eigenlijk een tweedaagse tripje naar Limburg op het programma, maar na de wateroverlast aldaar heb ik dat voor de zekerheid maar gecanceld. Ik wil niet op onverwacht onbegaanbare paden stuiten en zeker niet onbedoeld de ramptoerist uithangen! Maar toch wilde ik wel weer een tochtje voor mijn Mount Fuji Challenge lopen en de keus viel dit keer op de Stompert in Soest.

Daarvoor had ik de Trage Tocht Soest uitgezocht, die zou precies over de Stompert heen komen. Trage Tochten zijn eigenlijk niets voor mij, veel te veel onverhard en vaak ook veel te veel bos. Maar och, deze zou maar 14 km zijn, dat is net niet lang genoeg om gillend gek te worden. Soest zou het worden dus, en zoals gewoonlijk ben ik weer vroeg op pad gegaan. Nog voor half negen ging ik van start.

En ja, het was bos, heel veel bos, met hier en daar pittige klimmetjes. Gelukkig werkte het weer goed mee, het was een koele dag, met veel bewolking, maar genoeg ruimte voor de zon om het er af en toe lekker vrolijk uit te laten zien. Het viel me wel op dat het er in het bos al een beetje herfstachtig uit begint te zien. Er hangen vrij veel bessen overal aan de bomen, ik heb erg veel paddenstoelen gezien en flink wat afgevallen blaadjes met herfstkleuren. En het is net eind juli!

Ik heb onderweg twee maal een bankjesrust ingelast en daarbij uitgeprobeerd hoe het bevalt om koffie te drinken uit een kleiner bekertje. Want ik heb eerlijk gezegd liever twee kleine kopjes koffie dan één grote. Het bekertje dat ik daarvoor heb gekocht is de espresso-versie van de andere beker, die met de klaprozen en de korenbloemen. En ik vind het experiment geslaagd, met dit bekertje kan ik drie kopjes drinken en ik vind een gevuld klein bekertje gewoon leuker dan een grote halfvolle beker. Die kleine hou ik erin dus.

Naast alle bossen ben ik ook twee maal bij een onmetelijke zandvlakte geweest, de Lange Duinen en de Korte Duinen. De Lange Duinen moest ik zelfs dwars oversteken en ik was blij met de overvloedige regenval van de laatste weken, waardoor het zand wat steviger was en dus beter begaanbaar. En eerlijk is eerlijk, met die prachtige wolkenlucht erboven zag het er schitterend uit! De Korte Duinen hoefde ik niet helemaal over te steken, een klein hoekje maar en verder liep ik meer langs.

Wat wel tegenviel was “de berg” van vandaag. Bijna op het eind ging ik natuurgebied De Stompert in en verwachtte daar dus een stevige klim. Maar niets van dat alles, een beetje heuvelachtig was het, meer niet. Er was ook niets van een berg te bekennen en om toch “on top” geweest te zijn, ben ik dwars door de begroeiing naar het punt op de kaart gelopen waar het 51 meter hoog zou moeten zijn. GPS stond daar op 30 meter en het allerhoogste punt wat ik gezien heb was 34 meter…….

Ik heb toch maar een selfie gemaakt op dat punt, de tocht was verder pittig genoeg dus de punten zijn toch wel verdiend, maar ik vond het toch een beetje tegenvallen. Voor de eerste keer eigenlijk sinds ik met die bergchallenges bezig ben! Vanaf De Stompert was het nog een klein stukje naar Kiaatje, GPS stond stil op bijna 16 km, veel bos, veel zand, en veel heuveltjes gehad, maar het echte berg-gevoel, nee, dat was er niet vandaag, jammer!

Klik op het plaatje hieronder voor het fotoverslag.

Een berichtje in mijn gastenboek vind ik altijd leuk!