De 25 van Pijnacker

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

Een weekendje niet gelopen omdat ik druk bezig ben geweest met foto's maken tijdens de Kennedymars van de RWV. En ook de rest van de week was gevuld met RWV-zaken: de WSB met Kennedymarsbijlage stond op het programma. Zaterdag vond ik het dus wel weer eens tijd worden om een tochtje te gaan lopen. De keus viel op de 25 van Pijnacker, die had ik nog nooit gelopen en Pijnacker is redelijk in de buurt.

Ik ben lekker bijtijds van huis gegaan en was dus best vroeg bij de start. Toch was het al aardig druk, de goede weersvoorspellingen zullen daar ook wel debet aan geweest zijn. Het was gezellig en er waren veel bekenden, maar hoe langer het ging duren hoe chaotischer het werd. De routes werden pas om 9 uur uitgedeeld en het werd bomvol in het startbureau. Doordat er maar één zeer smalle toegangsdeur openstond werd het dringen geblazen. Ik denk toch echt dat de organisatie er beter aan doet om -als het zó druk wordt- de routes iets eerder uit te delen, ook al is het maar tien minuutjes.

In een stralend zonnetje gingen we op pad en in het begin was dat dus in een grote meute, niks voor mij en ik heb bewust erg veel foto's gemaakt en tempo getraineerd om uit die kakelende massa vandaan te komen. Soms vraag ik me wel eens af of het voor mij niet beter is om alleen maar wandelpaden te lopen …

Er was prima gepijld en zeker het eerste stuk was het een prachtig parcours. Heerlijk door de weilanden en de polders. Op de routebeschrijving stond de eerste rust pas op 15, 5 km vermeld, maar ik had gezien dat we ook langs Manege De Prinsenstad zouden komen. Misschien dat daar een kopje koffie te halen zou zijn.

En ja hoor, volgens een bord waren we van harte welkom bij de manege en ik verwonderde me erover dat deze rustmogelijkheid niet op de routebeschrijving stond. Ik ben in ieder geval even een heerlijk bakkie wezen doen en buiten op het terras heb ik zitten genieten van de paardrijders die met hun lessen bezig waren.

Na deze (toch wel onverwachte) rust ging het over een lang smal paadje langs het water, een prachtig stukje, waar ik een hele tijd niet geweest was. Vroeger had je veel meer tochten hier in de buurt, o.a. de Schiewijktocht en de Eurotocht van Don Bosco. Helaas zijn die opgehouden te bestaan.

Na een paar lange polderwegen kwamen we bij de Doenkade, hier heb ik even een bankjesrust ingelast, niet zozeer omdat ik aan rusten toe was, maar ik had een beetje honger gekregen en op de routebeschrijving stond duidelijk dat je in de rust op 15,5 km niet je eigen bammetjes op mocht eten. Dat heb ik dus hier maar gedaan en tegelijk de startende en landende vliegtuigjes op het vroegere Zestienhoven bekeken. Er stond veel wind en je kon duidelijk zien dat vooral de kleine vliegtuigjes daar behoorlijk last van hadden.

Hierna liepen we met een grote boog om het vliegveld heen en kwamen in de buitenwijken van Rotterdam terecht. Vlak voordat we bij de officiële rust waren kwam ik langs een speeltuin met een uitnodigend terras. Het zat vol met wandelaars en ook ik ben hier neergestreken in plaats van in de officiële rust. Goedkope koffie en niks geen bezwaar als je je eigen lunchpakketje soldaat maakte.

Eigenlijk hoopte ik dat we alleen maar door die woonwijken waren gegaan om de rust te bereiken, maar het bleek al gauw dat het tweede deel van het parcours veel minder mooi was. Lange drukke wegen werden afgewisseld met hele stukken door nieuwbouwwijken en iedereen weet inmiddels wel dat ik daar absoluut niet van houd.

Ook begon ik in de gaten te krijgen dat de tocht wel aardig aan de lange kant zou worden. De tweede rust, die wel op de routebeschrijving stond, maar zonder afstand erbij vermeld, was op 23,5 km nog steeds niet bereikt. Toen bleek dat je voor die rust ook nog eens een paar honderd meter heen en weer moest lopen, hield een groot aantal wandelaars (waaronder ik) het voor gezien en liep door.

Klein Duimpje stond stil op 27,6 km toen ik eindelijk weer in het startbureau was. Al met al vond ik de tocht niet denderend, maar het heerlijke weer en de prima bepijling maakten veel goed. En omdat ik hier voor het eerst liep, heb ik met beloning gelopen en dat was een leuk standaardje. Best wel een aardige dag dus, maar toch zal deze tocht volgend jaar niet hoog op m'n lijstje prijken!

Klik op het plaatje hieronder voor de foto's.

Vergeet mijn gastenboek niet!