De Tulpenwandeltocht

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

Dit jaar werd de Tulpenwandeltocht in Middelharnis op Goeree-Overflakkee voor de 4e maal georganiseerd. De allereerste tocht was ik erbij en heb toen genoten van de kleurenpracht. Het tweede jaar moest ik verstek laten gaan vanwege de door mij georganiseerde Voetstappentocht en de derde maal (verleden jaar dus) was de bloei heel erg vroeg en was ten tijde van de tocht alles al zo'n beetje uitgebloeid.

Dit jaar viel de bloei weer iets later, tijdens de Fruitbloesemtocht in Leerdam van afgelopen woensdag was er nog niet veel bloesem te zien ook, dus ik vreesde een beetje voor de tulpen…. Gelukkig stond er de dag van tevoren een artikeltje in het AD dat een bloeiend bollenveld op Goeree liet zien! Dat beloofde veel goeds dus.

Lekker vroeg op pad op zaterdag, de 40 en de 25 mogen al om 8 uur starten en ik hou ervan om vroeg op pad te gaan. Het is behoorlijk koud, ik moet zelfs de autoruiten ijsvrij maken en ik besluit om toch m'n winterjasje nog maar aan te doen. Het grootste deel van de dag ben ik daar erg blij mee geweest, zeker op de stukken die je tegen de (stevige) wind in liep, was het nog behoorlijk koud!

Toen ik aan kwam lopen bij het startbureau ging net de grote meute van start en zo was het in het startbureau zelf lekker rustig. Ik was snel ingeschreven, werd zelfs herkend aan de starttafel en daarna heb ik folders en m'n strooikaartjes neergelegd en een praatje gemaakt met Peter. Linda was al op pad voor de 40 km. Ongeveer half negen ging ik zelf ook op pad, de zonnige wereld in.

Direct vanuit het startbureau zag je de eerste bollenvelden al liggen, maar we gingen eerst langs een industrieterrein en later langs de buitenkant van Middelharnis langs de provinciale weg. Dit eerste stuk vond ik niet het allermooiste wat ik hier ooit gelopen had en ik was dan ook blij toen we na zo'n 4 km van de grote wegen af gingen en de smallere wegen opzochten.

Al gauw kwamen de eerste tulpenvelden in zicht en ja hoor, dit jaar stond er heel veel in bloei! Buiten de bollen om waren de velden en akkers nog heel erg kaal en ook de bomen tonen nog steeds hun mooie kale takken, hoewel de treurwilgen al behoorlijk groen beginnen te worden. We liepen de kant van Dirksland op en daar zag ik de markante toren staan met de hoge spits.

Na ongeveer 6,5 km was er een rust bij een bloembollenbedrijf en daar werden we welkom geheten door twee paardjes die nieuwsgierig over het spandoek van de Tulpentocht heen keken. Bij de rust was alles gratis, koffie, thee, koek, snoep en flesjes mineraalwater, er schijnen hier gulle sponsors te zijn….

Na de rust ging het weer verder door de polders en dit keer liepen we richting Nieuwe Tonge. Opnieuw langs veel bollenvelden, maar ook een akker vol voren, die van kleur veranderden naarmate ze meer door de zon beschenen werden, een heel apart gezicht! Ook kwam ik langs een boompje vol bloesem en her en der zag ik ook nog narcissen in bloei staan.

In Nieuwe Tonge was er wederom een rust, op ca. 12 km, dit keer in een café, De Tram geheten. Ik weet nog dat ik hier het eerste jaar aankwam als een verzopen kat na een hevige stortbui en toen zat het café bomvol. Nu liep ik als één van de laatsten en was het heerlijk rustig. Ik had dan ook binnen de kortste keren een kopje koffie te pakken en ben daar lekker mee op het terras gaan zitten.

Hierna ging het kilometers lang over één en dezelfde weg, windje tegen en die blies weer behoorlijk, ik werd die wind echt een beetje zat! Gelukkig staan er weer veel tulpen, zodat ik af en toe een "break" heb in de vorm van een uitstapje naar de rand van de bollenvelden voor een fotootje. Maar toch ben ik blij als ik aan het eind van deze weg eindelijk linksaf mag!

De derde rust zit bij Manege Oostmoer en ook daar geniet ik van een heerlijk kopje koffie. Ik maak een babbeltje met Linda, die er hier twee van de drie lussen van de 40 km heeft opzitten. Zo'n beetje tegelijkertijd vertrekken we weer, maar Linda loopt een veel hoger tempo en is al snel in de weilanden verdwenen. Ik maak op m'n gemak een fotootje van een huifkar en neem dan dezelfde weg. Ja hoor, wind tegen. het zal ook eens niet!

We arriveren al snel in Stad aan 't Haringvliet en hier staat bij het haventje de vierde en laatste rust, de Pannenkoekenrust, zoals ik die noem. Vrijwilligers uit "Stad" zorgen ieder jaar voor deze gratis lekkernij en ook nu ligt er een enorme stapel pannenkoeken te wachten op de wandelaars. Heerlijk!

Ik haal herinneringen op aan het eerste jaar van deze tocht en vertel dat ik de paraplu die ik toen heb gekregen, nog steeds in de auto heb liggen. Spontaan krijg ik opeens de mascotte van de kraam in m'n handen gedrukt, die mag ik meenemen! Wat ontzettend leuk, het is een handgebreid wit konijntje (Kanienchen) met een geel-rood gestreept lijfje, geel-rood zijn de kleuren van "Stad".

Ik ben er erg blij mee en stop Kanienchen veilig in het zijvak van m'n rugzak, vanaf daar kan ze de grote wereld bekijken! Dan ga ik op pad voor het laatste stuk, daar heb ik me al op verheugd, want daar lopen we een stuk evenwijdig aan het Haringvliet. Ik loop te genieten, maar helaas is het dit keer maar van korte duur, we volgen het water niet verder, maar gaan het binnenland in. Ook mooi hoor, maar ik was toch liever langs het Haringvliet blijven lopen……

Nog een lange weg langs velden met knalrode tulpen en aan de andere kant zicht op grote nieuwerwetse windmolens. Er zijn wat witte wolkjes in de lucht verschenen, het ziet er echt Hollands uit! Dan ben ik weer terug in het startbureau, meld me af en laat m'n boekje stempelen. Als beloning is er een cupcakeje met een marsepeinen plaatje met tulpen erop. Ik laat het me goed smaken, maak nog even een praatje met de organisatie, ga met Kanienchen op de foto en daarna tuf ik weer naar Rozenburg, geweldige dag geweest!

Klik op het plaatje hieronder voor de foto's.

Vergeet mijn gastenboek niet!