De Metrotocht in Hoogvliet

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

Nou, na mijn toch nog erg mooie dinsdag op het Watersnoodpad, is de herfst nu toch echt op gang gekomen. Regen, wind, koud, brrrrrrr, lekker weer om binnen te zitten met een goed boek bij de kachel! Maar voor zaterdag waren de verwachtingen toch niet al te slecht. Vrijdagavond laat stortregende het nog en ik heb de wekker gezet met het idee: als het dan nog zo regent, dan sla ik 'm dood (de wekker dan hè!) en draai ik me weer om.

Maar zie, het zag er zaterdagochtend best goed uit en zo toog ik rond een uur of acht richting Hoogvliet voor de Metrotocht. Lekker dichtbij, mag ook wel eens voor een keertje! Parkeerplaats genoeg bij het metrostation op de vroege zaterdagochtend en ook in het startbureau was het niet druk. De 40 km lopers waren al een half uur op pad.

Ik zag direct al wat bekenden, Sija achter de inschrijftafel en Babette ging voor de 10 km. Ikzelf ging op pad voor de 25 km. In het startbureau waren ze druk bezig met het maken van een enorme ketel erwtensoep, ja daar wordt het nu natuurlijk weer tijd voor! Heb ik iets om me op te verheugen op de laatste kilometers.

Na een stukje tussen de huizen door, waar we het eerste metrostation (Zalmplaats) passeren. Al gauw lopen we langs de randen van Hoogvliet bij de grote witte flatgebouwen richting één van m'n favoriete bruggen: De Spijkinisserbrug. Hij ligt er mooi bij in de ochtendnevel en na het passeren van de brug heb je tegenwoordig een mooie terugblik, nu de manege daar is afgebroken.

Hierna gaat het over de lange vlonder en die is zowaar helemaal niet glad, hoewel hij toch nat is! Bij de laatste onderhoudsbeurt hebben ze hem blijkbaar met één of ander goedje ingesmeerd om de gladdigheid tegen te gaan. Ik durf er toch niet helemaal op te vertrouwen en loop toch wat voorzichtiger dan normaal.

De eerste rust zit bij de Mac in Hoogvliet en vroeger liep je daar door een parkje naar toe. Dat park is echter helemaal op de schop gegaan en daarvoor in de plaats loop je nu een stukje stratenparcours. Van Adrie, die daar vlakbij in de buurt woont, hoorde ik echter dat het park inmiddels weer begaanbaar is. Jammer dat de route daar niet terug op aangepast is!

Bij de Mac neem ik een kopje koffie, erg goedkoop trouwens, één hele euro maar, en even later komt Adrie me gezelschap houden. Na de Mac gaat het richting het volgende metrostation: Tussenwater. Een aardig stukje parcours, vooral dat asfaltpad langs de roze bruggen vind ik altijd wel leuk.

Bij Tussenwater gaan we de metrolijn, die hier bovengronds loopt, volgen. Vlakbij die betonnen kolos waar de rails overheen lopen staan twee grote woonhuizen. Het lijkt haast wel of ze onder de spoorlijn staan! Ik zou daar toch niet graag wonen!

De tweede rust is een wagenrust, die je al van verre ziet staan. Gezellig zo, al die wandelaars in het oktoberzonnetje! Want ja, het is inmiddels weer helemaal opengetrokken en heerlijk wandelweer geworden. M'n jasje hangt alweer lang aan de rugzak. Fijn zo, hoor!

Dan gaan we naar Rhoon en daar is de passage langs het Kasteel van Rhoon altijd één van m'n favoriete stukjes. Ook nu staat het kasteel er prachtig bij, weerspiegeld in het blauwe water en omzoomd door grote bomen in herfsttinten, geweldig!

De officiële derde rust is bij De Gouden Arend, maar iets daarvoor zit een Chocolaterie waar ze ook koffie schenken en daar ben ik nog nooit geweest. Ik besluit ter plekke om de Arend dit keer over te slaan en hier koffie te gaan drinken. Nou, dat is een waar Luilekkerland daarbinnen en wat ruikt het heerlijk! Om onduidelijke redenen mag ik binnen geen foto maken, dus helaas voor m'n lezers…

Dan het laatste stukje van de tocht, ook weer over bekend terrein, langs de Oude Maas, achter het Delta Ziekenhuis langs en dan via een mooi nieuw fietspad, waardoor je een drukke weg vermijdt, naar het dijkje wat achter de huizen langs weer naar de start voert.

Een leuke dag geweest, bekend parcours, dat wel, maar zo in het zonnetje was het heerlijk wandelen. Er was ook uitstekend gepijld en zo'n wagenrust is ook altijd leuk, die zie je hier jammer genoeg weinig meer, behalve dan bij m'n eigenste RWV. Uiteraard neem ik een bakje werkelijk overheerlijke snert na afloop en dan tuf ik tevreden weer naar huis. Wat is wandelen toch een geweldige sport!

Klik op het plaatje hieronder voor de foto's.

Vergeet mijn gastenboek niet!