Twee GPS wandelingen in Limburg

De route van dag 1		De route van dag 2

Klik op de plaatjes om de routes in Google Earth te bekijken
Klik hier en hier voor een gewone uitvergroting van de plaatjes

Dag 1 Start en finish in Nijswiller

Een hele tijd terug had ik al een hotelletje in Valkenburg geboekt, om er na alle drukte in januari rond het financieel verslag en de WSB van de RWV eens een paar dagen lekker op uit te trekken. Twee dagen voor ik zou vertrekken was het de hele dag wel heel erg slecht weer en ik vroeg me af of ik niet beter kon annuleren. Toch was buienradar niet al te pessimistisch en ik besloot maar gewoon te gaan.

Op GPS-tracks twee leuke routes opgezocht, eentje in de buurt van Vaals, met start en finish in Nijswiller, en eentje met start en finish in Valkenburg zelf. Die bij Vaals was ca. 20 km en ik besloot die op de eerste dag te doen. Wel vroeg starten natuurlijk, want 20 km in heuvelachtig Limburg loop ik natuurlijk niet zo snel als op het platte land rondom Rozenburg!

En dus vertrok ik weer eens voor dag en dauw om half zeven, dit keer niet naar het noorden, maar naar het zuiden! Ik ben over Gorinchem gereden, omdat ze daar de minste kans op files gaven en ja hoor, ik heb geen enkele file gehad onderweg! Leuk om weer eens een andere weg te rijden, de A2 ken ik niet zo goed. Toen het een beetje licht werd, zag ik dat het behoorlijk bewolkt was, maar vlak voor ik op de plaats van bestemming was, trok de lucht helemaal open!

De start was op een kleine parkeerplaats vlakbij Nijswiller en terwijl ik m'n spulletjes bij elkaar zocht, verdween de rest van de wolken ook en zo vertrok ik onder een strakblauwe hemel met een stralend zonnetje erin! Wat was ik blij dat ik niet gecanceld had! Ik loop al direct volop te fotograferen, ook in Nijswiller zelf, waar ik al snel arriveer. Leuk klein stadje met een mooie kerk.

Na Nijswiller is het uit met de pret en moet er serieus geklommen worden. Ik doe rustig aan en gun mezelf alle tijd om boven te komen en zie: het gaat eigenlijk best goed! Ik ben minder snel buiten adem dan andere keren dat ik heuveltjes liep, dus ik ben beslist niet ontevreden. Eenmaal op hoogte gekomen had ik natuurlijk schitterende uitzichten en wat was ik nu blij met dat mooie heldere weer!

Ik had deze route onder meer uitgekozen omdat ze zeiden dat hij veel over landwegen en asfaltweggetje ging, zodat je hem ook met regenachtig weer kon lopen. Ik liep dus gewoon op hardloopschoenen en was onaangenaam verrast toen ik een heel smal blubberpaadje over moest, tussen twee hekken van prikkeldraad door. Best een beetje eng en heel goed oppassen dat ik niet uitgleed en in het prikkeldraad terechtkwam.

Na dit paadje kwam er een echt geniepige steile klim en met twee adempauzes kwam ik boven en daar was een groot restaurant en het was open. Ik zat pas op 4 km, maar na dat geblubber en die stevige klimmetjes vond ik dat ik best een bakkie verdiend had en dus ging ik naar binnen. Ik waarschuwde dat ik erg vieze schoenen had, maar dat gaf niks, dat "zijn we gewend" hoorde ik.

De koffie smaakte heerlijk, ik kreeg er een krantje bij en het was heerlijk warm binnen. Maar ja, ik had toch nog wel zo'n 16 km te gaan, dus ik ben maar snel weer op pad gegaan. Een heel gestage klim Vijlen in volgde en zo'n beetje op het hoogste punt stond daar een mooie kerk. Hij was open, dus ik ben binnen een kijkje gaan nemen.

Ik vervolg m'n route en het blijft een mooie mix van inderdaad asfaltweggetjes, landweggetjes en af en toe een onvervalst modderpad. In Holset is er ook weer een mooie kerk en een herberg, maar dat vind ik te snel zitten na de eerste keer. Wel jammer, want later blijkt dat er nergens meer horeca open is. Gelukkig is het weer mooi genoeg om buiten op een bankje te zitten!

