De mooiste routes in 12 provincies
Zeeland: De Historische Polders

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

Van de routes in het boekje dat ik van het Parkinsonfonds heb gekregen had ik gezien dat de tocht in Zeeland op Zeeuws-Vlaanderen zou zijn. Toevallig was ik daar een paar weken geleden en toen hoorde ik dat de Westerscheldetunnel 6x per jaar gratis is. Een beetje googelen leverde op dat de eerstvolgende keer op 23 november zou zijn. Mooie dag dus om de Zeelandroute te gaan doen. Helaas moest ik er dit keer wel de Seutertocht voor laten schieten, maar die heb ik al zo vaak gelopen dat dat wel een keertje kon, vond ik.

Enige nadeel van de Zeelandtocht was de afstand, die zou ruim 35 km zijn. En eigenlijk vind ik dat een beetje te lang voor deze tijd van het jaar, met die korter wordende dagen. Maar goed, ik zou het tussen donker en donker moeten kunnen redden als ik niet al te laat zou starten, dus toog ik in het stikkedonker naar Axel, waar het startknooppunt zou zijn. Best weer een flink eindje rijden natuurlijk, maar erg leuk dat ik inderdaad zonder te betalen door de tunnel mocht!

Onderweg had ik de zon op spectaculaire wijze zien opkomen, maar na zijn opkomst werd hij gelijk opgeslokt door een dik wolkendek, waar hij pas met zonsondergang weer onder vandaan kwam. Een grijze tocht dus, door eindeloze polders, met veel inmiddels helemaal kale bomen die prachtig afstaken tegen de hemel. En hoewel het met een vrolijk zonnetje natuurlijk een stuk fleuriger zou zijn geweest, vond ik het vandaag ook heerlijk.

De route ging voornamelijk over smalle asfaltweggetjes door de polders, die soms ontzettend modderig waren doordat men overal met de bietencampagne bezig is. Ik moest dan ook regelmatig de berm in om een grote, dikke tractor te laten passeren en ook reden er veel vrachtwagens over de smalle wegen. Maar gelukkig hield iedereen rekening met die eenzame wandelaarster, dus ik kwam overal zonder kleerscheuren langs!

Horeca ben ik onderweg niet tegengekomen, de dorpjes waar ik doorheen kwam waren daar veel te klein voor en ook bankjes waren schaars in de polders. Maar wonder boven wonder stond er toch iedere keer als ik echt aan een bakkie toe was, een uitnodigend bankje, hoewel die van de tweede bankjesrust wel erg krakkemikkig was…… En koffie en crackers heb ik altijd zelf bij me als ik “eigen” tochten loop, dus van honger en dorst kom ik niet om.

De route kwam ook nog (over een leuk smal gruis-fiets-paadje) langs een aantal forten en op het allerlaatste stukje ging het zowaar nog even door het bos, waar ik van prachtige herfstkleuren heb lopen genieten. Al met al een leuke gevarieerde route dus, en ik ben vast van plan om hem nog eens een keer in de zomer te gaan lopen, misschien met een overnachting erbij om twee dagen te kunnen lopen, want het landschap hier is op m'n lijf geschreven!

Ik was inderdaad net op tijd terug bij Kiaatje, toen ik het bos uitkwam zag ik de zon onder het wolkendek uitkomen en de wereld in vuur en vlam zetten. Natuurlijk maakte mijn camera overuren en doordat het laatste stukje naar Kiaatje iets langer was dan ik dacht, kwam ik daar in het halfduister aan. Misschien maar goed dus dat er geen horeca onderweg was, anders was het echt krap geworden! Toch iets om de komende routes rekening mee te houden!

Omdat ik nu natuurlijk ook in het donker terug moest rijden, wilde ik net als 's morgens via de snelweg rijden, maar door een ongeluk stond daar een enorme file. En dus ben ik toch maar via de eilanden terug gereden, korter qua kilometers, maar door de 80km wegen duurt het wel iets langer. Best wel een lange dag geweest dus en ik heb 's nacht dan ook geslapen als een roos!

Klik op het plaatje hieronder voor het fotoverslag.

Een berichtje in mijn gastenboek vind ik altijd leuk!