De Urker Wandeltocht

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

Ik had de tocht al een paar maal zien staan in de afgelopen jaren: de Urker Wandeltocht, maar het was er nog niet van gekomen om er eens een keer naar toe te gaan. Nu de Metrotocht in Hoogvliet een weekje eerder was, had ik 11 oktober een "in te vullen dag". En zo viel de keus dit keer op Urk. Een heel eind weg natuurlijk, maar de start was pas om negen uur, dat betekent dat ik rond zeven uur van huis moet en dat vind ik nog wel te overzien, zelfs na een avondje WSB-rapen-en-garen!

Nadat ik vrij slaperig m'n bedje was uitgerold, reed ik inderdaad zo rond tien voor zeven Rozenburg uit. In het begin van de rit was het nog donker, maar al gauw werd het lichter en zag ik de zon opkomen. Het beloofde mooi weer te worden en ik verheugde me op een tocht door polders en langs het IJsselmeer. Ook de geschiedenis van Urk, een eiland dat ingepolderd wordt, boeit me wel en ik hoop dat er ook een stukje door het oude stadje in de tocht is opgenomen.

Rond kwart voor negen ben ik in Urk en verkeersregelaars wijzen me een mooi (gratis) plekje ergens bij de haven. De start is een eindje verderop, maar zo lekker in het zonnetje en met mooi uitzicht op de bootjes is dat geen straf. Na zo'n vijf minuutjes beland ik bij de start, die is in een oude botterschuur. Het aanmelden gaat vlot, ik krijg een routebeschrijving, een flesje Spa blauw en een klein doosje pepermuntjes. En dat alles voor € 2,50!

Als ik op pad ga, blijkt dat we een markering moeten volgen die wel heel erg lijkt op de markering van een wandelpad! En dat klopt, van de wandeltocht is een permanent pad gemaakt, Top Roendjen, en de markering is met wit-blauwe stickers en wit-blauwe verf aangebracht. Heel toepasselijk heb ik vandaag een wit met blauw shirtje aan, dus ik pas er goed bij, haha. De markering blijkt uitstekend te volgen te zijn, en op de splitsing van de afstanden zijn er extra aanwijzingen aangebracht. Prima in orde dus!

We beginnen inderdaad met een sightseeing door oud-Urk, langs de haven, door het stadje, langs de vismarkt, weer langs de haven en weer door het stadje. Ik heb geen idee hoe we kronkelen, dat zie ik vanavond wel op de GPS-track, maar ik heb het best naar m'n zin. We komen onder meer langs het Vissersmonument, een beeld van een vissersvrouw, met daarom heen plakkaten met namen van vissers die op zee gebleven zijn. Een indrukwekkende hoeveelheid!

Als we bij de vuurtoren zijn, zie ik een asfaltpad op een dijk langs het water lopen, maar helaas mogen we daar nu nog niet heen. We gaan Urk aan de andere kant uit en dat betekent dat we eindeloze nieuwbouwwijken door moeten, tjonge jonge, wat is dat Urk nog groot. Er zijn wel leuke weggetjes uitgezocht, dat wel, maar dit stuk kan me toch niet echt bekoren.

Op de routebeschrijving staat maar één rust en helaas staat daar niet bij op welke afstand die zit en ook van de plattegrond die bij de routebeschrijving hoort, word ik niet veel wijzer. Vlak voor we dan eindelijk Urk uit gaan kan ik bij een buurtcentrum even naar het toilet en dan gaan we eindelijk de polders in. Jammer dat het eerste stuk wel zo'n drie kilometer langs een drukke provinciale weg is…..

Maar goed, ik kan in ieder geval nu heerlijk om me heen kijken en dat het lange rechte stukken parcours zijn, was natuurlijk te verwachten in de Noordoostpolder! Ik heb daar in ieder geval geen hekel aan. Na die drie kilometer komen we in een tweede plaatsje, Tollebeek genaamd en als we weer een nieuwbouwwijk in gestuurd worden, vrees ik met grote vrezen.

