De Koninklijke Weg
Paleis Noordeinde - Paleis Soestdijk - Paleis Het Loo

Op 14 februari 2018 heb ik de etappes 11, 12 en 13 gewandeld.
Hieronder de track van de gelopen etappes, klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken.
Klik op "groter formaat" om het plaatje groot in beeld te krijgen.

Etappe 11, 12 en 13, 34 km Groenekan Huis ter Heide

groter formaat

Daar waar ik andere wandelpaden toch vrij snel achter elkaar heb afgerond, is de Koninklijke Weg er één van de lange adem! De eerste etappes liep ik al in september 2014, en ook in 2016 heb ik twee dagen op dit pad gewandeld. Daarna is het lange tijd stil geweest, maar toen er voor de dag na mijn verjaardag mooi winterweer werd voorspeld, besloot ik om dit project maar weer eens op te pakken.

Voor dag 4 stonden er drie etappes op het programma, en zou ik langs het tweede paleis van de route komen: Soestdijk. Het openbaar vervoer was redelijk te doen dit keer, ik moest de bus van de finish in Huis ter Heide richting Utrecht nemen, dan midden in Utrecht overstappen op de bus naar Groenekan, waar ik verleden keer geëindigd was. Ik besloot maar weer vroeg op pad te gaan, de afstand voor vandaag zou rond de 30 km liggen, dus als ik ná de files van huis af wilde, dan zou het wel erg laat worden!

En zo vertrok ik weer voor dag en dauw (half zes om precies te zijn) uit Rozenburg. De rit verliep zonder problemen en ik was prachtig op tijd voor de bus. Ik kon Kiaatje naast de bushalte parkeren, dus ik kon lekker warm in de auto blijven wachten tot een paar minuten voor de bus kwam. Die was prima op tijd en spuugde me ook op tijd weer uit in Utrecht. Daar had ik een overstaptijd van ca. een kwartier en daar heb ik wel een beetje staan blauwbekken, jemig wat was het koud! Wel leuk dat ik in het duister nog een paar fotootjes van de mooi verlichte grachten kon maken!

Ook de tweede bus was op tijd en zo arriveerde ik rond kwart voor acht in Groenekan, bij de bekende bushalte van verleden keer. GPS ingesteld, fotootje gemaakt, handschoenen gauw aan en dan maar op pad. Lekker doorlopen, om warm te worden, ik had nog steeds ijsvoeten van dat wachten in Utrecht! Na ruim een kilometer was ik op het startpunt van etappe 11 aanbeland en zag ik de eerste markering. Vanaf hier kon ik dus weer het lijntje op m'n GPS volgen.

Deze etappe zou via Maartensdijk naar Lage Vuursche lopen en ik begon met een stukje bos. Door de bomen heen zag ik de zon als een vuurrode bal opkomen, maar ik kon er dit keer geen mooie foto van maken! Na een tijdje verdween het bos en belandde ik op een kaarsrecht fietspad door de weilanden heen. Mooi strak asfalt, weidse uitzichten, de prachtige ochtendzon en een heerlijk windje in de rug zorgden ervoor dat ik het op dit stuk opperbest naar m'n zin had!

Op dit eerste stuk zag ik trouwens nog best veel fietsers onderweg, scholieren en ook mensen op weg naar hun werk. Later werd het rustiger, ik denk dat het te koud was voor recreatief fietsen! Na een tijdje kwam ik in Maartensdijk, daar liep de route dwars doorheen, maar helaas heb ik geen plaatsnaambord gezien. Wel een mooi mozaïek bij een kerk.

Ook na Maartensdijk bleef de route over een fietspad door de weilanden lopen, nog steeds windje in de rug, knalblauwe lucht en mooie kale bomen, m'n camera maakte weer overuren! Wel was het nog steeds erg koud, het heeft wel een uur geduurd voor m'n voeten eindelijk echt warm waren! Op het asfalt zag het er dan ook een beetje wittig uit, maar gelukkig was het niet glad. Ik kwam door Hollandsche Rading en vlak voor Lage Vuursche ging ik de bossen in.

Dat had ik wel verwacht, ik had op de kaartjes al gezien dat ik vandaag door een bosrijke omgeving zou komen. Maar och, in de winter en met een lekker zonnetje vind ik bos best wel leuk! In Lage Vuursche aangekomen zag ik daar tal van gezellige restaurantjes en pannenkoekenhuizen, maar op dit vroege tijdstip waren ze allemaal nog gesloten. Allemaal? Nee, uiteindelijk bleek de Kastanjehof open te zijn en daar kon ik een lekker bakkie doen. Ik was hier aan het eind van etappe 11 en GPS stond op ruim 11 kilometer, ik vond het dan ook wel verdiend!

Na de koffie begon ik vol goede moed aan etappe 12, die voerde nog een stukje door Lage Vuursche, ik kwam langs het hek van Klein Drakestein en ook langs de kerk. Daar was ook het kerkhof natuurlijk en volgens mij ligt hier Prins Friso begraven. Ik twijfelde of ik het graf zou gaan bekijken, maar besloot dat toch maar niet te doen, uit respect voor de anonimiteit die de familie blijkbaar op prijs stelt.

