Rondje Spakenburg

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

Na die pittige 33,5 km in Goes heb ik het vrijdag lekker rustig aan gedaan. Gezellig dagje met mams, naar het Calandpark gewandeld en lekker samen gegeten. Het weer was helemaal opgeknapt en ook voor vandaag, de laatste dag van mei, stond er mooi weer voorspeld op de diverse weer-sites. De keus was wederom lastig, maar opeens viel m'n oog op Rondje Spakenburg!

Een blik op hun website overtuigde me direct: oude vissersdorpjes, polders, dijken en zelfs een trekpontje! En zover weg is Spakenburg nou ook weer niet, met vijf kwartier rijden ben je er wel. Er mocht alweer om 8 uur gestart worden en zo reed ik rond kwart voor zeven Rozenburg uit. Heerlijk rustig op de weg.

Toen ik van huis vertrok scheen inderdaad de zon, maar hoe verder ik op de route kwam, hoe meer de laaghangende bewolking de overhand kreeg. Rondom Gorinchem reed ik dan ook letterlijk in de mist. Maar dat hadden ze voorspeld en ook dat het snel weg zou trekken, dus ik maakte me maar geen zorgen en kijk: het trok inderdaad vrij snel op en zo arriveerde ik in een zonovergoten Bunschoten-Spakenburg.

Er was een joekel van een parkeerplaats bij de start, maar daartegenover was het startbureau juist erg klein. Ik kon niet veel strooikaartjes kwijt en heb maar een stapeltje neergelegd bij de tafel van de SGWB. Het inschrijfgeld was 5 euro, het was namelijk een tocht voor een goed doel, vandaag was dat de Zorgboerderij de Veldmuis en de plaatselijke voedselbank. Leuk, ik hou wel van die kleinschalige acties!

Met een knaloranje routebeschrijving van de 25 km ging ik iets voor 8 uur op pad. Bunschoten-Spakenburg is een langgerekt dorp en het eerste stuk liepen we langs een soort gracht, met aan één kant huizen en aan de andere kant van het water weidse uitzichten. Omdat er ook grote bomen langs de weg stonden, had je mooie doorkijkjes naar de weilanden. Het begon dus al prachtig!

Na langs het stadhuis gelopen te hebben, waar ik een klein ommetje maakte om het stadswapen op de foto te zetten, kwamen we op een weg waar men bezig was een markt op te bouwen en ook zag ik een oorlogsmonument staan. Via wat aardige straatjes kwamen we bij het jachthaventje met mooi uitzicht over het knalblauwe water. Ik maakte daar ook een fotootje van een beeldje van Koningin Wilhelmina, die tijdens de watersnood van 1916 het stadje bezocht.

We liepen rondom de haven en daarna kwamen we langs de oude kaden van Spakenburg te lopen, waar de schepen van de vissersvloot liggen. Het was in één woord prachtig! Ik heb werkelijk m'n ogen uitgekeken en waande me terug in de tijd van de Onedin Line. En dat alles in het heerlijkste weer dat je je bedenken kunt, echt grandioos!

Nadat we het stadje uit waren, doken we de polders in en daar zijn we de rest van de tocht niet meer uit gekomen. Tjonge jonge, wat een eindeloze polders hebben ze hier! Het eerste stuk ging langs het Eemmeer, met aan je rechterhand het water met talloze moderne windmolens en aan je linkerhand uitzicht over alleen maar weilanden zonder enige vorm van horizonvervuiling.

Gek genoeg vond ik die windmolens hier helemaal niet storend overkomen, het paste wel in dit landschap vol zon, wind en water. Terwijl ik foto's liep te maken, werd ik ingehaald door Rina, zij liep de 40 km en was ook al vol enthousiasme over het landschap. Terwijl zij weer verder ging, laste ik een momentje in om een palendijk even van dichtbij te bekijken.

Nou, daar heb ik geen spijt van gekregen, een leuk kort ommetje naar het water, waar een palendijk is nagebouwd. Vroeger waren er veel van deze dijken rondom de Zuiderzee, en deze is nagebouwd om te laten zien hoe die eruitzagen. Veel van deze dijken zijn ten prooi gevallen aan paalworm, een beestje waar je nu nog steeds rekening mee moet houden als je iets van hout bouwt.

