De mooiste routes in 12 provincies
Limburg: de Swalmdalroute

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

Een tijdje geleden lag er weer eens brief met een giftverzoek erin op de deurmat. Van het Parkinsonfonds dit keer. En hé, dit keer zat er wel iets leuks bij! Een fietsrouteboekje, met daarin de mooiste routes uit alle 12 provincies. Nou, ik hou van verhard wandelen en mijn ervaring met fietsroutes is best goed. Een blik in het boekje leerde dat de routes ook niet al te lang waren, ze varieerden van 19,8 km (Limburg) tot 39,4 km (Groningen). Natuurlijk heb ik in ruil voor dit boekje even een gulle gift gedaan……..

De routes bleken via knooppunten te gaan en op de fietsknooppuntenplanner van de ANWB was het een fluitje van een cent om de routes om te zetten naar een GPS-track. Simpelweg de knooppunten in de goede volgorde aanklikken et voilà, daar is de track! Heel af en toe week deze track iets af van de kaartjes in het boekje, maar dat was met Basecamp snel aangepast. Ik nam me voor om iedere maand één van deze routes te gaan wandelen, de kortste in de wintermaanden en in de zomermaanden de wat langere, eventueel met een overnachting erbij.

En toen was het opeens eind september en had ik nog geen enkele route gelopen. Voor het allerlaatste weekend van september werd er slecht weer voorspeld en ook een heleboel wind. Op mijn lijstje stonden tochten in Zeeland en Noord-Holland. Maar juist in deze provincies zou de wind op z'n hardst zijn. En regen vind ik niet erg, maar van wind krijg ik met m'n COPD steeds meer last. Voor Limburg werd echter maar windkracht 3 voorspeld en dus besloot ik om de eerste van de “Parkinson-routes” te gaan wandelen.

Limburg klinkt heel erg ver weg, maar gelukkig was deze route in het Swalmdal bij Roermond in de buurt en dat is zo'n beetje Midden-Limburg. Toch nog wel bijna 200 kilometer rijden, dus ik ben maar weer vroeg van huis weg gegaan. Rond 9 uur arriveerde ik in Swalmen, waar naast een herberg een enorm parkeerterrein was, waar ik Kiaatje kwijt kon en waar tevens het bord van knooppunt 62 stond, het startpunt van deze route.

En wat heb ik het weer naar m'n zin gehad vandaag! Heel erg leuk om weer eens in een geheel nieuwe omgeving te lopen. De route was prima te volgen, zowel via de knooppunten als met m'n track, het enige wat eigenlijk scheelt ten opzichte van wandelen via wandelknooppunten is dat de onderlinge afstanden wat langer zijn. En dat je natuurlijk veel op verharde wegen loopt. Als ik (na de regen van de afgelopen dagen) sommige bospaden zo eens bekeek, was ik daar helemaal niet rouwig om.

Er waren ook een paar bezienswaardigheden onderweg en die lagen allemaal iets van de route af. Ook daar heb je natuurlijk dat de afstanden wat langer zijn, immers, op de fiets ben je er zo als iets 500 meter verderop ligt, maar wandelend voeg je dan toch een kilometer toe aan je totaalafstand. En bij deze route van ca. 20 km is dat geen enkel probleem, maar als je op een route van 40 km een aantal keren zoiets heb, wordt het different cook! Maar goed, dat bekijk ik tegen die tijd wel!

Nu wandelde ik extra lusjes naar Kasteelboerderij Zuidewijk Spick, Kasteel Hillenraad en het Rozenkerkje in Asselt. Helaas waren de eerste twee niet vrij toegankelijk, dus heb ik alleen een fotootje uit de verte kunnen nemen. Het kerkje was werkelijk prachtig, vooral omdat toen juist de zon uitbundig scheen. Heel fotogeniek en ik ben er dan ook twee maal omheen gewandeld. Helaas was het kerkje wel dicht, zodat ik geen idee heb hoe de binnenkant eruit ziet.

Verder heb ik twee maal een bankjesrust ingelast en in Asselt heb ik van koffie met caramel-vlaai zitten genieten in De Boei. Dat restaurant kwam net op tijd, want er kwam toen juist een plensbui naar beneden. En op de laatste paar kilometers heb ik ook nog even met de plu op gelopen, maar de rest van de tocht is het droog geweest. De echte hoosbuien kwamen pas toen ik alweer op de terugweg in Kiaatje zat, toen was ik echt wel blij dat ik vanmorgen zo vroeg gestart was!

Al met al heb ik het heel erg naar m'n zin gehad, een heleboel nieuwe dingen gezien, heerlijk over asfalt fietspaden en rustige wegen gewandeld en een parcours wat eigenlijk alles in zich had, bos, weilanden, uitzicht over de Maas en over het kronkelende bosbeekje de Swalm, kortom: dit smaakt naar meer! Volgende keer is Noord-Brabant aan de beurt, dan een iets langere route, ruim 32 km.

Klik op het plaatje hieronder voor het fotoverslag.

Een berichtje in mijn gastenboek vind ik altijd leuk!