Ik liep hier nog steeds in de bossen, en af en toe zag het er heel winters uit, met rijp op de paden en ik kon zelfs een fotootje maken met m'n voeten in de “sneeuw”. En opeens zag ik daar een dode boomtak liggen met ijshaar erop! Daar had ik al wel vaker foto's van gezien, maar nog nooit in het echt! Natuurlijk maak ik er een paar foto's van en lees later nog eens na hoe ijshaar precies ontstaat. Wikipedia zegt er het volgende over:

De twaalfde etappe is niet zo lang, ca. 6 km en eindigt in Baarn. Daar ben ik ook al geweest met het Westerborkpad en het Grebbeliniepad en het verbaast me dus niets dat ik de bekende Westerborkstickers op een paaltje zie zitten. Ik herken het pad zelfs, hoewel het 6 jaar geleden is dat ik het Westerborkpad liep! De routes lopen maar een klein stukje samen op, dan splitst de Koninklijke Weg weer af en wandel ik verder naar het station van Baarn.

Daar twijfel ik een beetje of ik wel of niet koffie zal gaan drinken, maar volgens de routebeschrijving kom ik op de laatste 14 kilometer (etappe 13) geen horeca meer tegen, dus ik besluit om toch maar een bakkie te gaan doen in het mooie etablissement “De Generaal”. Heerlijke koffie en een prachtige inrichting. Een stempeltje voor m'n wandelboekje hebben ze helaas niet, maar wel een mooie oude kaart om er in te plakken.

En dan op pad voor etappe 13, de langste van vandaag, van zo'n 14 kilometer. Na in Baarn nog langs een aantal mooie stulpjes (understatement) gekomen te zijn, kom ik langs een provinciale weg te lopen en al gauw staat daar het plaatsnaambord Soestdijk. En ja hoor, na Paleis Noordeinde kom ik hier aan bij het tweede paleis op de Koninklijke Weg: Paleis Soestdijk. Toch wel een beetje jeugdsentiment hoor, dat bekende paleis met de twee vleugels en het bordes van het jaarlijkse defilé!

Een paar jaar geleden heb ik dit paleis samen met m'n moeder bezocht en verbaasd gestaan over de prachtige vertrekken in het paleis, maar ook over de soberheid van de kamers waar Koningin Juliana en Prins Bernhard woonden! Ik ga het paleis en de tuinen vandaag dan ook niet bezichtigen, maar maak natuurlijk wel de nodige foto's door het hek heen, ook van het beeld van “Jula en Benno”. En ik lees wat nadere informatie middels een QR-code die bij het toegangshek staat.

Er volgt nu een lange asfaltweg richting Soest, ik heb mooi uitzicht over een weiland vol met paarden en een lichtjes bevroren waterplasje. Het is nog steeds prachtig weer, dus m'n foto's worden allemaal heerlijk zonnig vandaag! In Soest moet ik een heel lang pad op, op de routebeschrijving had ik al gezien dat dit zo'n drie kilometer zou zijn, nu pal tegen de wind in. Effe doorbikkelen dus, gelukkig zijn er mooie doorkijkjes naar de weilanden.

En dan kom ik weer echt in het bos terecht en bij een grote zandvlakte staat daar opeens een picknickbankje. Ik neem heel even een korte bankjesrust, niet te lang, want het is nog steeds behoorlijk koud, maar eventjes om een energiedrankje soldaat te maken. Het is hier zo'n beetje spitsuur, veel wandelaars, al dan niet vergezeld van een hond genieten hier van het zonnetje. Sommige honden komen bedelen om wat lekkers, maar helaas, dat heb ik niet!

Ik steek de spoorlijn over en ga die daarna volgen totdat ik in Den Dolder ben. Volgens mijn GPS zit ik hier al op ruim 32 kilometer en volgens de route moet ik er nu zeker nog drie! Dat valt eerlijk gezegd een beetje tegen en als ik Café De Egelantier tegenkom besluit ik om toch nog maar even een bakkie te gaan doen, en even te toiletteren, tenslotte moet ik straks ook nog met de auto terug! Ik hoop alleen dat ik niet precies in de filetijd terechtkom……..

Vanuit Den Dolder is het eigenlijk één lange rechte weg naar Huis ter Heide, waar ik vanochtend Kiaatje heb achtergelaten. Zo rond 15.40 uur ben ik ter plekke, GPS staat dan op ruim 36 km, later na correctie blijkt de tocht van vandaag 34 kilometer geweest te zijn, toch een stuk langer dan verwacht! En helaas, filetijd begint tegenwoordig steeds vroeger en zo ook nu, ik heb er ruim twee uur over gedaan om thuis te komen, overal stonden files en hoe BramBram ook z'n best deed, er viel niet aan te ontkomen. Maar dat is dan ook de enige smet op deze dag, voor de rest is het een geweldige dag geweest, heerlijk koud wandelweer en een gevarieerd parcours, m'n liefje wat wil je nog meer!

Klik op het wapen om naar het foto-album te gaan

Vergeet mijn gastenboek niet!