Vlak na deze dijk kwamen we aan bij de eerste rust, Zorgboerderij De Veldmuis, één van de doelen waar de opbrengst van deze tocht naar toe gaat. Op een heerlijk schaduwrijk terras zijn hier diverse zitjes gemaakt en ik geniet van een bakje koffie en bezoek even het toilet. Natuurlijk maak ik even een praatje met medewandelaars en we zijn het er allemaal over een dat het vandaag perfect wandelweer is!

Ietsje verderop komen we in het dorpje Eemdijk en daar zie ik een mevrouw, volledig in dracht van de streek gekleed gaan. Ik maak haar een complimentje dat ze er zo mooi uitziet en ze vertelt dat ze de dracht nog iedere dag draagt! Ik vraag of ik een fotootje mag maken en daar heeft ze geen enkel bezwaar tegen, alleen gooit ze wel even haar bezem aan de kant.

We wensen elkaar nog een prettige dag en dan loop ik verder naar de aanlegplaats van het veer Eemdijk-Eemnes, jawel, we gaan een cruise maken! Terwijl ik aan kom lopen komt de pont net aangevaren en ik mag er dan ook al gauw op. Het geld voor de overtocht blijkt al betaald te zijn, dus zo kan ik "gratis" naar de overkant. Het is rustig op de pont, ik sta er alleen samen met nog een paar wandelaars.

We zijn snel aan de overkant en daar valt het op dat er geen pijlen hangen. Dus maar even de routebeschrijving erbij gepakt en terwijl ik sta te lezen, wijst één van m'n medewandelaars op een grote schaapskudde, die in de verte de dijk op geloodst wordt. Zoom zoom zoom, en dan lukt het me om er een mooi plaatje van te maken.

Het parcours aan de overkant van het water is grandioos! We volgen een fietspad kilometers langs het water, dat blauw kleurt onder de zonnige hemel. Bootjes varen af en aan, tot we bij een gemaaltje langs een smaller watertje komen te lopen. Ook hier weer een eindeloos fietspad en eindeloze uitzichten, ik heb zelden zo lopen genieten als nu!

Dan komen we bij het beloofde "doe-het-zelf-pontje" en ik heb de mazzel dat ik met een paar andere wandelaars en fietsers tegelijk op het pontje sta. Onder hen zijn twee sterke mannen en ik hoef dus niks anders te doen dan mee te dobberen en van het uitzicht te genieten, wat ik dan ook met volle teugen doe! Aan de overkant bedank ik de mannen voor hun inspanning en dan gaan we allen weer ons weegs.

M'n verhaal wordt misschien een beetje eentonig, want ook hier zijn het polders, polders, en nog eens polders die we doorkruisen. En dat allemaal op het gladde en strakke asfalt van fietspaden en rustige wegen. Het is hier echt stil, auto's rijden er bijna niet en zo hoor je duizenden weidevogels kwinkeleren. Waarbij de grutto wel het hoogste lied zingt, of lijkt dat zo omdat ik de andere liederen niet herken?

Na het gehuchtje Eembrugge komen we bij de gelijknamige Eembrug en hier steken we de Eem weer terug over. Direct daarna is er een "pas-op" oversteek naar de andere kant van de drukke provinciale weg, waar na honderd meter de tweede rust is. Hier zitten we heerlijk in de schaduw van grote tenten, er is koffie, limonade en soep te koop en er is een toilet in de vorm van een dixi. Prima geregeld!

En dan de laatste 6 kilometer, eerst een stukje de Eem volgen met weer prachtig zicht op het blauwe water. Ik fotografeer een schaapje dat zich op de oever achter het gras verbergt en een groepje kale (dode?) bomen. Een eindje verderop verlaten we de Eem om weer dwars door de weilanden terug richting Spakenburg te lopen.

Het wordt wat drukker op de route, de snelle 40 km lopers hebben inmiddels hun lus gehad en halen me in, de 15 km lopers komen vanaf een andere kant erbij en zo lopen we in een langgerekt lint van wandelaars de laatste paar kilometer. Nog een paar koeien als publiek en dan, na een heel klein stukje park, zijn we weer terug. Ik meld me af en krijg als beloning een rood-wit-blauw vaantje, leuk!

Ik neem nog een kopje koffie en bedank iedereen van ganser harte voor de leuke tocht. Dit is één van de mooiste tochten die ik ooit gelopen heb en ik zou hem iedere polderliefhebber aanraden! Dit waren polders in het kwadraat! Tevreden tuf ik weer huiswaarts, een heerlijke dag zit erop!

Klik op het plaatje hieronder voor de foto's.

Vergeet mijn gastenboek niet!