Na verloop van tijd ga ik Duitsland in en zie gele plaatsnaamborden. De eerste plaats die ik aandoe is Lemiers, vind ik niet echt Duits klinken! Hier zou een cache moeten liggen en ik ga er even voor van de route af, maar helaas kan ik de cache niet vinden. Wel staat er een bankje met mooi uitzicht op een beekje en de Duits-Nederlandse grenspaal, dus ik las een korte bankjesrust in.

Ik trek verder Duitsland in en na een mega-modderpad en een giga-klim kom ik in een voorstadje van Aken. Hier zit Café Belle Vue, helaas is het café gesloten maar de Vue was inderdaad Belle, très Belle! Vlak hierna laat een tweede cache zich wel snel vinden en dan ga ik Duitsland alweer uit.

De route gaat nu richting Bocholtz en ik hoop dat daar nog een cafeetje of zo zit, maar nee, daarvoor kom ik niet dicht genoeg bij het centrum denk ik. Ik zie op m'n GPS dat het nu nog maar ca. 2,5 km is, dus ik loop gewoon op m'n gemakkie verder. De zoveelste gestage klim en daarna via een heeeeele lange glooiende afdaling terug naar Kiaatje, die weer trouw staat te wachten.

Via "Vermijd snelwegen" ben ik naar Valkenburg gereden en onderweg heb ik een overheerlijke koffie en rijstevlaai met slagroom genomen. Bij m'n hotel gearriveerd bleek er helemaal niemand te zijn! Gebeld en toen bleken ze me gewoon vergeten te zijn. Gelukkig kwam de eigenaar daarna snel opdagen, 1000 excuses, een drankje van het huis en m'n tas werd netjes naar boven gedragen.

Even heerlijk gedoucht, een bakkie koffie gedronken en toen nog een ommetje door Valkenburg gemaakt. Leuk, Valkenburg by night, maar het was wel heel erg stil in het stadje. Ergens een lekker patatje gegeten en toen terug naar het hotel. Op m'n kamer nog een eigen espressootje gedronken en dit verslag getikt. Nu snel slapen, ben best moe. Morgen om 08.30 ontbijt!

Klik op het plaatje hieronder voor de foto's van dag 1.

Dag 2 Start en finish in Valkenburg

Na een heerlijke nachtrust (goh, wat een geWELdig bed was dat), daalde ik om half negen de trap af voor het ontbijt en dat was uit de kunst. Lekker verse broodjes, vers beleg, een eitje en natuurlijk een pot koffie. Na het ontbijt heb ik m'n spullen ingepakt en alvast in de auto gelegd, waarna ik af ben gaan rekenen. Kreeg ik voor het ongemak van gisteren nog 5 euro korting ook!

De tocht van vandaag zou vanuit het centrum (het station) in Valkenburg vertrekken, maar omdat in het centrum overal betaald parkeren is, besloot ik vanaf het hotel te vertrekken. In totaal zou dat ca. 2 km langer worden, maar och, het is vandaag toch een vrij korte route (14 km)!

Helaas is het niet zulk mooi weer als gisteren, maar volgens buienradar blijft het droog tot laat in de middag. Ik heb er dus alle vertrouwen in dat ik het droog haal! De weg naar het centrum van Valkenburg daalt licht, dus de eerste kilometer van vandaag gaat van een leien dakje! Bij het station aangekomen wijk ik heel af van de route om een cache te zoeken (en te vinden) en dan volg ik verder het blauwe lijntje op m'n GPS.

Ik kom door het centrum van Valkenburg, wat er nu heel anders uitziet dan gisterenavond. Ook speur ik naar bekende plekjes van vroeger toen ik hier met m'n ouders op vakantie was, maar ik kan niet echt veel ontdekken. Helemaal in het centrum aangekomen word ik meedogenloos een steile weg op gestuurd en al gauw blijkt dat ik bezig ben de Cauberg te beklimmen. Poeh, da's wel WOW hoor!

Met een paar tussenstops kom ik boven, waar alleen maar een parkeerplaats en een casino is. Veel uitzicht heb je ook niet, dus eigenlijk is het een beetje teleurstellend. Via een beetje verborgen wandelpad door het bos daal ik de Cauberg weer af. Ook dit pad gaat onwijs steil, loopt lekker zo naar beneden!

