Winterserietocht SWO in Gapinge

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

Een zeer beperkt aanbod van wandelingen, deze 14e november! In het wandelprogramma stonden welgeteld vijf tochten, waarvan twee in het hoge noorden. Een derde tocht was een WS78 tocht, en die vind ik te druk, te lang en te modderig. Bleef de keuze tussen een tocht in Steenbergen en een winterserietocht van de Stichting Wandelen Oostkapelle (SWO) in Gapinge (vlakbij Veere). En bij een keus tussen Brabant en Zeeland, gaat m'n voorkeur toch uit naar die laatste, dus Gapinge here I come!

De start was om half negen, dus ging ik in het donker zo rond tien over zeven van huis, want het was toch wel ruim een uurtje rijden. Prima ritje ook trouwens voor m'n spiksplinternieuwe Kiaatje, een rode dit keer! Ik had wel gelijk al pech met de Calandbrug, daar kwam zo'n groot schip aanvaren dat het alleen met passen en meten onder de brug door kon en ja, dan sta je al gauw 20 minuten te wachten.

Maar verder ben ik zonder problemen richting Zeeland gereden, alleen stond er wel een onwijs harde wind. Ook de zon deed zo heel vroeg in de ochtend nog een verwoede poging om door het wolkendek heen te breken en dat leverde een schitterend schouwspel op op de Haringvlietdam. De passage over de Oosterscheldekering was spannend, grote verlichte borden waarschuwden voor de harde wind en de kering was gesloten voor auto's met aanhangers. Maar ook hier kwam ik zonder veel problemen aan de overkant.

Eenmaal gearriveerd in Gapinge, was de start snel gevonden en ook parkeren kon op korte afstand. Wel even goed gecheckt of m'n autolampen wel correct uitgingen, want er zitten wat andere functies op deze nieuwe Picanto, en ik had toch echt geen zin om 's middags met een lege accu te staan! In het startbureau snel ingeschreven en op pad voor de 20 km. Omdat ik me vrijdag niet zo lekker had gevoeld, vond ik dat voor vandaag wel genoeg.

Het begon al gelijk goed met prachtige, rustige polderwegen en weidse uitzichten. De zon deed nog steeds pogingen om door het steeds dikker wordende wolkendek heen te komen en dat resulteerde in een soort grijze, roze-achtige lucht. Zoals Marsman het zegt in zijn beroemde gedicht Herinnering aan Holland: "De zon wordt er langzaam in grijze veelkleurige dampen gesmoord" Zo was het echt en vooral toen er een vlucht ganzen overvloog was het schitterend!

De route was niet helemaal verhard, vlak voor de eerste rust, die op 9 km zat, gingen we een lang graspad langs een watertje op. Gelukkig was het op een paar stukjes na prima beloopbaar. Er zaten ook een paar leuke bruggetjes in, die gelukkig wel een leuning hadden, want met deze wind zou je zo het water in geblazen worden! Net toen ik het een beetje zat werd, gingen we de weg weer op en niet lang daarna arriveerden we bij de rust bij sportpark Bieweg.

Daar konden we terecht in de kantine van Voetbal Vereniging Veere en alsof de duvel ermee speelt: toen ik binnen kwam was er net rust tijdens de voetbalwedstrijd! Dat heb ik nou altijd hè, kom ik binnen in een bomvolle kantine en kan lang wachten op een kopje koffie…… Gelukkig viel dat laatste nogal mee, en terwijl ik van m'n koffie zat te genieten stroomde de kantine alweer leeg: de 2e helft ging beginnen.

Nou, toen ben ik ook maar aan MIJN tweede helft begonnen en weer op pad gegaan. We gingen nu richting Veere en toen we zicht op Veere kregen, had ik een déjà vu! Dit heb ik ook zo gezien toen ik de Walcherenroute liep, goh wat leuk om hier weer terug te zijn! Er volgde een prachtig stukje door het oude centrum van Veere, ondanks het grijze weer heb ik hier volop lopen genieten.

Helaas werd hier de bepijling (die tot nu toe uitstekend was geweest) een stuk minder, zo miste ik een leuk schelpenpaadje langs het water, wat eindigde bij een poort waar we onderdoor hadden gemoeten. Nu liepen we daar gewoon langs en ik vond het zo jammer dat ik een stukje terug gelopen ben, om toch even van dat rotsige strandje te genieten en door de poort te wandelen!

Ook even verderop waar we een brug over moesten, stond geen pijl, en zo heb ik per ongeluk een ommetje naar het eind van het haventje gemaakt. Dat leverde wel een mooi plaatje van de haven op, dus zo erg vond ik het nou ook weer niet. Daarna volgde de passage door de stenen beer heen, ook dat kende ik nog van de Walcherenroute, stikdonker is het daarbinnen! Na deze passage lieten we Veere achter ons en vervolgden we onze weg langs het Veerse Meer. Erg leuk stukje geweest!

Een eindje verderop gingen we het Veerse Bos in en daar was het helemaal hommeles met de bepijling. Wel lachen, de 10 km wandelaars liepen hier ook en overal zag je vertwijfelde wandelaars paadjes in en uit lopen. Ik had ook geen idee waar ik heen moest, ja, naar een rust die "De Heksenketel" heette, maar waar was die? Uiteindelijk vonden we "de lange brug" die naar de rust leidde en toen was het leed geleden. Ik heb daar zo'n 700 meter meer gelopen dan op de route stond.

De Heksenketel bleek een soort buurthuis midden in het bos te zijn, gezellig sfeertje en er werden wafels gebakken die zo heerlijk roken dat ik er eentje bij de koffie heb genomen. Koffie met wafel voor één euro, kijk dat zijn leuke dingen voor de mensch! Na de rust was het nog zo'n 4 km en die gingen weer voornamelijk over asfaltwegen. Helaas begon het wel te regenen, nog wel op een weg waar ik de nog steeds stevige wind pal in m'n gezicht had!

Het laatste stukje ging wel met de wind in de rug, en toen was ik weer terug in Gapinge. Afgemeld, stempeltje voor m'n wandelboekje gehaald en nog even nagepraat over de bepijling in het Veerse Bos. Gelukkig gaf de organisatie ruiterlijk toe dat het helemaal mis was, ze zijn ook ter plekke aanwijzingen gaan geven aan verdwaalde wandelaars. Volgende keer zal het dus vast wel beter zijn. Samen met Adrie en Hansje Zoon nog een kopje koffie gedronken, en daarna weer op huis aan. Leuke winderige tocht geweest!

Klik op het plaatje hieronder voor de foto's.

Vergeet mijn gastenboek niet!