De Kees Wessels Tocht

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

Ik voel me nog steeds niet helemaal 100% opgeknapt na de stevige griep waardoor ik eind januari begin februari geveld ben, dus ik besluit het nog even bij de wat kortere afstanden te houden. Zoals ik me nu voel is 20 km meer dan genoeg en tot m'n plezier vind ik die afstand bij de Kees Wessels Tocht van De Oosterscheldestappers.

Kees Wessels is de plotseling overleden secretaris van de Oosterscheldestappers, die uit eerbetoon hun Wintertocht naar hem vernoemd hebben. In de auto op weg naar Tholen denk ik terug aan mijn eerste ontmoeting met hem en zijn vrouw. Onderweg op mijn "Rondje Oosterschelde" enterde ik twee nietsvermoedende fietsers om midden op de Zeelandbrug bij hectometerpaaltje 17,0 een fotootje van mij te maken. Later zou ik die twee fietsers nog heel vaak ontmoeten, want dat bleken dus Kees Wessels en zijn vrouw te zijn. Voor mij zijn ze altijd "Meneer en Mevrouw Zeelandbrug" gebleven!

Ik ben ietsje later vandaag, op de 20 km hoef ik immers niet zo vroeg te starten, en als ik door de verkeersregelaars naar de parkeerplaats wordt gestuurd blijkt dat ik veel dichterbij de start sta dan wanneer je vroeg komt! Als je vroeg komt word je helemaal naar het eind van de parkeerplaats gestuurd en nu mag ik direct na het hek een plekje zoeken. Typisch wandelaars hè, gaan tig kilometers lopen, maar parkeren het liefst IN het startbureau, hahaha!

Het inschrijven gaat vlot en gewapend met de routebeschrijving van de 20 km ga ik op pad, het zonnige Tholen op. Op de routebeschrijving zie ik dat er drie rusten zijn op deze 20 km, we worden dus weer aardig verwend! Direct na de start is er al een splitsing van routes en wordt de 20 km natuurgebied de Pluympot ingestuurd. Altijd mooi daar, vooral nu met het zonnetje erop!

Na dit natuurgebied gaat de route de polders in en lopen we richting Scherpenisse. Ik kom langs de camping waar altijd een rust is tijdens de 7-Dorpentocht, vandaag is het er uitgestorven! Ook lopen we langs dijken waar bovenop kleine stenen muurtjes staan, dankzij het Watersnoodpad weet ik tegenwoordig dat dit "muraltmuurtjes" zijn. Wandelen kan erg leerzaam zijn!

In Scherpenisse (doet me altijd denken aan die man die Scherpenisse van z'n achternaam heet en nooit door de spamfilters heen komt omdat het woordje "penis" in zijn naam zit) is de eerste rust bij het Holland Huis. Hier geniet ik van een lekker bakkie koffie. Bij de toiletten hangt een prachtige oude landkaart van Tholen en omgeving en natuurlijk zet ik die even op de foto.

Dan ga ik weer op pad, over een kilometerslange weg richting de Oosterschelde. Aan beide zijden van de weg zijn waterpartijen, dus het uitzicht is grandioos en ik sta dan ook regelmatig stil voor een fotootje. Overigens staat er een erg harde wind en die heb ik hier schuin tegen, maar aan het eind van de weg mogen we linksaf langs de Oosterschelde en dan hebben we de wind pal in de rug, heerlijk!

Dit stukje vlieg ik werkelijk over het parcours en ik moet terugdenken aan een andere keer dat ik hier liep, toen in een enorme regenbui en tegen de wind intornend, gewapend met een paraplu. Hoe anders is het nu! Aan het eind van dit stukje langs het water gaan we de dijk over en daar is al de tweede rust in een boerderij.

Hier wordt helemaal gratis voor niks bouillon geschonken en dat ruikt en smaakt overheerlijk. Het is een vrij kleine ruimte en omdat dit eigenlijk maar een soort "tussenrust" is maakt iedereen weer snel plaats voor nieuw aankomende wandelaars. Ook ik stap weer op en maak buiten even een foto van een pol sneeuwklokjes, het erf van de boerderij staat ermee bezaaid!

Hierna gaat het over dijken met wederom prachtige uitzichten richting Poortvliet, waar de derde rust zit in café 't Centrum. Zoals gewoonlijk tijdens deze tocht krijg je hier bij de koffie een gratis bolus aangeboden. Daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen en met een servetje tegen de kleverige vingers, werk ik deze zoete en plakkerige lekkernij naar binnen. Njammie!

En dan het laatste stuk, we maken een hele lus rondom de watertoren van Scherpenisse. Dat is een heel markant bouwwerk en je ziet hem over het hele eiland heen. De lus is prachtig, heel rustige wegen dwars door de weilanden en ik geniet van de prachtige wolkenluchten en het heerlijke weer. Wel krijg ik op het laatst een beetje last van darmkrampen en dus ben ik blij dat de finish niet ver meer is!

Terug in het startbureau meld ik me af, krijg een pen als beloning en maak de organisatie weer de nodige complimentjes voor de tocht, het was weer prima georganiseerd! Samen met Peter, die op Linda zit te wachten die nog een 10 km aan de 30 km heeft vastgeplakt, drink ik nog een kopje koffie en dan tuf ik tevreden weer terug naar m'n eigen eiland.

Klik op het plaatje hieronder voor de foto's.

Vergeet mijn gastenboek niet!
(Helaas tijdelijk niet mogelijk)