De Dodendraadroute

Klik op de plaatjes om de routes in Google Earth te bekijken
Klik hier en hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

Toen ik begin maart in Baarle-Nassau de Enclavetocht liep, stuitte ik daar op een informatiebord over de Dodendraad. Wel, ik had geen idéé dat die Dodendraad inhield, maar het blijkt dus de grensversperring tijdens de Eerste Wereldoorlog te zijn! België was wel betrokken in die oorlog, maar Nederland was neutraal.

Om de grens tijdens de oorlog te bewaken en om te voorkomen dat Belgen naar het neutrale Nederland vluchtten, is langs de hele grens de zogenaamde Dodendraad gespannen. Dit was een elektrische draad waarop een spanning van maar liefst 2000 volt stond! Als bescherming was aan beide zijden van de draad prikkeldraad gespannen.

Maar het was natuurlijk 1914 en veel mensen wisten nog niets van elektriciteit af. Er zijn dus bij de draad veel slachtoffers gevallen. Onschuldig spelende kinderen, mensen van wie de familie opeens aan de andere kant van de draad woonde, maar ook bij ontsnappingspogingen. Zoals al gezegd wist ik van dit alles totaal niets af, maar ik vond het interessant genoeg om wat verder over te lezen.

Al gauw vond ik op internet de site van de Dodendraadroute, een fietsroute van ca. 37 km in de omgeving van de draad. Vooral interessant omdat de tocht in de omgeving van Baarle-Nassau / Baarle-Hertog is, waar veel enclaves zijn en waar je om de haverklap de Nederlands-Belgische grens passeert. Ik besloot die tocht eens te gaan wandelen, eind april zou hij officieel geopend worden.

Ik ben hem uiteindelijk gaan lopen op 2 en 3 juli, ik wilde eerst in Baarle-Nassau starten, netjes bij informatiebord 1, maar ik had wat problemen met het vinden van een leuk B&B adresje halverwege in Minderhout. Tsja, 2 en 3 juli is het natuurlijk volop vakantietijd, alles was al vol! In Baarle-Nassau had ik meer succes met het vinden van een B&B, dus ik besloot de route te starten in Minderhout.

In eerste instantie had ik mijn bagage al 's morgens af willen geven, maar omdat ik eind juli het Krijtlandpad met bepakking wil gaan lopen, leek het me handig om deze twee dagen als oefening te gebruiken. Dus heb ik gepoogd m'n grote rugzak zo economisch mogelijk in te pakken, erg lettend op het gewicht, tenslotte ben ik niet gewend om veel gewicht te dragen!

De dagen van tevoren bleek dat het de twee dagen dat ik zou gaan wandelen, behoorlijk warm zou worden. Een jasje kon ik dus wel thuis laten, maar ik moest natuurlijk wel voldoende te drinken bij me hebben, zo op het oog zou er weinig horeca onderweg zitten. En ik wilde toch eigenlijk ook wel graag m'n I-Pad meenemen… En zo werd de rugzak al met al toch tussen de 6,5 en 7 kg zwaar. Nog nèt te doen!

Ik ben niet al te vroeg van huis weg gegaan, tenslotte hoefde ik geen erg grote afstand te lopen. Rond negen uur ben ik uit Rozenburg vertrokken en rond tien uur was ik ter plekke in Minderhout. Overal gratis parkeren, gewoon langs de weg en vlak bij een zijweg naar de route toe kon ik Kiaatje met een gerust hart achterlaten.

Na iets meer dan een kilometer pikte ik de route op, bij een klein kapelletje. Mooi, dat is goed herkenbaar voor morgen als ik hier de route weer verlaten moet! Ik maak wat foto's in de kapel en vind buiten en passant en cache, die wel heel erg open en bloot lag! Even gelogd en hem toch een beetje beter gecamoufleerd weer terug gestopt.

En dan is het een kwestie van het blauwe lijntje op m'n GPS volgen en van infobord naar infobord lopen. En hoewel het een fietsroute is, vind ik het parcours best leuk! Ik hou er wel van om op verharde ondergrond te lopen en de wegen en fietspaden waar je loopt zijn lekker rustig. Ik had borden gezien dat er deze dagen een fietsvierdaagse hier in de buurt is, maar daar heb ik geen last van gehad.

De informatie op de borden slaat me af en toe met stomheid. Het voert natuurlijk te ver om hier letterlijk te vertellen wat er op de borden staat, maar ik heb gelezen over oorlogskookboeken, over oudere soldaten die de grens bewaakten, over grensgidsen en smokkelaars, over honden en katten die geëlektrocuteerd werden, over kinderen die opeens afgesneden waren van hun speelkameraadjes en over studenten die niet meer terug naar huis konden.

