De Enclavetocht

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

Voor deze zondag staat de Enaclavetocht in Baarle-Nassau op het programma. Verleden jaar werd deze tocht voor het eerst georganiseerd en toen had ik er al graag heen gewild, maar helaas viel de tocht toen op dezelfde datum als onze laatste winterserietocht. En daar moest ik helpen met de uitslagenlijst van de wedstrijd, dus geen mogelijkheid om naar Baarle-Nassau te gaan.

Dit jaar viel de tocht een week later, er werd heerlijk weer voorspeld en hoewel Baarle-Nassau erg ver weg klinkt, valt het met de te rijden afstand reuze mee. Je mag vroeg starten, om 8 uur al, en omdat ik wel van vroeg starten hou besluit ik om lekker vroeg van huis te gaan. Om half zeven tuf ik Rozenburg uit, wat is het dan lekker rustig op de Hollandse wegen!

Ruim voor acht uur arriveer ik in Baarle-Nassau en doordat ik zo vroeg ben is het vinden van een parkeerplekje geen enkel probleem. Baarle-Nassau / Baarle- Hertog is een Nederlands /Belgische gemeente en bestaat uit twee dorpen en 30 enclaves. Tijdens deze tocht zal ik dan ook ontelbare keren de grens passeren. En dat is dan direct wat mij in deze tocht zo aantrekt, ik hou wel van dat soort dingen!

Bij het binnenkomen van het startbureau stuit je al op de eerste grensovergang: de grenspaal staat midden in het startlokaal! Natuurlijk moet die even op de foto en dan ga ik inschrijven. Dat doet aan de ene kant een beetje Belgisch aan, een sticker voor je wandelboekje moet je kopen, maar aan de andere kant krijg je volgens Nederlands gebruik een routebeschrijving mee. Precies wat je van een Enclavetocht kunt verwachten dus.

Dan ga ik op pad en tijdens het eerste stuk door het dorp zie je om de haverklap een bordje hangen dat je de grens gepasseerd bent. Ook wordt met tegels op de trottoirs aangegeven waar de grens iedere keer loopt. Leuk hoor! Na een tijdje gaan we het dorp uit en heerlijk de landerijen is. Een prachtig stuk route, je kunt heel ver om je heen kijken en met dat heerlijke zonnetje in een strakblauwe hemel geniet ik weer volop.

Wel lopen we op een zandweg en dat zal tijdens de tocht toch wel grotendeels de ondergrond zijn. Onverhard, maar gelukkig wel hard en weinig modder. Na iets meer dan drie kilometer komen we al aan bij de eerste rust (ik heb op de routebeschrijving al gezien dat er maar liefst vier rusten zijn!) en daar wordt ook gestempeld.

Binnen zitten we in een grote schuur, waar een hele lange tafel staat met daaromheen een allegaartje aan stoelen. Ik plof neer op een ouderwetse stoel met echte pluchen zitting, geniet van m'n koffie en maak een praatje met m'n medewandelaars. Die praatjes gaan vandaag trouwens grotendeels over het uitzonderlijk mooie weer voor deze tijd van het jaar!

Ik ga weer verder op pad en de route blijft schitterend. Kleine stukjes bos worden afgewisseld met weggetjes door de weilanden, soms een stukje asfaltweg, soms een stukje fietspad, kortom, er is voor iedereen wel wat leuks! Daarnaast is er uitstekend gepijld, de routebeschrijving heb je echt niet nodig, alleen voor het bekijken waar de rusten zitten!

De tweede rust zit in het dorpje Zondereigen (behorend bij de Belgische gemeente Baarle-Hertog). Daar zijn we te gast bij een café met een groot zonnig terras en het is eigenlijk onnodig om te vertellen dat de meeste wandelaars buiten zitten. Ik zoek ook een mooi tafeltje uit en even later krijg ik gezelschap van Chiel en wandelmaatje.

Even toiletteren en een controlestempeltje halen en dan weer op pad voor de derde etappe. We zijn het dorp alweer snel uit en dan komen we langs een oud schakelhuisje uit de Eerste Wereldoorlog. Ik lees dat tijdens deze oorlog, de hele grens met Nederland was bespannen met een elektrische draad waarop zo'n 2000 volt spanning stond.

Veel mensen kenden in die tijd nog helemaal geen elektriciteit en er vielen dan ook ontzettend veel slachtoffers die in aanraking kwamen met de draad. Ik kende dit hele verhaal niet en samen met wat medewandelaars realiseer ik me dat dit inmiddels 100 jaar geleden is! Ik maak een foto van het infobord, het blijkt een fietsroute van zo'n 36 km te zijn. Misschien iets voor een weekendje België.

De derde rust zit al snel na de tweede en ook hier is het buiten in het zonnetje een gezellige boel. Ik bedenk me dat ik het eigenlijk te warm vind voor koffie en ik neem een colaatje. Ook deze rust is in een grote schuur, maar net als bij de eerste rust zijn er (dixi)toiletten aanwezig en bij slecht weer had je ook binnen kunnen zitten. Prima geregeld allemaal!

Het volgende stuk is ongeveer zeven kilometer lang en dat begint nog leuk door wat akkers heen, maar daarna moeten we over een geïmproviseerd bruggetje het bos in en daar komen we de volgende kilometers haast niet meer uit. Niet helemaal mijn ding zoals iedereen inmiddels weet, maar gelukkig is het nog vroeg in het jaar en is het bos nog niet zo dicht gegroeid.

Eén of twee keer steken we vanuit het bos een stukje weilanden over, dus ik kan toch nog wel fotootjes maken van vergezichten. De rust ligt in een soort lusje, een honderd meter verder zie je de wandelaars die de rust al gehad hebben en dat leidt bij sommige mensen tot verwarring. Het enige stukje route waarbij je even goed op moest letten.

Het laatste stukje naar de rust gaat over een paar geniepige klimmetjes, maar komt dan uiteindelijk uit op asfalt en dan is daar de vierde en laatste rust. Dit is bij een camping die nog niet open is, maar speciaal voor deze wandeltocht mogen we op het terrein en van de toiletten gebruik maken. En natuurlijk zit weer iedereen heerlijk buiten in het zonnetje en uiteraard doe ik hetzelfde.

En dan het laatste stukje, eerst nog even bos, maar dan uitzicht over de akkers op de mooie kerk van Baarle-Nassau. Dan gaan we het dorp weer in en als we een stukje bedrijventerrein over gaan zie ik iedereen die voor me loopt kijken en wijzen naar iets rechts van de weg. Nieuwsgierig kijk ik ook natuurlijk als ik er ben en daar hangt een thermometer die maar liefst 23° aanwijst, en het is pas 9 maart!

Dan komt de allerlaatste grensovergang en door wat straatjes lopen we naar het startbureau terug. Afmelden (ik mag de stempelkaart houden) en dan sprint ik naar het ijscokarretje dat buiten staat. Heerlijk van een bolletje hazelnootijs genieten op het terras dat ze buiten opgesteld hebben. Ik maak de organisatie de nodige complimentjes, want ik heb het vandaag echt geweldig naar m'n zin gehad.

Als ik echter naar de datum van volgend jaar vraag, blijkt hij dan weer tegelijk met onze winterserietocht te zijn. Hij is dit jaar eenmalig naar later geschoven omdat het verleden week carnaval was. Dat wordt dus echt een moeilijke keuze volgend jaar…

Klik op het plaatje hieronder voor de foto's.

Vergeet mijn gastenboek niet!