Het Pad van de Vrijheid
Wageningen - Opheusden

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

Misschien niet zo heel erg slim om met een nieuw wandelpad te beginnen terwijl ik er met nog drie bezig ben (Zuiderzeepad, Grote Rivieren en Hunebedden), maar sommige dingen trekken me nu eenmaal direct aan. Zo ook met dit nieuwe “Pad van de Vrijheid”, waarvan de gids net in juni is uitgekomen. Het is geen officieel LAW-pad en ook niet gemarkeerd, maar van alle etappes zijn tracks op de website te downloaden.

Het pad is ca. 155 km lang (13 etappes) en loopt in een grote cirkel rondom Wageningen. De etappes zijn maximaal 19 km lang en veel etappes kunnen gecombineerd worden naar een dagafstand van ca. 25 km. Zo zou ik het pad in ongeveer 7 à 8 dagen kunnen lopen, een mooie uitdaging voor een leuke virtuele “challenge” die ik op internet tegenkwam! Omdat de wandelgids heel erg uitgebreid is en daardoor behoorlijk dik en zwaar, lees ik alle interessante info al van tevoren en maak fotootjes van de stukjes routebeschrijving. Die plak ik in paintshop bij elkaar en zo krijg ik twee a-viertjes met de complete routebeschrijving voor deze eerste dag.

Sinds maart heb ik geen tochten meer gelopen waarbij ik met het OV moest, maar nu de maatregelen in het OV wat minder streng zijn besloot ik het er toch maar op te wagen. Een andere optie is om de etappes “heen en weer” te lopen, maar dan wordt de afstand een stuk langer natuurlijk en dan red ik het waarschijnlijk niet meer deze zomer. En zo reed ik op zaterdag 11 juli naar Opheusden, waar ik Kiaatje parkeerde en de trein en bus (met natuurlijk weer de nodige strubbelingen èn een mondkapje ) naar Wageningen nam.

Aldaar op het busstation aangekomen leidden de routebeschrijving en de track me snel naar Hotel De Wereld, waar het officiële beginpunt van het pad is. Natuurlijk moet ik even samen met dit wereldberoemde hotel op de foto. Ook ga ik binnen even een kijkje nemen en bewonder oude foto's van het tekenen van de capitulatie-overeenkomst. Jammer genoeg hebben ze geen stempeltje in het hotel, maar ik krijg wel een visitekaartje. Ook leuk!

Na even getoiletteerd te hebben ga ik op pad en wandel natuurlijk eerst een stukje door Wageningen, langs het kunstwerk “De Levenspoort” (ter herdenking van 71 Joodse Wageningers die tijdens de oorlog gedeporteerd werden en niet meer terugkeerden) en langs gedeelten van de oude stadsmuur. Dan ga ik Wageningen uit en kom wat meer in het groen te lopen. De route is erg leuk, en wat ik heel handig vind: de routebouwers hebben volop gebruik gemaakt van bestaande routes, zo word ik een paar keer een stuk over een klompenpad gestuurd.

Dat betekent natuurlijk wel flinke stukken onverhard wandelen en ook wat spannende zaken zoals smalle bruggetjes en overstapjes, maar het wordt gelukkig nergens echt problematisch. Uiteindelijk kom ik uit bij een bekend punt aan de voet van de Grebbeberg, hier was ik ook tijdens het Grebbeliniepad. Ik zal nog wel meer bekende plekjes van dit pad tegenkomen! Ik las hier even een bankjesrust in en neem een extra pufje voor de beklimming van de Grebbeberg straks.

De beklimming gaat via een lange trap en daar had ik best tegenop gezien, maar gelukkig valt het mee en het uitzicht boven is alle moeite dubbel en dwars waard! Ik wandel langs de Ringwalburcht en door een gat in de ringwal, om verderop uit te komen bij de klokkentoren van het Militaire Ereveld. Bij het Ereveld wandel ik eerst een paadje op en neer, waar tegels op de grond liggen met teksten uit het oorlogsverslag van een luitenant. Bizar om zo het verloop van de slag bij de Grebbeberg te volgen!

Natuurlijk schenk ik het Ereveld de nodige aandacht en bekijk ook de tentoonstellingsruimte, daarna wandel ik verder door de bossen, langs een gerestaureerde loopgraaf uit de oorlog en verderop langs Ouwehands Dierenpark. In de routebeschrijving staat een gevelsteen vermeld op een “witgepleisterd huis naast Hotel het Paviljoen” en warempel, als ik heel ver inzoom kan ik de steen op de foto zetten. Zonder de gids was me die steen nooit opgevallen, ook tijdens het Grebbeliniepad heb ik hem niet gezien!

Wat verderop mag ik via weer zo'n lange trap de berg weer afdalen en kom langs de Rijn te lopen, die ik iets verderop bij Rhenen via een grote brug oversteek. De oude brug die hier lag is in de oorlog totaal verwoest, de nieuwe brug is op de fundamenten van deze oude brug gebouwd. Bovenop de brug heb ik een prachtig uitzicht en zie hier ook een enorme bui op me af komen…….. Leuk gezicht, stralend blauwe lucht aan de ene kant en pikzwarte wolken aan de andere kant.

Aan de overkant ga ik weer de markering van een klompenpad volgen, via een brekebenerig pad daal ik het talud af en ga via een graspad de brug onderdoor en verder langs het water. Even moet de plu erbij op, want het begint aardig door te plenzen, maar dat is niet van heel lange duur en al gauw is het weer droog en zie ik de bui op een prachtige manier van me wegdrijven. Een schitterend pad hier, met schaapjes op de dijk en koeien en paarden veilig beneden achter een hek. Ik geniet!

Het pad komt uit bij Fort de Spees, ook een bekend punt van het Grebbeliniepad, bij het beeldje De Wachter en een nagebouwde Romeinse wachttoren. Het zonnetje schijnt inmiddels weer volop en ik las een bankjesrust in en laat de plu even drogen. Er volgt een stukje over een hoge asfaltdijk tot ik bij het plaatsnaambord Opheusden kom, de finish komt in zicht, maar de route gaat nog een stukje over een graspad langs het water.

Ik kom langs het bekende Opheusdense Veer, maar steek dit keer niet het water over, ik volg het graspad en ik moet zeggen dat dit stukje werkelijk schitterend is! En ondanks dat ik behoorlijk loop te zwikken op het hobbelige pad hoor je me daar dit keer niet over mopperen, ik vind het echt genieten hier. Dan mag ik via een steile klim weer de dijk op en even verderop ga ik dan echt Opheusden binnen.

Ik had gehoopt een ijssalon te vinden, maar helaas, ik zal het dit keer zonder finishijsje moeten doen! Ik kom nog langs het stadhuis met een monument ter herinnering aan de oorlog en langs een grote kerkklok, die niet meer in een kerk hangt, maar buiten ongeveer op ooghoogte, met een mooi verhaal erbij, dat ik natuurlijk even uitgebreid op de foto zet. Daarna is het niet ver meer naar het station en daar staat Kiaatje natuurlijk weer trouw te wachten.

Eigenlijk had ik op zondag de tweede dag van dit pad willen doen, maar helaas is er op zondag geen OV mogelijk vanuit Valburg naar Opheusden……. Dus moet ik het vervolg maar uitstellen tot na de alternatieve 4Daagse, en augustus verklaren tot “Maand van de Vrijheid”!

Klik op het plaatje hieronder voor het fotoverslag.

Een berichtje in mijn gastenboek vind ik altijd leuk!