De Cruijslandse Kreken Route
- de wereld rond -

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

Ik had het al een tijdje in de gaten bij het invullen van m'n wandelboekje, maar de magische grens van 40.000 afgelegde kilometers begon nu wel erg dichtbij te komen! En toen na de laatste Grensparkwandeling in Retie de totaalstand op 39.967 uitkwam, vond ik dat het er nu maar van moest komen. En ik besloot dat precies op 40.000 uitkomen leuker is dan de 40.000 tijdens een tocht te passeren. En dus ging ik op zoek naar een tochtje van 33 km.

En dan stuit je weer op het feit dat veel wandeltochten op internet korter zijn dan 30 kilometer….. Maar gelukkig heb ik in mijn ordners met “ideeën voor wandelingen” ook een fiks aantal fietsroutes zitten en die zijn allemaal wat langer qua afstand. En zo vond ik de mooie Cruijslandse Kreken Route van het VVV Brabantse Wal. Volgens de folder 31,8 km lang, maar toen ik hem intekende op afstandmeten.nl kwam hij uit op 32,8. Ideaal voor wat ik van plan was dus!

En fietsroutes zijn over het algemeen helemaal verhard en ik hou nou eenmaal van verhard wandelen. De laatste tijd heb ik erg veel tochten op onverhard terrein en in de bossen gelopen, dus ik was wel weer eens toe aan een onvervalste asfaltroute door de polders! De Cruijslandse Kreken zouden het dus worden, en ik toog 's morgens lekker vroeg op pad naar Kruisland, waar de route een startpunt had.

In Kruisland bij de start aangekomen herkende ik die plek: hier heb ik eens tijdens een andere tocht van een koffie zitten genieten tijdens een rust. Mooi, dan kan ik mezelf hier vanmiddag mooi trakteren op iets lekkers als ik de grens van 40.000 gehaald heb. Want tja, je weet maar nooit hè, een ongeluk zit in een klein hoekje, voor hetzelfde geld verstuik ik een enkel of breek ik een been…… Maar daar ga ik maar niet van uit, ik zet m'n GPS aan, maak een fotootje van de kerktoren en dan ben ik op pad.

Ondanks dat er een warme dag is voorspeld, is het zo vroeg op de ochtend nog best fris, ik ben dan ook blij met m'n windstopperjasje, zeker als ik stukjes in de schaduw van hoge bomen loop. Maar als de zon wat hoger aan de hemel komt te staan, wordt het al snel warmer. En wat loop ik weer te genieten vandaag, ik kan zoooooo ver om me heen kijken, zoveel blauwe lucht boven zoveel weilanden, ik heb dit echt gemist tijdens al m'n bostochtjes van de afgelopen tijd!

Op het kaartje van de route had ik gezien dat er niet zoveel horeca zou zijn onderweg, dus had ik een thermoskannetje koffie bij me en natuurlijk de nodige crackers. Na een paar uurtjes over zonovergoten rustige asfaltwegen, waar ik een selfie maakte met een enorme nummer 17 en liep te genieten van de tekenen van de aankomende herfst in de vorm van appeltjes, kastanjes en bramen, kwam ik aan bij een klein kapelletje met een paar bankjes in de schaduw, ideaal dus voor een bankjesrust. Ik zat hier op ongeveer 10 km.

Na deze rust ging het verder door de polders, ik kiekte een leuk vlindertje, ik moest over een gruispad (dat hadden we niet afgesproken!!!) en ik kwam langs de vindplaats van een V1-raket. Toen kwam ik in het dorpje Moerstraten, dat herkende ik van een tocht vanuit Steenbergen en ik wist dat daar een cafeetje zou zitten. En dat zat er ook, maar helaas was het dicht. Een eindje verderop stond wel een bankje, maar dat stond in de volle zon en dat vond ik inmiddels te warm.