Ik las verhalen over mensen die vluchtten in de eerste maanden van de oorlog, over het "Koninkrijk Vrij België", over bevrijdingsoptochten, over zendinstallaties voor militaire spionage, over Nederland als Vredesbaken, over "de eeuwige wacht aan de grenzen", over gebieden die waren opgesloten tussen draad en rijksgrens, over parochiekerken die niet meer bereikbaar waren en over het asiel dat Nederland na de oorlog schonk aan Keizer Wilhelm.

Kortom, dit was een tweedaagse wandeltocht met een gratis geschiedenisles. Toch eigenlijk wel vreemd dat wij hier in Nederland daarover zo weinig leren op school! Ik kan me tenminste niet meer herinneren dan dat "Nederland neutraal was", verder ging de geschiedenisles op school niet. Ik wist nota bene niet eens dat WO I eindigde op 11 november, daar kwam ik pas achter toen ik op 11-11-11 een wandeltocht in België liep!

Maar goed, ik heb heerlijk gewandeld, het was best een afwisselend parcours, en wat ook wel belangrijk was met dit warme weer: er was veel schaduw op de route! Niet dat ik nou echt veel in het bos heb gelopen, maar wel veel op wegen en fietspaden die waren omzoomd door bomen. En er stond gelukkig ook beide dagen een verkoelend briesje, al met al heb ik dus niet erg veel last van de warmte gehad.

Met opzet had ik de route van de eerste dag wat langer gemaakt dan die van de tweede dag, omdat het de tweede dag nog warmer zou worden. Zo kwam ik na dag 1 op een totaal afstand van ca. 25 km. Dit is natuurlijk inclusief aanloop stukje en het stukje naar B&B De Kelpiebrink, waar ik rond half zes in de middag arriveerde.

En dat was weer een prima adresje! Een combinatie van een B&B en een kennel voor Australische herdershonden, Kelpies. Van die honden heb ik eigenlijk bijna niks gezien, ze werden strikt gescheiden gehouden van de gasten. Alleen met uitlaten heb ik ze voorbij zien lopen en af en toe klonk er een blaf.

De kamer was prima, met eigen douche en wc en tv, en naast m'n eigen kamer was er een gemeenschappelijke zitkamer en daarin ook een grote keuken. Je mocht van alles pakken, koffie en thee, en alles was gratis. Je mocht in de keuken je eigen maaltijd klaarmaken, er was een gasfornuis en een magnetron. Maar ik had natuurlijk niets bij me en ben in Baarle-Nassau een patatje gaan eten.

Toch wel erg leuk, zo'n enclavestadje, om de haverklap passeer je een grens en ik vermaak me met me af te vragen of ik nou op Belgisch of Nederlands gebied ben. In deze tijden van het WK helpt het een beetje dat er nogal wat voetbalvlaggen buiten hangen, hoewel veel huizen ook beide vlaggen hebben hangen. Halve finale Nederland-België is nog mogelijk natuurlijk, ik ben benieuwd wat voor stemming hier dan hangt…

Ik slaap prima en kan heerlijk vroeg ontbijten, omdat een medegast voor z'n werk al vroeg weg moet. Zo zitten we om half acht al aan een uitgebreid ontbijt, ik ben nooit zo'n grote eter, maar ik laat het me goed smaken. Dan zeg ik eigenares Greet gedag en ga weer op pad. Eerst Baarle-Nassau / Baarle Hertog door en dan weer de weilanden en de bossen in.

Het is vandaag inderdaad een stuk warmer en ik ben blij met ieder stukje schaduw. En er blijkt dua inderdaad op deze tweede dag helemaal geen horeca op de route te zitten. Gisteren kon ik na 4 km nog ergens een kopje koffie bemachtigen, maar vandaag moet ik het doen met wat ik bij me heb. Dat is het enige wat ik een beetje jammer heb gevonden, dezer dagen!

Om een uur of half drie ben ik terug bij het kapelletje en zit de Dodendraadroute erop. Iets meer dan een kilometer nog naar Kiaatje en daar zit een "frituur" tegenover. Gelukkig hebben ze daar ook koffie en zo geniet ik toch nog van een bakkie vandaag. De terugreis gaat ook weer voorspoedig en zo kan ik weer een leuk wandeltripje in de annalen bijschrijven!

Ik heb het erg naar m'n zin gehad en kan de route aanbevelen aan iedereen die van geschiedenis houdt. Maar houd er wel rekening mee dat het dus een fietsroute is, niks geen zanderige heidepaadjes of kronkelweggetjes door het bos. Hooguit een stukje gruisweg, maar voor de rest is het allemaal asfalt, beton en klinkerweg. Maar je kan hem ook altijd gaan fietsen natuurlijk

Klik op het plaatje hieronder voor de foto's.
Als je de originele foto's van de infoborden wilt hebben om de tekst te kunnen lezen, stuur dan even een mailtje naar info@danyell.nl

Vergeet mijn gastenboek niet!