Maar gelukkig zijn dit maar een paar straten en dan gaan we een soort bospaadje volgen dat aan de buitenkant van Tollebeek ligt. Prachtige uitzichten op de weilanden en als ik na zo'n 12,5 km een bankje zie staan, besluit ik om maar even een bankjesrust in te lassen. Aan de route-aanwijzingen te zien kan het nog wel even duren tot de officiële rust. Een echtpaar dat me gezelschap komt houden bevestigt dit vermoeden, zij komen uit deze buurt en kunnen de rust op de plattegrond aanwijzen.

Na wat crackertjes gegeten te hebben ga ik weer op pad, eerst een stukje door het Tollebekerbos, langs een bijenhotel en daarna weer eindeloze polderwegen. Gelukkig nu niet meer langs van die drukke wegen en ik loop nu echt met volle teugen te genieten, dit maakt dat eindeloze stuk door die nieuwbouw een beetje goed!

Helaas begint wel de lucht steeds meer te betrekken en al gauw is het zonnetje helemaal verdwenen. De temperatuur blijft wel heerlijk om te lopen, m'n jasje heb ik al lang uitgetrokken! En daar is dan eindelijk de rust, GPS wijst hier 18 km aan. Jammer dat die rust zo laat zit, op zich vind ik één rust wel voldoende op een 25 km, maar dan moet die wel wat meer in het midden zitten!

In de rust kom ik Frans en Anita de Roo tegen, die met de Dordtse Vierdaagse met een bus hierheen gekomen zijn en samen met Fred, Auke en Chris de 12,5 km lopen en zo'n beetje tegelijk met mij bij de rust arriveren. Als ik binnen koffie ga halen blijken ze gebakjes te hebben voor de schrikbarende prijs van 50 cent! Voor dat geld kan ik een moorkop echt niet laten staan hoor, hij smaakt heerlijk! Toch wel leuk dat je zelfs zo ver van huis toch nog aardig wat bekenden tegenkomt. Zo heb ik ook nog Henk Vink, Ton Zoet en Ankie van Andel vandaag ontmoet!

Als ik weer op pad ga, begint het zachtjes te regenen, maar omdat we eerst een heel stuk door het Urkerbos gaan, is dat in het begin niet zo erg. In het bos loop ik lekker beschut en is er nog geen reden om een jasje aan te doen of een plu op te steken. Als we echter na verloop van tijd eindelijk de dijk langs het IJsselmeer op gaan, wordt het een ander verhaal, daar moet echt de plu op! Wel jammer, want zo'n dijk is echt spekkie voor m'n bekkie natuurlijk!

Ondanks de regen heb ik het toch naar m'n zin op dit stuk en ik sta nog regelmatig stil voor een fotootje, de blik op Urk van deze kant af gezien is prachtig! Ook fotografeer ik een beeldje waarbij het verhaal verteld word waar de kleine Urkertjes vandaan komen. Dat blijkt van een grote steen in zee te zijn. En ja hoor, ik kan de steen zien liggen en ik hoop van ganser harte dat de zeespiegel niet àl te veel gaat stijgen, anders komen er geen kleine Urkertjes meer bij….

Nog even rondom de vuurtoren lopen, klein stukje boulevard en een klein strandje en dan ben ik weer terug bij de start. Ik meld me af en laat m'n boekje stempelen, als beloning krijg ik een leuk speldje. Ik bedank voor de leuke tocht, maar kan het toch niet laten om er even op te wijzen dat de rust wel heel erg laat zat. Na een kopje koffie en een babbeltje met Ankie, wandel ik in de regen weer terug naar Kiaatje en vang de lange reis naar huis weer aan. Ik heb het best naar m'n zin gehad, maar al met al denk ik niet dat ik nog eens zo ver ga rijden voor deze tocht!

Klik op het plaatje hieronder voor de foto's.

Vergeet mijn gastenboek niet!