De Molenwaardtocht in Kinderdijk
Klik op het plaatje om de route in Google
Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van
het plaatje
In het startbureau trof ik Paul, Larissa en Sabine. Larissa en Sabine wilden hier graag de 40 km met rolstoel lopen en toen de route hier toch niet helemaal geschikt voor bleek, bood wsv Kinderdijk spontaan aan om de route aan te passen. Er werden zelfs aparte pijlen voor de rolstoelroute gemaakt, hulde voor de vereniging!
Ikzelf ging op pad voor de 30 km en direct na de start hadden we vanaf de dijk al uitzicht op de wereldberoemde molens. Maar eerst gingen we een lusje door Alblasserdam lopen, en door Park Kinderdijk, een park waarvan ik het bestaan niet kende, maar wat er erg leuk uitzag. Het bracht wel veel variatie in de route, zodat het niet alleen polders werden vandaag!
Bij de eerste rust kom ik Arjan en Carla tegen en samen drinken we een bakkie koffie. Ook Huib van de WZ wandelgroep komt een praatje maken. Dan vervolgen we de route weer, op weg naar de volgende rust in het Natuurcentrum Alblasserwaard. Ik loop met volle teugen te genieten, het landschap is prachtig, velden en bermen vol fleurige voorjaarsbloemen en natuurlijk staan er zo her en der molens in het landschap.
Voor de tweede rust gaan we een heel nieuw stuk lopen rondom het terrein van de Gasunie. Daar is een grindpad aangelegd en tjonge jonge jonge, wat een lading grof grind ligt daar zeg! Ik vind het hartstikke vermoeiend lopen en probeer zoveel mogelijk op de randjes bij het gras te lopen. Ik kan me indenken waarom hier de rolstoelroute een andere weg neemt, hier is met een rolstoel niet doorheen te komen!
Nu ga ik aan de koffie en die kan ik op het terras opdrinken, geheel volgens de voorspellingen is het lekker zonnig weer geworden, wel met stapelwolken maar veel vrolijker dan vanmorgen. Ik ga weer verder en loop nog een heel stuk door het bos. De route loopt daarna een stukje langs de snelweg en ik zie wegwerkzaamheden bij een oude vieze brug over de snelweg. Ik weet nog wel dat dit in m'n jeugd een blinkend witte brug was, maar nu ziet hij er niet meer uit en ik heb me allang afgevraagd of die niet eens vervangen moest worden. Nu gaat dat blijkbaar toch gebeuren. Uit jeugdsentiment maak ik nog wel even een paar fotootjes van de brug.
Dan volgt er weer een stukje door een bos, volgens de routebeschrijving is dit het Alblasserbos, en hoewel ik niet zo van bos houd, vind ik deze kleine stukjes bos wel leuk om te lopen. Zolang het maar geen uren gaat duren! Maar daarvan is hier geen sprake, we gaan al gauw het bos weer uit en bij het water zie ik de bekende witte molen bij de IJsclub staan, waar daarnet de eerste en nu de derde rust is.
Bijna aan het eind gekomen, staat daar een ouderwetse Hollandse ijscowagen en ik kan de verleiding niet weerstaan en ga een ijsje halen. Ik heb mazzel, de ijsboer blijkt aan z'n laatste horentjes toe te zijn en na mij en nog een paar mensen, moet hij "nee" gaan verkopen. Genietend van m'n ijsje loop ik het laatste stukje van het Molenpad en kom dan weer op de dijk naar de start.
Nu is het nog een paar honderd meter en dan ben ik weer binnen. Ik zie geen bekenden meer en na dat ijsje heb ik ook niet zoveel behoefte meer om iets te drinken, dus ik ga vrij snel huiswaarts. Ik heb het weer een heerlijke dag gevonden, leuke gevarieerde route, uitstekend gepijld, prima rusten en echt Hollands weer!
Klik op het plaatje hieronder voor de foto's.
Vergeet mijn gastenboek niet!