De Spijkenissermars

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

De Spijkenissermars, daarmee ben ik ooit, heel lang geleden, m'n wandelcarrière mee begonnen! In 1984 liep ik daar, na twee oefentochten van mezelf van 10 en 17 km, m'n allereerste georganiseerde tocht en wel de 20 km. Natuurlijk voelde ik me al een hele Piet op die afstand. Tot ik bij een wagenrust een oudere dame tegen een oudere heer hoorde zeggen: laten we maar niet te lang blijven zitten op die rottige 20! Haha, zo blijf je met beide benen op de grond, toch?

Diezelfde Spijkenissermars werd ook dit weekend georganiseerd, dit keer door de RET, die heeft de tocht overgenomen van AVD (Altijd Vrolijk Doorgaan) die de tocht toentertijd organiseerde. Ik dacht eigenlijk dat deze tocht altijd begin juli werd gehouden en was blij verrast hem nu al tegen te komen. Waarom blij? Wel op 21 juni heb je meer kans op wat koeler weer dan in juli!

En dat klopte wel, het was heerlijk wandelweer, 's morgens nog met een dikke wolkenlaag, 's middags kwam steeds vaker ook de zon er even bij. Ik heb de 30 km gelopen en die mocht om half negen starten. Kon ik dus lekker een beetje uitslapen, Spijkenisse ligt immers " naast de deur"! In het startbureau kwam ik natuurlijk weer diverse bekenden tegen, Gerrit en Corina, Margriet, Annette, Adrie en Astrid en achter de starttafel zat Sija. Toen ik van start ging kwam ook net Suze aanrijden in een taxi.

En zo ging ik rond kwart voor negen op pad, benieuwd naar het parcours wat we voorgeschoteld zouden krijgen. Nou, dat was best leuk! We hebben erg veel rondgewandeld in het gebied van de Bernisse, leuke dorpjes als Heenvliet en Geervliet en ook langs het mooie witte kerkje van Simonshaven. Daar zag ik tot m'n verrassing dat een café, wat een aantal jaren gesloten is geweest, weer open is! Mooi voor op m'n Rondje Zuidland!

Er zaten drie caférusten en één wagenrust in de route, maar de eerste rust bij MacDonalds zat al na vijf kilometer. Die ben ik voorbijgelopen, ik was net lekker op gang en ik hoefde zelfs nog niet naar de WC! De tweede rust was de wagenrust op ca. 11 km en die heb ik natuurlijk wel benut. FF lekker zitten met een kopje koffie en een stroopwafel had ik wel verdiend, vond ik!

Ook nog even een praatje gemaakt met Astrid en de later arriverende Betsy en Akke. Dat alles nam natuurlijk best veel tijd in beslag, temeer daar ik nu natuurlijk wel hoge nood had en tussen alle brandnetels door een begaanbaar paadje naar "achter de struiken" moest zoeken! Maar na dat alles was ik toch weer klaar om aan etappe twee te beginnen.

Veel bekende stukjes in dit deel, we liepen hier zoals al gezegd in het gebied van de Bernisse en daar heb ik het Bernissepad en het Heenvlietpad gelopen. Ik zag dan ook overal rood-gele stickers op palen zitten, ook stickers van het Biertpad dat ik nog moet lopen. Het enige wat ik jammer vind van deze omgeving is dat er overal zo ontzettend veel electriciteitspalen staan, je kan bijna geen foto maken zonder draden erop!

Na ca. 19 km kwam dan de volgende rust, daar waren we te gast bij een manege. Wederom van een kopje koffie genoten en ook nu natuurlijk heerlijk buiten gezeten. Het was tot nu toe heerlijk koel geweest, maar de zon liet zich af en toe zien en het werd al een stukje warmer. Ik hoopte dat het nog even zou duren voor de zon helemaal doorkwam!

En hierna liepen we dus langs het mooie witte kerkje bij Simonshaven. Je mag er niet helemaal naar toe, het hek is hermetisch afgesloten, maar van een afstandje kun je ook leuke foto's maken. Overigens heb ik een keer de mazzel gehad dat er schoonmakers bezig waren en toen mocht ik even het terrein op, om ook het kleine kerkhofje te bewonderen. Het is en blijft een mooi kerkje!

Vanaf dit kerkje gaat er een lange weg richting Spijkenisse en al na ca. 23 km lopen we de bebouwing binnen. Jakkes, dat betekent nog zeker 7 km bebouwde kom wandelen en daar hou ik nou eenmaal niet zo van... Gelukkig valt het een beetje mee, er zijn brede lanen en parken uitgezocht, waarop je niet zoveel van de bebouwing ziet. Toch ontkom je er niet aan om af en toe een woonwijk te doorkruisen, tja...

Bij de laatste rust na ca. 24,5 km neem ik nog een laatste bakkie koffie en moet een beetje lachen om de tekst in het kopje: koffie is na water de meest gedronken drank in Nederland! Nou, daar lever ik wel m'n aandeel in, dacht ik zo. Voor gebruik van het toilet moet je hier een sleutel bij de bar ophalen, en na je bezoek weer inleveren. Zeker bang voor zwartplassers van het naastgelegen metrostation.

En dan de laatste vijf kilometer, weer door wat woonwijken en later langs het Medisch Centrum, waar ik de laatste tijd zo vaak ben geweest voor onderzoeken. We komen langs de opgehoogde molen die nu hoog overal bovenuit torent, maar helaas is een foto die ik ervan nam niet scherp geworden. Daar heeft m'n camera de laatste tijd wel vaker last van, toch eens mee teruggaan, tenslotte heb ik nog garantie!

En dan als toetje gaan we de grote Spijkenisserbrug onderdoor, als we aan komen lopen is hij open en dat levert een mooi plaatje op tegen de inmiddels helemaal blauw geworden lucht. Als ik eronderdoor loop zie ik hoe in de verte het schip naar de volgende brug toe vaart: de Botlekbrug. Prachtig gezicht om van hier te zien hoe de oude brug opengaat, tussen de pijlers van de brug in aanbouw. Camera maakt overuren en deze foto's zijn gelukkig wel scherp!

Na de brug krijgen we vlak voor de finish nog een flauw rondje te lopen, je weet wel, zo'n rondje "om de kilometers vol te maken". Wijs mij één wandelaar aan die daar geen hekel aan heeft! Maar dan is daar toch de finish bij Atletiekvereniging Spark. Het is gezellig druk op de atletiekbaan, maar in de kantine is er nog plek zat. Ik meld me af en maak nog een praatje met Margriet, Gijs, Astrid en Loes met de kleine Marit.

Dan wil ik terug naar huis, maar er staat een enorme file om van de parkeerplaats af te komen! En Kiaatje is in de zon bloedheet geworden, ik rijd dus eerst maar een stukje de andere kant op om de auto en mezelf wat af te laten koelen. Als ik even later terugkom, zijn de meeste auto's al weg. Thuis blijkt dat ik behoorlijk last heb van warmte-uitslag op m'n enkels, en wat erger is: ik voel ook de eerste tekenen van scheenbeenontsteking, dat wordt even een weekje rust nemen!

Klik op het plaatje hieronder voor het foto-album van deze tocht.

Vergeet mijn gastenboek niet!