
Winterwandeling Hart van Nederland
Klik op het plaatje om de route in Google
Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van
het plaatje
Groenekan stond al een tijdje op m'n lijstje, omdat ik die naam nog niet heb in m'n plaatsnaambordenverzameling en ook had ik vernomen, dat dit de laatste tocht zou worden van wandelorganisatie "Hart van Nederland". Ik vind het toch wel erg zorgwekkend hoor, het aantal verenigingen dat er de laatste paar jaar mee is gestopt!
Maar goed, op naar Groenekan dus. Wilma en Sunny wilden pas om half elf starten, en dat is voor mij een beetje vreemd, zo laat nog aan een tocht beginnen. De parkeerplaats was natuurlijk mudjevol, maar een eindje verderop kon ik op de parkeerplaats van een bedrijf terecht. De eigenaar beloofde mij (en anderen) dat hij niet het hek op slot zou doen terwijl we weg waren
De route begint met een ellenlange weg door de bebouwde kom, zo oninteressant dat het fotograferen van een oud bordje met "postkantoor" erop een hoogtepunt vormt. Dan komt er gelukkig een eind aan de weg en wandelen we langs een weiland met een paar gigantisch mooie bomen naar links het landgoed "Beerschoten" in.
Het parcours blijkt in het begin toch wel erg bos- en landgoedachtig te zijn en samen met het grijze weer zorgt dit nou niet echt voor fotogenieke plaatjes. Maar och, ik heb Wilma en Sunny in geen eeuwen gezien, dus in plaats van fotograferen kletsen we er lustig op los. Na. ca 6 km zou er een rust zijn in café van Miltenburg en na een klein stukje verkeerd te zijn gelopen arriveren we daar inderdaad na 6,1 km.
Dan vervolgen we de route en ook het tweede stuk begint met veel bos. We komen langs een "verloren kerkhof" en natuurlijk gaan we even kijken wat dit inhoudt. Volgens een gedenksteen liggen hier zwervers en onderduikers uit de Tweede Wereldoorlog begraven.
Een ietsje verderop komen we langs een soort tuinderij, waar binnen een verkooppunt van kerststukjes en andere kerstartikelen is. Natuurlijk gaan we ook hier even kijken, maar ze zijn bijna uitverkocht en tja, een kerststukje steek je ook niet zo gemakkelijk in je rugzak natuurlijk!
En kijk, als we hier vandaan lopen, begint opeens de zon te schijnen en zo is het het laatste uurtje nog heerlijk zonnig geweest. Wel fris, we nemen nog even een bankjesrust aan een watertje, maar blijven in de koude wind toch niet al te lang zitten! Wel even met de zelfontspanner een fotootje van ons drieën gemaakt.
Terug in het startbureau krijgen we als beloning een vaantje aangeboden en mogen we kiezen uit drie kleuren, Wilma neemt een blauwe, ikke een gele en Sunny wil helemaal geen vaantje. Dan bieren we nog even gezellig na met z'n drieën en genieten van een portie heerlijke bitterballen en ander lekkers. Een gezellig toggie van wel "15 heule kilometers" zit er weer op!
Klik op het plaatje hieronder voor de foto's.
Vergeet mijn gastenboek niet!
