De Snerttocht in Bleskensgraaf

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

Eind oktober begint het zo'n beetje traditie te worden dat ik de Snerttocht van wsv Nooitgedacht in Bleskensgraaf loop. Ik heb m'n verslagen van de afgelopen jaren er eens op nagekeken en van de 6 keer dat hij tot en met 2012 is georganiseerd heb ik hem twee keer gemist. Dat betekent nu dus een lustrumtocht voor mij, en de 7e editie van deze Snerttocht!

Ik weet dat men bij Nooitgedacht vrij stipt is met het precies om 9 uur loslaten van de wandelaars en ik heb niet zoveel zin om lang in het startbureau te vertoeven, dus ik vertrek iets later dan normaal. Ze zijn weer druk bezig met de A15, maar wonder boven wonder heb ik nergens last van en vrij snel ben ik gearriveerd.

Er is nog ruim voldoende parkeerplaats en rond tien voor negen loop ik het startbureau binnen. Hartstikke druk natuurlijk, ook buiten staat een hele drom mensen. Misschien toch handiger om de mensen van de langere afstanden toch maar een paar minuten eerder te laten vertrekken! Ik zie een paar bekenden, Cor en Truus, Peter en Linda en Arie (en vast nog een paar die ik nu vergeet te noemen).

Aan de inschrijftafel zit Jacqueline die ik via Walkers4Walkers heb leren kennen, maar ze verzekert me dat ik haar straks bij de soeppost ook tegen zal komen. Gevalletje dubbelfunctie vandaag. Na nog even in de rij gestaan te hebben voor het toilet is de grootste meute vertrokken en ga ik ook op pad van de 25 km.

En wat was dat heerlijk wandelen vandaag! Vooral in het begin was het nog zonovergoten en zelfs behoorlijk warm, m'n jasje hing al gauw aan de rugzak. Het parcours ging voor 99% door de polders en voerde over rustige asfaltwegen, fietspaden en tiendwegen. M'n nieuwe camera maakte overuren, wàt een prachtige Hollandse plaatjes!

Wel stond er erg veel wind en op de stukjes die je tegen de wind in liep was het best hard werken, maar met de wind in de rug leek het wel zomer! Er was ook uitstekend gepijld, hoewel ik later heb gehoord dat er door onverlaten met de bepijling was geknoeid en dat sommige pijlen andersom waren gehangen. Maar de organisatie schijnt daar snel op gereageerd te hebben en waar ik liep was alles picobello in orde.

Na 12 km kwam ik bij de bekende witte tent die onderdak gaf aan de snertpost. Toen ik arriveerde was er net een nieuwe lading soep klaar en zo kon ik genieten van een heerlijk warm bakkie snert. Hij smaakte weer heerlijk, en ja hij was weer opgeschept door Jacqueline! Ik kon zowaar nog een zitplaatsje veroveren, het was behoorlijk druk, ondanks het feit dat ik inmiddels alweer in de achterhoede liep.

Hierna werd het weer iets minder, de lucht trok een beetje dicht en de stralende zonneschijn van 's morgens was voorbij. Heel even werd het zelfs zo dreigend dat ik dacht dat er een buitje zou vallen, maar gelukkig bleef het droog. De tocht werd er niet minder mooi om, hoor, er was nog meer te zien dan alleen maar zonnige luchten en blauwe watertjes!

Zo vond ik de passage door Oud-Alblas erg leuk, vooral het gezicht op de kerk met de huisjes eromheen als je het plaatsje binnenkwam. Ik had gehoopt dat hier een cafeetje of zo zou zitten, want op de routebeschrijving stond geen rust meer en 14 km zonder rust vind ik eigenlijk best wel lang.

Nou, in Oud-Alblas zelf zat niks, maar even later kwamen we langs Café De Krom en daar is een groot terras, dat vol zat met wandelaars. Deze rust was dus een verrassing, zowel voor de wandelaars als voor de café-eigenaar, want die bleek ook van niets te weten. En dan komen er opeens 600 wandelaars voorbij…

Het gevolg was dat één serveerstertje zich werkelijk de benen uit het lijf liep om iedereen te bedienen. Dat deed ze hartstikke goed, want ik had erg snel al een kop koffie voor m'n neus staan. Maar ik liep natuurlijk in de achterhoede, ik denk dat het op "spitstijd" erg druk geweest is! Ook wel jammer dat de rust niet vermeld stond, ik weet graag vantevoren even waar ik eventueel kan rusten!

Na deze rust werd het toch even weer wat zonniger en via een paar hele lange asfaltwegen liepen we weer terug naar Bleskensgraaf. Daar ging het langs het water terug richting de start en net toen ik langs de mooie molen daar kwam, werd ik ingehaald door een paard en wagen. Dat leverde nog een mooi plaatje op!

Ik verwachtte eigenlijk linea recta langs het water naar de start te gaan, maar het allerlaatste stukje werden we achterlangs langs allerlei bedrijven heen geloodst. Het is me een raadsel waarom dit rare saaie lusje ingelast is, de route was een kilometer te lang, dus daar was het niet voor nodig en de route langs het water is 100 maal mooier!

Maar goed, ik ben weer terug, meld me af en neem nog een lekker bakkie koffie. Ik heb een geweldige snert-herfst-tocht gelopen en ik blijf erbij dat het met dit weer veel en veel lekkerder lopen is dan in dat kleffe zomerweer! Ik bedank iedereen voor de fantastische dag en tuf vrolijk via allerlei omwegen terug naar huis, want op de terugweg was de Botlektunnel wèl afgesloten…

Klik op het plaatje hieronder voor de foto's.

Vergeet mijn gastenboek niet!