In de schaduw van de bossen bij Breda

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

Nadat ik het gisteren, zeker op het stuk op St. Philipsland, toch behoorlijk warm had gehad en er voor vandaag nog hogere temperaturen werden opgegeven, besloot ik om op zoek te gaan naar een bostochtje. Zoals iedereen inmiddels wel weet is bos niet m'n favoriete wandelomgeving, maar met warm weer is de schaduw wel lekker.

Ik vond in m'n wandelordner een tochtje in het Mastbos bij Breda, die had ik twee jaar geleden in de herfst gelopen. Twee jaar is lang genoeg om een beetje in m'n geheugen weggezakt te zijn en zo toog ik rond een uur of acht naar Breda. Op de parkeerplaats was het ondanks het vroege uur best al druk, maar ik kon nog een mooi plekje voor Kiaatje vinden, waarvan ik hoopte dat het 's middag een beetje schaduwrijk zou zijn.

En zo ging ik dus op stap in het Mastbos. En dat heb ik dan weer natuurlijk: ga ik speciaal naar een bos om in de schaduw te kunnen lopen, schijnt de zon niet! Daardoor was het het eerste uurtje eigenlijk een beetje saai in het bos. De kleuren waren flets en daardoor kwamen de foto's ook niet mooi uit de verf.

Vrij snel na de start liep ik via een brede asfaltweg naar een klein kasteeltje, Landgoed Bouvigne, en opeens zie ik in een snelle flits een klein hertje vlak met een noodgang de weg oversteken. Tegen de tijd dat ik me realiseer wat er aan de hand is, is ze al in het bos verdwenen. Dan komt er opeens vanuit de struiken een witte hond in volle vaart achter het hertje aanjagen en ook die is in een mum van tijd verdwenen in het bos. Ik vond het een prachtig gezicht, maar ik geef de hond weinig kans! Het ging trouwens allemaal veel te snel om een foto van te maken. Wel leuk om mee te maken!

Het kasteeltje staat mooi te spiegelen in het water en na de nodige foto's vervolg ik m'n weg door het bos. Ik kom langs een speelbos en daar staan leuke kabouterpaaltjes. Ook zie ik een naambordje dat bevestigt dat boswandelingen hels zijn: ik loop op de “Heldreef”. Na ca. 5 km las ik even een bankjesrust in, ik heb wel trek in een crackertje.

Verleden keer heb ik ook op 6,5 km een punt op m'n GPS gemarkeerd, maar ik heb geen flauw idee meer waarom. Blijkt er dus een prachtig restaurant te staan! En als ik het zie weet ik het weer: verleden keer liep ik hier op maandag en toen was het gesloten. Nu ziet het terras er aanlokkelijk uit en ondanks dat ik net op een bankje heb gezeten, ga ik hier toch een bakkie doen!

Het is heerlijk op het terras, heel langzaam begint de zon een beetje door de wolken te komen, maar het is nog lekker koel. Er loopt een haan rond, die nog niet weet dat alle mensen allang wakker zijn en er staat een prachtig rookhok, “Villa Asbak” genaamd. Kortom, een heerlijk plekje voor een rust!

De zon begint nu volop te schijnen en nu ben ik wel erg blij met alle schaduw. En zo met zon en schaduw ziet het bos er ook veel leuker uit dan zonder zon. Wel valt me op dat de lucht niet echt blauw is, het blijft een beetje melkwit. Ik kom langs een watertje, waarin prachtige waterlelies drijven en hier loop je wel volop in de zon. Pfffffff, best warm hoor!

Via een bruggetje steek ik de Mark over en dan gaat het richting Ulvenhout. Daar moet ik een klein stukje door wat woonwijken heen om aan de andere kant het Ulvenhoutsebos in te gaan. Ergens midden in Ulvenhout zie ik opeens een ietwat verscholen terrasje. Het lijkt op een kleine binnenplaats helemaal overdekt met grote parasols. Ook dit ziet er zo aanlokkelijk uit dat ik een tweede rust inlas.

Dit plekje herken ik niet van verleden keer en dat klopt ook wel, ze zijn pas een jaar open. Ik ga prinsheerlijk in de schaduw zitten en al gauw wordt m'n koffie gebracht. Tot m'n verrassing wordt het geserveerd in een prachtig oud Engels kopje en ook het suikerpotje en melkkannetje zijn in oude stijl en op een klein petit-fourschaaltje liggen een koekje en een schuimpje Geweldig, waar zie je dat tegenwoordig nog!

Ook in het Ulvenhoutsebos is het heerlijk in de schaduw lopen, ik kom wat bekende plekjes tegen van vorige keer, maar het ziet er in de zomer toch heel anders uit dan in de herfst. Ik maak nog een laag-bij-de-grondse foto van een eikenblaadje met op de achtergrond een volwassen boom van zijn soort. Later … Als ik groot ben …

We gaan Breda weer in, zo'n 3 kilometer voor het eind, en ook daar heb ik een punt op m'n GPS gemarkeerd. O ja, daar zat die snackbar! Gauw eens kijken of ik daar geen ijsje kan versieren. En ja hoor, al gauw zit ik te smullen van een overheerlijk soft-ijsje. Nog even toiletteren en dan op voor het laatste stukje.

Hier zit nog een stukje onverhard langs de Mark in en daarna kom ik nog door een gezellig wijkje: Ginneken. Hier is een pleintje vol met terrasjes, maar na m'n drie stops heb ik daar niet zo'n behoefte aan. Er is ook een soort vlooienmarkt en daar ga ik natuurlijk wel even kijken, Ik heb niks gekocht, maar wel een paar leuke foto's gemaakt!

En dan ben ik terug bij Kiaatje, die staat redelijk in de schaduw en de rest van de warmte heb ik er met de blower op de airco-stand gauw uit. Het is een lekker bosdagje geweest, in totaal was het 19 kilometer en dat is voor een polderliefhebber en warmtehater als ik net lang genoeg om in een bos te lopen!

Klik op het plaatje hieronder voor de foto's.

Vergeet mijn gastenboek niet!