De Groene Hart Tocht

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

Na een ijskoude periode, die echt wel een paar weken heeft geduurd, wordt er voor dit weekend eindelijk wat lente-achtiger weer voorspeld. De wind zal in kracht afnemen en de zon zal wat vaker tevoorschijn komen. Vol goede moed vertrek ik dan ook naar Woerden om daar de Groene Hart Wandeling te gaan lopen.

Ik ben lekker vroeg en kan nog vlak voor de deur parkeren. Binnen moet ik even wachten, we mogen pas om kwart voor acht inschrijven. Ik dood de tijd met een praatje te maken met Quirinus en kornuiten en met de iets later arriverende Peter en Linda. Ook strooi ik diverse folders en natuurlijk m'n visitekaartjes rond. Dan mogen we inschrijven en al gauw ben ik op pad voor de 30 km.

Nou, in het begin is er nog niet veel te merken van dat lente-achtiger weer! Het is nog steeds hartstikke koud en de wind is nou ook nog niet bepaald gaan liggen. En omdat je hier natuurlijk volop in de polders loopt, heeft de wind vrij spel. Maar ik mopper niet hoor, het is een heerlijk parcours en ik geniet volop van de omgeving.

De eerste rust werd beloofd op 10,4 km, maar op dat punt aangekomen liep ik nog in the middle of nowhere. Roel de Jonge en Henk van Delft haalden me op dit stuk in, altijd leuk om even een babbeltje te maken. Maar beiden verdwijnen al gauw weer aan de horizon. Dan komen we eindelijk aan in het plaatsje Kockengen en daar is dan de rust, op 11,6 km.

Een leuke rust bij "Kunst en Koffie", in een oud kerkgebouw, waar het orgel gebroederlijk (of in dit geval gezusterlijk?) naast een roze kitscherige kroonluchter hangt. Koffie heb ik snel te pakken, dank zij een slim bedieningsbeleid en ik krijg er een heel klein Petit Fourtje bij. Lekker! Via Whatsapp hoor ik dat Sunny, Wilma, Inger en Adrie ook in het Groene Hart aan de wandel zijn, zij doen de 20 km.

Als ik de rust uit kom, zie ik zowaar een heel groot blauw stuk aan de hemel en als ik op weg ben op een lang, smal jaagpad, is er achter me blauwe lucht en voor me bewolking. De wind heb ik hier in de rug, dus de blauwe lucht haalt me in rap tempo in en ja hoor, aan het eind aangekomen zie ik voor het eerst vandaag mijn schaduw!

Ik zie leuke dingen onderweg, een bord dat me welkom heet in Luilekkerland (dan was dat koude, winderige stuk van vanmorgen zeker de rijstebrijberg) en een broedende fuut. Jaja, de lente laat zich echt niet meer tegenhouden nu! Na 4 km kom ik bij een tweede rust op een soort minicamping en daar maak ik even dankbaar gebruik van het toilet.

De hemel is nu echt helemaal blauw geworden en ik loop volop te fotograferen, wat worden plaatjes toch veel vrolijker met een zonnetje! Ik blijf leuke dingen zien, een bord dat je op moet passen voor dromedarissen, lammetjes, een wandelbankje met koeling en schaapjes met een lijf van een rots gemaakt op een rotonde.

De route voert richting De Haar en op weg naar het kasteel kom ik door het dorpje Haarzuilens. De huizen voeren hier allemaal de kleuren rood-wit van de kasteeleigenaar: de familie van Zuylens van Nijevelt. En niet alleen de luiken en het houtwerk van de grotere woningen, nee, ook rijtjeshuizen zijn geverfd in de kleuren rood-wit. Zo in het zonnetje een prachtig gezicht, vooral als er voor Het Wapen van Haarzuilens ook nog een veld met krokusjes in bloei staat!

Dan krijg ik zicht op het kasteel zelf en ook dat is een fotogeniek object natuurlijk. Twee jaar geleden heb ik met m'n moeder een bezoekje aan het kasteel gebracht en ook binnen een rondleiding gehad. Echt heel leuk om eens te doen, vooral op een mooie dag is het heerlijk om in de tuinen rond te dwalen.

De derde rust zit in kersenboomgaard De Ooievaar en hier is een soort halfopen pub gebouwd. Er staat een heater binnen, maar eigenlijk is die nu met het zonnetje niet echt nodig. Ik ga maar weer eens aan de koffie en maak een praatje met Quirinus, die hier met z'n vrienden ook is neergestreken.

Op het volgende stuk word ik wederom ingehaald door Roel, dit keer in gezelschap van Betsy en Akke. We lopen een klein stukje samen op, maar dan laat ik me weer terugzakken. Het tempo ligt me net iets te hoog en door m'n kortademigheid vanwege m'n COPD is het moeilijk om een hoger tempo in combinatie met een gezellig praatje vol te houden.

Ik zie hier trouwens veel krokusjes staan en omdat de wind inderdaad wat is gaan liggen, kan ik hier een paar mooie close-ups van maken. Dan komen we bij Stichting De Kievit, waar de vierde en laatste rust is voor vandaag. Dit is een stichting die een paar oude daggeldershuisjes en het bijbehorende land beheert. Er is zitgelegenheid buiten en ook een paar plekjes onder een afdak. Het ziet er erg gezellig uit en natuurlijk schuif ik ook even aan. Koffie met cake, heerlijk!

Uiteraard bekijk ik ook even de huisjes van binnen. Heel klein natuurlijk weer, één kamer met een bedstee en een ieniemienie zoldertje. Daarin woonde dan een heel gezin … Het lijkt erg romantisch als je het zo bekijkt, maar in werkelijkheid zal het bittere armoe zijn geweest. En toch zijn deze huisjes van nog niet eens zo heel lang geleden, de laatste bewoner vertrok er in 1968!

Dan op voor het laatste stukje, nog een heel eind over een smalle, rustige asfaltweg en dan langs een hele grote plas water. Je kan zien dat alles hier nog in ontwikkeling is en twee voorbijgangsters weten me te vertellen dat hier vroeger een zandafgraving was, waar ze nu een recreatiegebied aanleggen. De plas heet Het Waterrijk, evenals de nieuwbouwwijk die er vlak naast ligt. Als het klaar is zel het er best goed toeven zijn!

Dan volgt er een allerlaatste stuk langs een riviertje en dan bereiken we door hetzelfde parkje als waar we vanmorgen direct na de start doorheen gingen, het startbureau weer. De route was aan de lange kant, bijna 32 km, maar och, in deze omgeving vind ik dat geen straf! Ook Twan, die net voor me binnenkwam op de 40 km, kwam op een iets langere afstand uit.

Bij het afmelden zag ik dat ze leuke vaantjes als beloning hadden en omdat ik nou eenmaal gek ben op vaantjes, heb ik alsnog voor een beloning gekozen. Ik heb het vandaag weer heerlijk naar m'n zin gehad, de route was leuk, er was prima gepijld en ook de rusten zaten goed verdeeld, hoewel de tweede rust wat snel na de eerste zat. De terugreis ging ook weer vlot, dus ik heb weer een prima wandeldagje gehad!

Klik op het plaatje hieronder voor de foto's.

Vergeet mijn gastenboek niet!