Groene Wissel Petten
De Hondsbossche en Pettemer Zeewering

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

Maanden geleden al had ik voor 2 oktober een kaartje gekocht voor "Anne" in Amsterdam. Altijd lastig om daar rond 20.00 uur te zijn, natuurlijk. Dubben of ik met de trein zou gaan (ik heb nog een vrij-reizen-dag voor oktober), maar het trok me niet aan om zo laat op de terugweg nog met trein en metro te moeten. Ik besloot er maar een dagje uit van te maken en ben op zoek gegaan naar iets leuks in de omgeving.

Ik bedacht dat ik nog steeds eens naar de Hondsbossche Zeewering wilde, je weet wel, dat kleine stukje Holland dat niet door natuurlijke duinen wordt beschermd. Zo leerden we dat vroeger op school en ik vond het eigenlijk wel een fascinerend verhaal, maar was er eigenlijk nog nooit wezen kijken. Ik had al gehoord dat ze druk bezig zijn daar met kustversterking, wilde ik de oude zeewering nog zien, dan was het nu of nooit!

Leuk zou zijn als ik daar ook een stukje kon wandelen natuurlijk en toen ik op "wandelen" en "Hondsbossche Zeewering" googelde, kwam er al gauw een Groene Wissel uit de bus rollen. Dat zag er best leuk uit, een route van ca. 12 km, dus mooi aan de maat voor het dagje uit dat ik in gedachten had! Alleen zag ik het niet zo zitten om 's avonds in wandelplunje naar "Anne" te gaan en dus hing ik wat nette kleren in de auto. Ergens een hapje eten en mezelf op een afgelegen parkeerplaats omkleden zou toch moeten lukken, dacht ik zo!

Het was best een aardig eindje rijden naar Petten, waar de wandelroute begon, want de Hondsbossche Zeewering ligt toch een stuk noordelijker dan Amsterdam. Maar ik had de tijd natuurlijk en ben pas rond tien uur gaan rijden. Iets voor 12 uur was ik in Petten, waar ik een mooi plekje voor Kiaatje vond en al gauw was ik op pad, het allereerste stukje zowaar door een klein bos.

De zon scheen, maar er waren ook wolken aan de horizon, ik heb dus niet de hele tijd zon gehad. De route ging eerst een stuk het binnenland in, een heel eind over een grasdijk met prachtig uitzicht op polders en molens. Wat verderop verliet ik de grasdijk en ging verder over smalle asfaltwegen. Bij een picknickbank laste ik even een bankjesrust in, daarna ging het al gauw richting de zeedijk.

En ja, ik ben inderdaad echt nog net op tijd geweest, want een heel stuk van de zeewering is aan de waterkant al bedekt met nieuw opgespoten strand en duinen. Het zal natuurlijk best wel noodzakelijk zijn en het zal er ook wel prachtig uit gaan zien, maar toch vind ik het jammer dat een uniek stukje van Nederland nu verdwijnt! Ik ga de dijk op en het eerste stuk richting Petten heb ik dus weinig uitzicht, want daar liggen de nieuwe duinen.

Iets verderop kom ik op het punt tot waar de werkzaamheden gevorderd zijn en op het strandje wat je hier kunt zien, ligt een groot aantal zeehondjes! Ik sta er natuurlijk hartstikke ver vanaf, maar met de camera helemaal ingezoomd kan ik er toch een paar plaatjes van maken. Onnodig te zeggen dat hier veel publiek aanwezig is, waaronder veel fotografen met toeters van telelenzen.

En dan kom ik dus op de zeewering zoals hij al die jaren is geweest, de nieuw opgespoten duinen liggen achter me, dus het lijkt net of er hier niets aan de hand is. Ik hoor van mensen dat ze dit een saai stukje vinden, maar ik vind het helemaal geweldig! Het doet me een beetje denken aan de asfaltdijk op Wieringen. Het loopt heerlijk op het asfalt, meeuwen krijsen dat het een lieve lust is en de lucht is inmiddels ook weer helemaal blauw geworden.

Tegen de schuinte van de dijk aan liggen strobalen, ik denk ter versteviging van het zand dat hier later opgespoten gaat worden en ik zoek een stevige strobaal uit om lekker even op neer te zijgen. Genieten van het ongestoorde uitzicht en ja, toch ook een beetje weemoed dat dit allemaal gaat verdwijnen. Prachtig natuurlijk, strand en duinen, maar daar hebben we al zoveel van, hadden ze hier nou niks anders kunnen bedenken?

Maar goed, ik wandel verder en uiteindelijk kom ik op het punt waar de zeewering weer overgaat in een natuurlijk strand en waar de duinen weer oprijzen. Ik vind het jammer dat ik hier nooit eerder ben geweest, maar ja, het is ook niet naast de deur natuurlijk! Toch fijn dat ik het nu toch nog met eigen ogen gezien heb, want dat is toch anders dan op foto's!

In Petten achter de dijk staat een informatiecentrum en daar loop ik natuurlijk even naar binnen. Ik hoor daar dat het werk ontzettend snel gaat en dat het nieuwe strand half januari al helemaal af zal zijn! Lezers die dus denken: dat wil ik ook nog wel eens een keer zien, moeten dus snel zijn!

In een restaurantje eet ik wat, en verkleed me daarna (inderdaad op een afgelegen parkeerplaats) in m'n nette kloffie. Ik heb heel rustig gekuierd, dus een beetje deodorant is voldoende als opfrisser, ik heb er echter geen rekening mee gehouden dat m'n haar behoorlijk verwaaid is in de zeewind, het lukt me bijna niet om er fatsoen in te kammen.

En daarna naar "Anne" natuurlijk, het was een heel groots opgezet toneelgebeuren, met prachtige dingen erin, maar ik heb me helaas niet "in het verhaal getrokken" gevoeld. Nou moet ik eerlijk bekennen dat ik dit met toneel eigenlijk altijd heb, en ik neem me voor om me maar niet meer te laten verleiden om naar dit soort voorstellingen toe te gaan, ik ben nou eenmaal geen toneelmens! Ik vond het nu gewoon een beetje zonde van m'n geld…….

Het duurde wel hartstikke lang, ik stond pas om half twaalf buiten en toen was ik echt wel blij dat ik niet meer met de trein hoefde, maar in de auto kon stappen. Al met al een geslaagde dag, waarbij ik het eerste deel verreweg het mooiste vond!

Klik op het plaatje hieronder voor de foto's.

Vergeet mijn gastenboek niet!