Winterserie ZWB in Nisse

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

Zo lekker weer eens een tochtje in Zeeland lopen. En wel in de door mij geliefde omgeving van Nisse en Heinkenszand! Er was erg kou weer voorspeld, met ook nog eens veel wind, maar vooral 's morgens zou ook de zon nog schijnen. Om van dat laatste zoveel mogelijk te genieten besloot ik om zo vroeg mogelijk te starten. Om half negen mocht je starten, dus ik was zo rond tien over acht in het startbureau bij de Schaapskooi in Nisse.

Onderweg had ik een medewandelaarster opgepikt, die lopend onderweg naar de start was en samen waren we getuige van een prachtige zonsopkomst. Wel kon je al merken dat de hemel niet helemaal helder was, de zonsopkomst was al heiig. In het startbureau was het nog niet echt druk en inschrijven ging vlot. Nog maar even een kopje koffie gedaan en een babbeltje gemaakt met Theo Klanke en Peter en Linda.

Toen was het half negen en mocht de inmiddels aardig gegroeide meute op pad. Nadat ik naar het toilet was geweest en Klein Duimpje had ingesteld, ging ik op pad voor de 30 km. De route was bekend, die had ik verleden jaar ook hier gelopen: eerst een kort lusje, om dan voor de 1e rust terug te komen bij de Schaapskooi, dan naar Kwadendamme voor de tweede rust, vanuit daar een lus van 10 km om weer in Kwadendamme terug te komen voor de derde rust en dan naar Nisse terug.

Het eerste lusje is maar heel kort, op de routebeschrijving staat 4,8 km, maar in werkelijkheid is het maar 3,7 km. Het is wel een mooi lusje, veel onverhard en onder andere over een dijkje waar gedenkmonumentjes staan voor kinderen die aan een bepaalde stofwisselingsziekte zijn overleden.

Ik merk nu dat er inderdaad heel veel wind staat en dat, het juist door die wind, heel erg koud is! Ik hoop dat de zon lang genoeg blijft schijnen om voor een beetje warmte te zorgen, maar aan de lucht te zien, zal het al gauw dicht trekken. Lastig vooral om foto's te maken, iedere keer je rechterhandschoen uittrekken om de camera te bedienen maakt dat m'n rechterduim al gauw aanvoelt als een ijsklompje!

Leuk is dat je, als je weer op de schaapskooi aan komt lopen, alle geparkeerde auto's in een rijtje langs de weilanden ziet staan. Zo te zien is er animo genoeg voor deze tocht! Bij de Schaapskooi aangekomen is het daar aardig druk, mensen die inderdaad de rust benutten en nieuwe inschrijvers natuurlijk. Ik ga nog even naar de wc, maar besluit verder niet te rusten hier, dat vind ik een beetje snel zitten, al na 3,7 km!

En dan gaat het de eindeloze wegen van het platte Zeeuwse land op! De zon doet nog steeds zijn best en kleurt het water van de weeltjes waar we langs komen mooi blauw. De wind heeft natuurlijk vrij spel in dit kale land en vooral als de wind van opzij komt is het afzien: ijskoude oren! Ik heb een beetje spijt dat ik een pet op heb en geen muts …

Dan zie ik heel in de verte de kerktoren van Kwadendamme opdoemen, nog een paar lange wegen en wat bochten en dan is de kerk opeens dichterbij! De lucht begint langzamerhand te betrekken en als ik in Kwadendamme arriveer is het zo goed als bewolkt.

In het café 's Lands Welvaren neem ik een lekker bakkie koffie en kom een beetje op temperatuur. Ik bestudeer de routebeschrijving, net als verleden keer lopen de 20 en de 30 km vanaf hier zo'n 2,5 km samen op en dan moet je beslissen of je de 30 gaat doen of de 20 naar de finish volgt.

Het is gemeen koud als ik buiten kom, en de zon is helemaal weg. En zie ik daar nou een paar sneeuwvlokjes? Ik bikkel tegen de wind in en na een half uurtje bereik ik inderdaad de splitsing. Gelukkig heb je, als je de lus gaat doen, wind tegen in het eerste deel, wat de belofte van wind in de rug op de terugweg inhoudt. Ik twijfel dus niet lang en wandel de lus van de 30 in.

Nou, het eerste stuk is inderdaad afzien! Pal in de wind, die vergeleken met vanmorgen nog wat is aangewakkerd, vervolg ik mijn weg. We gaan een natuurgebied in en lopen richting een grote molen. Ik weet dat bij die molen het parcours naar rechts buigt en dat je daar onderlangs een dijk loopt. De zon doet toch nog even een dappere poging om door de wolken heen te breken en als ik bij de molen ben aangekomen mag ik daar inderdaad de luwte in. Samen met het zonnetje zorgt dit door het enige momentje van de dag dat de temperatuur aangenaam is! Helaas is dit maar een kort stukje ...

Net als verleden keer heb ik het idee dat je na de molen min of meer rechtstreeks terugloopt naar Kwadendamme, maar net als verleden keer vergis ik me daar ook nu verschrikkelijk in. Een hels stuk met wind van schuin voor richting de Zeedijk volgt en daar lijkt geen eind aan te komen! Verleden keer ben ik die dijk nog opgeklommen voor het uitzicht, maar daar heb ik nu geen puf voor!

Vanaf hier gaat het wel terug richting Kwadendamme, ik zie de molen van de andere kant en kom weer terug bij het spoorlijntje waar de lus begon. Nog een klein stukje door het dorpje Langeweegje en dan is daar het plaatsnaambord Kwadendamme weer. Heerlijk bijkomen in 's Lands Welvaren, ik heb het wel verdiend, vind ik!

Het eerste stuk na de rust is natuurlijk hetzelfde als daarnet, na twee en een halve kilometer laat ik de lus nu rechts liggen en begin aan de terugweg naar Nisse. Ik loop een stukje van m'n eigen "Bloemdijkentocht" tegengesteld en dan komt er vlak voor het eind nog een routewijziging. Die hadden ze vanmorgen al aangekondigd, maar dat was ik een beetje vergeten …

Kilometertje meer dus, dat viel een beetje tegen, maar gelukkig ken ik de weg hier een beetje en kan goed inschatten hoe we dan wel moeten lopen. Routewijzigingen, waarbij je geen idee hebt hoe lang het allemaal gaat duren, daar heb ik een hekel aan, maar dat was hier dus niet aan de orde. Toch viel het wel mee, GPS stond stil op 30,47 km, dus zoveel te lang was het nou ook weer niet!

Afgemeld, boekje gestempeld en nog een kopje koffie gedaan. En nog een leuk eierdopje en wat miniatuurschaapjes als souvenir gekocht. Met in de auto de blower op 3 en de temperatuur op high weer terug naar Zuid-Holland gescheurd.

En daar bleek in bad dat ik toch een soort beviezingsverschijnsel op m'n dijbenen had. Helemaal rood en pijnlijk en de huid voelde, ook na een warm bad, nog steeds ijskoud aan. Iemand op het forum opperde "frostnip", en die symptomen lijken er inderdaad erg op. 's Nachts heeft het nog aardig pijn gedaan, maar zondag was het gelukkig een stuk minder. Volgende keer misschien toch maar een thermo-legging aan in plaats van een gewone!

Klik op het plaatje hieronder voor de foto's.

Vergeet mijn gastenboek niet!