Wandeldag in Standdaarbuiten

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

Nadat ik verleden week zo'n leuke "onbekende" tocht in Werkhoven had gelopen, viel m'n oog voor dit weekend op de Wandeldag van "Het Wandelstokje" van asv'90 in Standdaarbuiten. En dit keer liet m'n topografische kennis me niet in de steek: Standdaarbuiten ligt inderdaad in Noord-Brabant! Een blik op Google Maps leerde me dat er in deze omgeving weinig bos en des te meer polder is! Op naar Standdaarbuiten dus!

Het startbureau in de kantine van een voetbalvereniging was snel gevonden en hoewel ik niet zo vroeg was (ik had de regenbuien volgens Buienradar eerst weg laten trekken), was er nog parkeerplaats zat. Gauw ingeschreven en gewapend met een uitgebreide routebeschrijving (die ik bijna niet nodig heb gehad, want er was uitstekend gepijld) op pad in de Standdaarbuitense omgeving.

En dat viel niks tegen! Voor mijn smaak weer een heerlijke wandelomgeving, veel weilanden en mooie vergezichten over akkers en boomgaarden. De regen was inderdaad weg, maar de lucht was nog bewolkt, hoewel er wel tekening in de wolken zat, hetgeen hoop opleverde voor de rest van de dag. Op een gegeven moment hingen er allemaal "rimpelwolken" waardoor het net leek of de lucht z'n voorhoofd fronste: Trek ik wel of trek ik niet open?

Na ca. 3 kilometer was er een appeltjespost bij de boomgaard van Roks Streekwinkel. Bij een grote picknickbank werden er appeltjes uitgedeeld en desgewenst kon je dus ook even zitten. Maar daar had ik na drie kilometer natuurlijk nog geen behoefte aan. Wel heb ik hier al m'n jasje uitgetrokken, dat had ik voor de zekerheid meegenomen, maar ik heb het eigenlijk niet nodig gehad.

Iets verderop kwamen we door het dorpje Fijnaart. Een bekende naam voor mij, omdat de fabriek waar zowel m'n vader als m'n moeder vroeger op kantoor hebben gewerkt, na een jarenlange vestiging in Den Haag naar deze plaats verhuisde. Voor zover ik weet bestaat de fabriek (Escher) nu niet meer, maar ik zie een oude bedrijfshal staan die best weleens van Escher geweest kan zijn.

Verder is het tijd voor de kerk en de kerkklokken luiden dan ook. Vanuit alle hoeken en gaten zie je Fijnaarders naar de kerk trekken. De meesten zeggen me vriendelijk gedag, maar een paar oudere echtparen bekijken me met een zéér afkeurende blik. In wandelkloffie op zondag, tsssssssss… schandalig!

Na Fijnaart achter ons gelaten te hebben gaan we de snelweg onderdoor en aan de andere kant bereiken we al gauw Oudemolen. Hier zit de rust bij De Oude Molen en volgens de routebeschrijving kom ik hier tweemaal, één keer na ca. 8 km en één keer na ca. 12 km. Ik ga dus een lusje maken van ongeveer 4 km. Maar eerst een kopje koffie natuurlijk en dat is verbazend goedkoop: 50 cent! En daarvoor mag je nog een plak ontbijtkoek pakken ook.

Ik kom hier ook Linda (van Peter) tegen, zij loopt de 30 km en komt hier maar liefst driemaal voor een rust. Nou ja, voor 50 cent koffie per keer is dat geen straf natuurlijk! Bij de rust staat ook een dixi en daar maak ik dankbaar gebruik van. Goede service, hoor!

Het lusje van 4 kilometer is zonder meer leuk te noemen. Langs twee grote boerderijen dwars door de weilanden en daarna via een lange asfaltweg weer terug naar Oudemolen. Onderweg kom ik een leuk paardje tegen en een ezeltje dat mooi ligt te poseren, maar opschrikt door een blatend schaap en zó het blikveld van m'n camera in komt lopen. Nu heb ik dus een foto van een wandelende ezel in plaats van van een liggende ezel!

Terug bij de rust blijkt dat ze er pannenkoeken staan te bakken. Dat ziet er erg lekker uit en alweer voor het weggeefprijsje van 50 cent neem ik een pannenkoek met stroop en kaneelsuiker. Op mijn vraag of de pannenkoek is gebakken van meel dat door deze molen zelf is gemalen, wordt bevestigend geantwoord en men spoort me aan om boven even een kijkje te nemen, want er wordt op dit ogenblik gemalen.

Goed, ik klim dus maar weer eens naar boven, niet zo hoog als verleden week, maar wel via enge trapjes en bewonder helemaal bovenin het draaiwerk en zie de graankorrels naar de maalsteen geschud worden. Een verdieping lager zie je het gemalen graan tevoorschijn komen, dat wordt opgevangen in een grote zak. Nadat het gezeefd is, wordt het verpakt in "molenverpakkingen". Behalve natuurlijk het meel dat gebruikt wordt voor de pannenkoeken Leuk om zo eens te zien wat er allemaal aan het nuttigen van een pannenkoek vooraf gaat!

Na de tweede maal rust was het nog zo'n 8 km naar de finish en die gingen ook weer door de weilanden, zelfs een graspad van zo'n anderhalve kilometer. Gelukkig was het goed begaanbaar en niet modderig. De lucht werd intussen steeds dreigender, vooral als je achterom keek. Maar gelukkig is het droog gebleven, hoewel ik een paar minieme spatjes heb gevoeld.

Het laatste stuk was hetzelfde als de heenweg 's morgens en al gauw passeerde ik het plaatsnaambord Standdaarbuiten. Om ongeveer 50 meter verderop een wegwijzer tegen te komen waarop stond dat Standdaarbuiten nog drie kilometer verder was… Rare jongens, die Brabanders!

Toen nog een laatste stukje steenslagweg en toen was ik weer terug bij de start. Afgemeld en maar weer eens met complimentjes gestrooid, want ik vond ook dit weer een hartstikke leuke tocht. Ik zal de tweede zondag van september dan ook beslist onthouden voor volgend jaar!

Klik op het plaatje hieronder voor de foto's.

Vergeet mijn gastenboek niet!