Het Zuiderzeepad
van Muiderberg naar Amsterdam

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

Ondanks dat het erg warm weer zou worden, besloot ik toch om op zondag weer een etappe van het Zuiderzeepad te gaan lopen. Tenslotte ga ik dinsdag voor een driedaags tripje naar Groningen en de maandag voor zo'n tripje heb ik andere dingen te doen dan te wandelen, zoals routes uitzoeken en pakken! En ook op zondag was deze etappe goed te doen met het OV, ik zou starten in Muiderberg en lopen tot aan station Amsterdam Muiderpoort. Vandaar had ik een prima trein- en busverbinding terug. Enige nadeel dat de bus maar één keer per uur reed, maar och, ik heb de tijd aan mezelf, toch?

Na weer een heerlijk rustig autoritje op de vroege zondagochtend parkeerde ik Kiaatje vlakbij de bushalte, waar ik verleden keer ben opgestapt. Het aanloopstukje naar waar ik de route weer kon oppikken was iets van 600 meter, gedeeltelijk door een mooi parkje. Aangekomen bij het strand bij de Zuiderzee (wat hier het IJmeer heet) zag ik daar een mevrouw al zwaaiend aan komen wandelen. Al gauw werd me duidelijk waarom ze zo liep te zwaaien, het stikte hier van de kleine vliegjes. Super irritant en al snel liep ik ook te wuiven.

Gelukkig boog het pad bij de Kerk aan Zee (dat is die kerk die zo midden in de nacht opeens opdoemde tijdens de KM in Hilversum!) af en was ik verlost van die rotvliegen. Ietsje verderop moest ik een grasdijk op, maar daar stond het gras wel heel hoog en het was ook nog eens nat van de ochtenddauw. Ik had zo vroeg op de route geen zin in natte voeten en ben de asfaltweg onderaan de dijk gevolgd. Ook beslist geen straf, heerlijke uitzichten over boerenland.

Wel ben ik af en toe de dijk opgeklommen voor uitzicht over het IJmeer en bij het witte huis (bekend van het Westerborkpad dat hier de andere kant op loopt) buigt de weg van de dijk af en daar ben ik wel gewoon de grasdijk gaan volgen. Ik moest wel eerst een paar nieuwsgierige koeien aan de kant duwen, maar daarna had ik het pad zowat voor mezelf. Ik ben hooguit een paar hondenuitlaters tegengekomen.

Dat vond ik wel vreemd trouwens, op het bordje bij het hek stond duidelijk dat het verboden was voor honden, maar in het hek zaten wel van die uitsparingen om je hond doorheen te laten……. Maar goed, daar lig ik verder niet wakker van. De dijk was hier een stuk beter begaanbaar, lekker kort en droog gras. Ik genoot van het zicht op het Muiderslot dat steeds dichterbij kwam en van het uitzicht over het water en het eiland Pampus in de verte.

Ik passeerde ook een tankversperring en moest daar wel even grinniken. Een tank komt daar niet langs, maar ik kon er gemakkelijk tussendoor. In tegenstelling tot die hekjes met overstapjes, waar een tank zo dwars doorheen ramt, maar waar ik steeds meer moeite mee krijg….. Uiteindelijk verliet ik de grasdijk en liep vlakbij het Muiderslot Muiden binnen. Een paadje met veel trappen hoog over de wallen volgde. De trappen hadden geen leuningen en hier was ik wel blij met m'n stok!

In Muiden kwam ik bij de Groote Zeesluis bij het bekende café Ome Ko aan en ik vond het wel tijd voor een bakkie. Het terras bij Ome Ko zelf was veel te druk vond ik, maar ernaast bij Graaf Floris V was het veel rustiger. Ik ben dus binnen een latte gaan halen en heb die buiten in gezelschap van een paar aardige racefietsers (ja heus, ze bestaan!) op zitten drinken. Ondertussen kwam er een joekel van een zeilboot pal langs het terras door de sluis varen, prachtig gezicht!