En dus wandelde ik verder en zag ergens een bordje naar een theetuin, ik hoopte dat dat op de route zou liggen en ja hoor, daar was Theetuin Pallemoes! Wat een leuk plekje, maar was het wel open? Ik kon zonder problemen de tuin in lopen, maar zag niemand en ik besloot om maar gewoon even te gaan zitten en m'n eigen rust in te lassen. Maar toen kwam er toch een mevrouw naar buiten en binnen de kortste keren zat ik met een koffie met verse appeltaart met slagroom voor m'n neus. En dat alles in gezelschap van een aanhalige kater, Teun genaamd. Hij wilde zelfs wel even op schoot!

Verkwikt wandel ik weer verder, over lange, lange wegen door eindeloze polders. Ik geniet van leuke straatnamen die ik tegenkom, daar zijn ze in deze omgeving heel sterk in heb ik al vaker opgemerkt! Ik kom langs het oorlogsmonument De Klok, ter herdenking van de bevrijding van Welberg en stop daar natuurlijk even voor een paar fotootjes. En ook las ik nog even ergens een bankjesrust in en drink m'n laatste eigen koffie op.

Dan kom ik in het dorpje Welberg zelf en daar heb ik even erg veel last van de warmte. In de open polders met een windje erbij is het heel goed uit te houden, maar tussen de huizen in is het echt behoorlijk warm! Maar gelukkig is het niet zo'n groot dorpje en al gauw wandel ik weer in het buiten. Ik kom bij het een groot water, het Roode Weel en daar zit een gezellige uitspanning, waar ik onder een grote parasol van een verse koffie geniet.

En dan de laatste vijf kilometertjes, eerst een stukje langs een verkeersweg, gevolgd door een gruispad (hadden we ook niet afgesproken!!!) en daarna een kilometerslange kaarsrechte weg dwars door de polders. Nou, daar heb ik geen hekel aan, maar hier was geen greintje schaduw te bekennen, dus dat was best wel even afzien! Maar aan het eind van deze weg was ik ook bijna bij de finish en toen ik Kruisland weer binnenging stond mijn GPS op precies 32 km. En de totaalstand dus op 39.999……

Ik had het dus echt wel mooi uitgekiend, want zo'n 300 meter voor het eind stond GPS op precies 33 kilometer en bereikte ik dus de 40.000! Ik ben de wereld rond! Natuurlijk maak ik een foto van m'n GPS en een selfie, wel jammer dat het plekje op zich niet zo bijzonder is. Dan loop ik de laatste 300 meter en ben weer bij Kiaatje, waar GPS definitief stilstaat op het wondermooie getal van 33,33 km. Mission accomplished!

En zoals ik mezelf vanmorgen al beloofd heb ga ik het restaurantje bezoeken voor een traktatie. Ik vraag of ze ook iets van ijs hebben en ja hoor, er wordt voor een fikse coupe Dame Blanche gezorgd. Het ziet er verrukkulluk uit en ik laat mezelf even door de ober op de foto zetten. En dan smullen maar, het smaakt me overheerlijk! Na het ijs neem ik nog een kopje koffie, en dat wordt me “door de zaak” aangeboden voor het bereiken van de 40.000 km. Wat een aardige mensen bestaan er toch nog steeds!

En zo zit deze gedenkwaardige tocht erop, ik heb er een lange en mooie dag van gemaakt en van begin tot eind genoten. En ik ben er voor de zoveelste keer van overtuigd dat ik polders veel en veel mooier vind dan hei en bossen! Op m'n gemakje rijd ik terug naar huis, waar ik mijn wandelboekje bijwerk en daar het mooie getal van 40.000 in zet. Het zal vreemd zijn om na een heleboel jaar in het vervolg m'n kilometerstand met een 4 te beginnen in plaats van met een 3………

Klik op het plaatje hieronder voor het fotoverslag.

Een berichtje in mijn gastenboek vind ik altijd leuk!