Hierna gaat het een heel stuk langs het riviertje De Geul. Beetje bossig stukje, maar omdat ik over het water heen toch uitzicht heb op de weilanden vind ik het best mooi. De route heet trouwens "Langs mergel en dalen" en inderdaad kom ik langs veel plekken mergel en ook langs grotingangen. Die zitten allemaal vrij hoog in de heuvel en ik vraag me af of je er zomaar in kunt. Ik heb begrepen dat de grottencomplexen enorm zijn en de kans op verdwalen lijkt me groot als je hier zomaar die grotten in kunt.

Na zo'n 6 km kom ik in het plaatsje Geulhem en daar is een restaurantje "de Geulhemermolen". Ziet er erg leuk uit en het is open, dus ik ga lekker een bakkie doen. Ook binnen is het erg gezellig, beetje bruin café-achtig, ik maak een praatje met de gasten aan de stamtafel en geniet van m'n koffie.

Als ik weer op pad ga, is het gaan miezeren maar nog net niet erg genoeg om een paraplu op te zetten, laat staan om een poncho aan te trekken. Ik kom langs een paar grote huizen, die helemaal uit mergelsteen zijn gebouwd. Dat kan dus wel, ik dacht altijd dat mergel daar veel te zacht voor was!

Dan ga ik de snelweg onderdoor en aan de andere kant komt er een klim omhoog en ga ik eindelijk de bossen uit en de akkers in. Heerlijk, ik kan weer alle kanten opkijken en ik vind het jammer dat de uitzichten zo grijs zijn van het sombere weer, hoewel het gestopt is met regenen. Overigens zijn de paden door de akkers één grote blubberbende geworden en op het laatste stukje heb ik moeite om m'n voeten droog te houden.

Maar toch lukt dat weer en dan volgt er een stukje naar het plaatsje Groot Haasdal. Vlak daarvoor kom ik langs een Joods kerkhofje waar een cache ligt. Die heb ik snel te pakken en ik maak wat fotootjes van het kerkhof. Het herinnert me een beetje aan het Westerborkpad, toen kwam ik heel vaak op Joodse kerkhoven.

Ik ga Groot Haasdal in en direct via een haarspeldbocht weer uit en dan komt er een leuk dalend stukje en eindelijk ook weer eens over asfalt. Maar dat is van korte duur, ik moet weer een bospaadje langs een beek op en op m'n GPS zie ik dat ik linksaf moet, een stukje waar de hoogtelijntjes op de kaart héél dicht bij elkaar staan. Dat betekent dus een pittige klim!

En pittig is ie inderdaad, vooral het allerlaatste stukje. Ik heb moeite om op de been te blijven en glij bij iedere pas een stukje terug. Uiteraard sta ik om de haverklap stil om uit te hijgen. Toch ben ik blij dat ik hier omhoog moet en niet naar beneden, want het is zó steil, dat ik naar beneden gewoon eng zou vinden! Als ik later op m'n GPS de afstand meet blijkt dat ik 55 meter ben geklommen op een afstand van 215 meter, dat is een stijgingspercentage van bijna 26%!

Maar nu ga ik aan de laatste kilometertjes beginnen en na die klim gaan die natuurlijk heerlijk bergafwaarts Valkenburg in. Ik kruis de snelweg weer (dit keer bovenlangs) en dan ben ik al snel beneden bij het station. Ik verlaat even de route om in het centrum van een heerlijk tonijn-sub bij de Subway te genieten en wandel dan terug naar het hotel waar Kiaatje zoals gewoonlijk trouw op me staat te wachten.

Onderweg naar huis krijg ik wel de nodige regen, het maakt het autorijden niet echt tot een pretje, maar goed, gewoon rustig aan rijden maar. Dit keer ben ik niet over Gorinchem gegaan, maar via Tilburg en Breda. Had ik misschien beter niet kunnen doen, want ik heb toch wel drie kleine files gehad. Maar al met al ging het toch wel snel en kwam ik behouden thuis. Twee heerlijke dagen gehad!

Klik op het plaatje hieronder voor de foto's van dag 2.

Vergeet mijn gastenboek niet!