Na de koffie stak ik de sluis over en na een straatje met mooie oude pakhuizen kwam ik langs de westbatterij en een jachthaventje weer bij het IJmeer uit. En nu volgde er kilometers dijk langs het water. Soms boven op de graskruin, soms op het betonnen fietspad. Het was een schitterend pad, maar met dit weer wel heel erg warm. En geen greintje schaduw te bekennen op dat hele traject, ik moest lachen toen ik beneden aan de dijk een hele kudde schapen in de schaduw van een boom zag liggen. Verstandige beesten!

Bij de Diemerdammersluis mocht ik zelf ook een heerlijk paadje onder grote bomen gaan volgen en ik genoot van de schaduw. Maar het was van korte duur, ik werd de zonnige dijk weer op gestuurd, tot ik uiteindelijk in het Diemerpark belandde. Amsterdam komt in zicht! Ik las een bankjesrust in, helaas wel in de zon, maar gelukkig ook een beetje in de wind en daarna kom ik langs de splitsing waar het fietspad naar de Nesciobrug aftakt. Die neem ik deze keer niet, maar blijf de dijk volgen.

In de verte heb ik zicht op de Enneüs Heermabrug, die in de volksmond de BH wordt genoemd. Eén blik op de foto en je begrijpt wel waarom. Ik ga de A10 onderdoor en koel daar even af in de schaduw terwijl ik een paar foto's maak van de onvermijdelijke graffiti onder zo'n brug. Iets verderop zie ik een Amsterdamse vlag wapperen en dat blijkt bij een camping te zijn. Het bijbehorende restaurant is nog niet open maar in het winkeltje kan ik een heerlijke cornetto kopen, smullen in de schaduw!

Na een toiletbezoekje waar ik me ook even opfris steek ik het Amsterdam-Rijnkanaal over via de Amsterdamse Brug en kom aan de andere kant in het Flevopark terecht. Ik bewonder de capriolen van een paar skateboarders en geniet van de vele schaduwplekjes die er in het park zijn. De rododendrons en de goudenregen staan in volle bloei, vooral die laatste is één van m'n favorieten.

Vanuit het park wandel ik Amsterdam-Oost binnen, een stadsdeel van Amsterdam waar ik nog nooit ben geweest. Het is echt wel van alles wat hier, coffeeshops zitten gebroederlijk naast koffietentjes, ik zie mensen in lange zwarte en lange witte gewaden (vrouwen in het zwart, mannen in het wit valt me op) en ik hoor een ratjetoe van talen. Maar met dit mooie weer is iedereen vrolijk en het ziet er allemaal gezellig uit. Ondanks de stadse omgeving niet vervelend wandelen.

Ik zie dat ik met de trein die ik nu zou gaan halen, zeker drie kwartier op de bus in Weesp moet wachten en besluit nog maar even een bakkie koffie te gaan doen (ja, in een tentje, niet in een shop ). Ik zoek weer een lekker schaduwplekje uit en amuseer mezelf met het kijken naar de flanerende voorbijgangers. Dan wandel ik het laatste stukje naar station Amsterdam-Muiderpoort en heb daar al snel de trein naar Weesp.

Daar moet ik toch nog eventjes wachten, maar al te lang duurt dat nu niet en dan hobbel ik in de bus terug naar Muiderberg. Ja, met recht hobbelen, wat een woesteling was die chauffeur zeg, ik werd er gewoon wagenziek van. Blij dat ik de bus kon verlaten! Kiaatje stond zowaar heerlijk koel in de schaduw, en na wat opstoppingen rondom Rotterdam was ik laat in de middag weer thuis. Het is een hele lange dag geweest, want tja, met dit warme weer neem ik heel vaak even rust, ik kan er echt niet goed tegen!

Klik op het plaatje hieronder voor het fotoverslag.

Een berichtje in mijn gastenboek vind ik altijd leuk!