Wandeltripje Vlieland
Dorp - Vuurboetsduin - Bunkermuseum

Klik op de plaatjes om de routes in Google Earth te bekijken
Klik hier en hier en hier voor een gewone uitvergroting van de plaatjes

Terug naar Vlieland! Na ruim vier jaar is het er weer eens van gekomen. In 1992 zijn Rob en ik op Vlieland getrouwd en daarna hebben we onze trouwdag ieder jaar op Vlie doorgebracht. Na het overlijden van Rob heeft zijn as ruim 10 jaar in een nis op de begraafplaats daar gestaan en ging ik nog steeds trouw ieder jaar minimaal één dag naar “ons eiland”. Maar dingen veranderen en Vlie veranderde mee, natuurlijk. Veel dingen die van “ons” waren verdwenen en na 25 jaar (in 2017 dus) vond ik de tijd gekomen om de as van Rob een definitieve bestemming in Noorwegen te geven.

Daarmee liet ik ook de traditie los om ieder jaar naar Vlieland af te reizen, maar dat betekende natuurlijk niet dat Vlieland voorgoed uit mijn leven zou verdwijnen. Toen ik dan ook bij het zoeken naar hoge “bergtoppen” in Nederland op het Vuurboetsduin stuitte, besloot ik om die op te nemen in mijn lijstje van beklimmingen voor de Mount Fuji Challenge. En omdat ik het altijd prettig vind om minimaal één hele dag voor een wandeltocht te hebben, heb ik de Herbergh van Flielant geboekt voor twee nachten.

En nu bleek wel dat ik er goed aan had gedaan om die jaarlijkse traditie los te laten. Na ruim vier jaar was het weer heerlijk om een keer op Vlie te zijn, om oude dingen terug te zien en nieuwe dingen te ontdekken. Ik heb nu ook bewust de plekjes van ons losgelaten en niet meer gedacht aan hoe het toen was, maar stiekem vond ik het toch wel leuk dat sommige dingen nog steeds onveranderd waren, zoals ons bankje bij de ijsbaan…….

Ik heb drie tochten gelopen op Vlieland. Als eerste een nieuwe cultuur-historische dorpswandeling, daar is net dit jaar een boekje van uitgekomen. En hoewel ik het dorp natuurlijk van haver tot gort ken, werd ik door dit boekje toch op een paar leuke details gewezen waar ik nog nooit van gehoord had en die ik nog nooit gezien had. Zoals het jaartal en de regenpijpleeuwen op het voormalige weeshuis bijvoorbeeld. Het waren maar drie kilometertjes en normaal tel ik zulke korte tochten niet mee, maar voor deze maak ik een uitzondering, hij hoort toch een beetje in mijn serie stadswandelingen!

Zoals ik al zei logeerde ik in de Herbergh van Flielant, in een kamer met uitzicht op het Wad. Dat vonden we vroeger al een prettig hotel en hoewel we op heel veel plekjes op Vlie hebben overnacht is de Herbergh altijd één van mijn favorieten gebleven. En ook nu heb ik er weer met veel plezier gelogeerd, fijne kamer (met heel donkere gordijnen), prettige mensen, heerlijk ontbijt en voor een klein bedrag kon je op de gang koffie, thee, frisdrank, wijn, bier en versnaperingen pakken.

De tweede dag liep ik de tocht voor de Mount Fuji Challenge. Hiervoor had ik Groene Wissel nr. 324 uitgezocht, hoewel die niet het Vuurboetsduin op ging. Maar die aanpassing was snel gemaakt natuurlijk, hij werd er een paar kilometertjes langer door. En het was best leuk om eens een tocht te lopen die door iemand anders is uitgezet, je komt op paadjes die je zelf misschien niet zo gauw gekozen zou hebben, om dan toch weer op hééééé, dezelfde plekjes uit te komen!

Het gebied van de vuurtoren was wel aardig veranderd, nieuwe trappen en er waren volgens mij ook veel bomen gekapt. Resultaat was dat je veel meer uitzicht had alle kanten op en ook de trap liep veel gemakkelijker dan dat oude, schots en scheve exemplaar. De vuurtoren zelf is ook opgeknapt, opnieuw vuurrood geverfd en de hekken eromheen zijn anders neergezet zodat je nu de toren gewoon aan kunt raken. Hele verbetering moet ik zeggen! En met dit op één na hoogste duin van Nederland waren de punten voor de challenge ook weer binnen.

De tocht voerder verder door de bossen, de duinen, over het strand waar ik “pak me dan” met de golven heb gespeeld en verderop ook nog over de cranberry-vlakte. Daar stond een bordje dat je cranberry's mocht plukken, maar ik heb er geen gezien. Waren zeker al weg. Het deed me wel beseffen dat dit de eerste keer was dat ik tijdens de herfst op Vlie was! En ik moet zeggen: dat is me prima bevallen, die tijd van het jaar hou ik erin voor toekomstige bezoeken.

De laatste dag had ik de boot van 16.45 geboekt, om nog zo'n lang mogelijke dag op het eiland te hebben en die wilde ik besteden aan een bezoek aan een voor mij nieuw museum: het Bunkermuseum-wn-12H. Ik was vroeg wakker en begon de dag met een ochtendwandelingetje naar de vuurtoren, nog vòòr het ontbijt. Helaas geen mooie zonsopgang, maar wel een lekker frisse neus en het ontbijt smaakte daardoor tweemaal zo lekker.

Daarna naar het museum gewandeld en daar een behoorlijke tijd doorgebracht. Wat een leuk en uitgebreid museum is dat! Ik heb ervan genoten en kan het iedereen aanraden. Wat me erg goed bevallen is, is dat je overal gewoon naar binnen mocht en dat er nergens touwen of zo gespannen waren waar je niet achter mocht komen, ik hoop dat iedereen zich netjes gedraagt en dat dat zo kan blijven. Ook heb ik een erg boeiende film bekeken, een heerlijk kopje koffie gedronken en een gezellig praatje met de medewerkers gemaakt.

Na het museumbezoek nog een stukje duinen, strand en bossen en toen de laatste uurtjes doorgebracht in het dorp. Ook nog even Museum Tromp's Huis in geweest, ook altijd leuk om even te kijken. Lekker geluncht bij Hotel de Wadden (ook een oude bekende) en wat souvenirtjes gekocht, waaronder een leuk eendje op een strandpaal, herinnering aan hoe we altijd de eendjes in de Torenvijver voerden. En toen was het weer tijd om te vertrekken. Dag Vlieland, het was weer fijn na al die jaren, ik kom beslist wel weer eens terug!

Klik op de plaatjes hieronder voor de fotoverslagen.

Dag 1		Dag 2		Dag 3

Een berichtje in mijn gastenboek vind ik altijd leuk!