Het Grote Rivierenpad
Rhoon - Rijsoord

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

Voor donderdag 12 maart werd er zeker in de ochtend zonnig weer voorspeld en ik was van plan om de volgende etappe van het Grote Rivierenpad sowieso met zonnig weer te gaan lopen. Die etappe zou namelijk door de Rhoonse en Carnisse Grienden gaan en die zijn met zonnig weer zóveel mooier dan met somber weer! Ik had overwogen om Kiaatje aan het eind van de etappe neer te zetten en 's morgens naar de start te reizen, maar de busreis was nogal ingewikkeld en ik zou het zonde vinden als ik de mooie uren die voor de ochtend werden voorspeld in de bus zou moeten doorbrengen. En dus stalde ik Kiaatje 's morgens vroeg bij het metrostation in Rhoon en ging gelijk aan de wandel.

Natuurlijk moest ik hetzelfde stukje teruglopen naar de route als ik de laatste keer op het einde heb gelopen en kwam nu in omgekeerde volgorde langs alle bekende plekjes, daar is het ruiterbeeld weer en daar de kerk en hé, daar hebben we de Arend ook! Maar na zo'n twee kilometertjes was ik weer terug bij de ingang van de Rhoonse Grienden en kon ik de eerste markering van het pad weer op de foto zetten.

In inderdaad schitterend zonnig weer trok ik de Grienden in en wat was dat weer genieten! Dit keer was het eerste begin van de grienden blijkbaar aan de beurt geweest om te snoeien, de boompjes oogden kaal en een enkel pad was nog afgesloten. Maar niet de paden waar mijn pad overheen ging, dus ik kon zonder problemen mijn track volgen. Volop genieten van de mooie wilgenlaantjes, de grillige vormen van de boompjes en de bruggetjes over de vele watertjes. Wat een prachtig gebied is dit toch!

Aan het eind van de grienden gaat het pad verder via het beruchte “pad achter de golfbaan langs”, en dat is modderig als altijd, en glibberig…….. Ik kom langs de ingang van Klein Profijt, waar je een prachtig (niet tot het pad behorend) ommetje kunt maken, maar met al die modder laat ik het dit keer maar rechts liggen. Na een tijdje wordt het pad wat beter begaanbaar en zonder uitglijders of andere ongelukken kom ik aan het eind, waar ik het graspad langs de Oude Maas op ga.

Langs een huis waar ze een eigen privéstrandje hebben kom ik wat verderop een bankje tegen wat lekker in de luwte staat. Er staat namelijk weer een stevige wind, die ik gelukkig de hele tijd in de rug zal hebben. Maar op dit bankje is het goed toeven in het zonnetje en ik eet wat crackertjes en geniet van een kopje koffie. Dan wandel ik weer verder langs het water, waar grote schepen varen die tegen de wind in enorme waterfonteinen opspatten. Even zoom zoom zoom en ik hou er een leuke foto aan over.

Een eindje verderop ging het de Carnisse Grienden in, via een pad waar een bordje stond dat waarschuwde dat het een slecht wandelpad was. Nou, dat vond ik 100% meevallen hoor, het was prima te belopen en ook de lange vlonder zorgde niet voor problemen. Ik liep in ieder geval volop te genieten, persoonlijk vind ik de Carnisse Grienden nog mooier dan de Rhoonse, niet in het minst omdat je veel mooier uitzicht hebt op de Oude Maas!

Maar hierna waren de grienden verleden tijd en zag ik voor me uit de volgende uitdaging, de Gaatkensbult (of officieel de Jan Gerritseheuvel). De heuvel bestaat uit een deel van de grond die vrijkwam bij de aanleg van de nabijgelegen bufferopvang voor regenwater, de Gaatkens Plas. Bovenop de “bult” staat een grote spiegel, die je al van verre ziet staan. En tja, ik heb nou eenmaal iets met uitkijkpunten, dus deze bult moet ik zeker op!

De beklimming valt mee, hij lijkt steiler dan het is en eenmaal boven heb je een mooi uitzicht over de omgeving en natuurlijk kan je leuke (dubbele) selfies maken in de spiegel. Wel giert de wind boven onbelemmerd om je heen, ik waai zowat uit m'n jasje en na een paar foto's daal ik dan ook maar gauw weer af, lekker verder wandelen met de wind in de rug, nu richting de Heinenoordtunnel, waar ik over de ingang van zowel de auto- als de fietsers/voetgangerstunnel heen loop.

Ik kom nu in de Vredepolder en na verloop van tijd kom ik weer langs de Oude Maas te lopen. Het nadeel van een route van west naar oost te lopen is dat je zeker 's morgens tegen de zon in loopt, maar de zon is nu zover gedraaid dat ik prachtige plaatjes kan maken van kale bomen aan de waterkant met half tegenlicht. Iets verderop kom ik langs de smalspoorlijn van het Maasoeverspoor, daar rijden nu geen treintjes, maar in de zomer wel.

Ik pik een heel klein hoekje van Barendrecht en Heerjansdam mee en kom dat uit bij een water dat De Waal heet, maar toch een heel andere Waal dan bij Nijmegen! Maar hij past prachtig in het kader van dit pad. Hier moet ik wel weer even een drassig stukje lopen, maar met wat voorzichtigheid kom ik overal met droge voeten langs. Verderop kom ik door een spoortunneltje met prachtige tegeltableaus, dat ik herken van een Groene Wissel die ik hier eens liep.

En dan de laatste twee kilometertjes, wow wow wow, wat een prachtig stukje was dat weer! Eerst dwars door de weilanden en wat later weer langs het water, dit keer onder fantastische wolkenluchten, waar het strakke blauw van vanmorgen voor had plaats gemaakt. Pas op het allerlaatste stukje trok het helemaal dicht en werd het een beetje guur, maar toen was ik al in Rijsoord bij het eindpunt van deze etappe.

Ik had er dus wel goed aan gedaan om vanmorgen gelijk te gaan wandelen, nu heb ik alle zon van de hele dag tijdens het wandelen gehad en heb ik met de bewolking in de bus gezeten, veel beter dan andersom! De busreis ging vlot, ik moest twee maal overstappen, maar alles sloot redelijk op elkaar aan en ik was best snel terug in Rhoon.

Weer thuis hoorde ik van de verdergaande maatregelen inzake het Coronavirus, alle georganiseerde tochten tot eind maart worden afgelast en reizen met het openbaar vervoer wordt afgeraden voor iedereen die in een risicogroep valt. En tja, met mijn leeftijd en COPD is dat wel het geval natuurlijk en hoewel ik beslist niet in paniek ben, is het toch wel iets om bij stil te staan. Of ik dus op korte termijn verder ga met dit pad (of een ander pad zoals de Hunebedden of het Zuiderzeepad) is nog maar de vraag. Ik denk dat ik het voorlopig houd bij rondwandelingen waarbij Kiaatje mijn beging- en eindpunt is. Better to be safe than sorry!

Klik op het plaatje hieronder voor het fotoverslag.

Een berichtje in mijn gastenboek vind ik altijd leuk!