Typisch Nederlands
Neeltje Jans en de Oosterscheldekering

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

En toen hadden ze bij The Conqueror zomaar opeens een Nederlandse Challenge: The Flower Route! Van Naaldwijk naar Haarlem, een totale lengte van 66 km. Dat is dus weer aan de korte kant en net zoals bij de bergchallenges heb ik ook hier wat anders voor verzonnen. Ik ga 11 tochten lopen, die allemaal iets Typisch Nederlands als onderwerp hebben. Iedere tocht krijgt, ongeacht de lengte 6 punten, dus met 11 tochten kom ik dan op die 66 km.

Ik dacht natuurlijk gelijk aan de ouderwetse dingen waarom Nederland bekend staat, zoals molens, tulpen, klompen en kaas, maar ook aan modernere dingen, zoals nieuw land, de deltawerken en dijken & polders. En natuurlijk mogen een paar stadswandelingen niet ontbreken, Amsterdam, Rotterdam en Den Haag. En als laatste (voor degenen die mee zitten te tellen) onze onvolprezen kilometerslange stranden.

En hoewel nog volop bezig met m'n Fuji Challenge, kon ik het toch niet laten om alvast met deze te beginnen. Binnenkort ga ik een 4daags wandeltripje naar Duitsland maken en daar ga ik waarschijnlijk al genoeg klimmen, dus de “Fuji-bergen” kunnen wel even wachten. Toen ze voor donderdag mooi en warm weer voorspelden besloot ik om lekker vroeg van huis te vertrekken en een rondwandeling op Neeltje Jans te gaan maken, met één van de meest imposante onderdelen van de Deltawerken: De Oosterscheldekering.

Dat vroege vertrekken is prima gelukt en de rit ging vlot, geen open bruggen en geen druk (vakantie)verkeer richting Zeeland zo vroeg op de ochtend. Ik parkeerde Kiaatje bij het Tops Huis en van daar ben je in een mum van tijd bij de “foto-plek”. Daar in prachtig ochtendlicht een paar foto's gemaakt van de noordelijke kant van de kering. Hier kan je ook op één van de pijlers twee meetstrepen zien staan, eentje met het huidige sluitpeil en op de ander staat het peil van de watersnoodramp op 1 februari 1953.

En daarna op pad voor een rondje rondom het werkeiland Neeltje Jans, langs haventjes en lange in zee uitstekende havenhoofden. Sommige heb ik links laten liggen, andere, waar ik een mooi uitzicht verwachtte heb ik even op en neer gelopen. Iets verderop begint er dan een stukje strand, en wow, wow, wow, wat was het daar mooi en stil! Ik liep zo te genieten dat ik de plek waar ik er eigenlijk af moest voorbij gelopen ben en het hele strand gewandeld heb.

Aan het eind stond een uitnodigend bankje en daar heb ik een bakkie koffie gedronken. Vanaf hier mag je niet verder over het strand of door de duinen (kwetsbaar gebied) en dus heb ik een stukje de weg gevolgd tot ik bij het sluizencomplex kwam, dat diep onder de N57 ligt. Aan de andere kant van de sluis kon ik ook weer een lange pier op en ook daar ben ik naar het puntje gelopen, vanaf daar kon je allebei de delen van de kering zien.

Een paar vissers boden me spontaan een kopje koffie aan en natuurlijk zeg ik daar geen nee tegen, ik wandelde verder met m'n koffie in de hand en kon een leuke foto maken van dat bekertje koffie met de kering op de achtergrond. Daar ben ik de parallelweg naast de N57 opgegaan, om de kering ook even vanaf de kant van de weg te kunnen zien. Ik zag dat de eerste pijler nummer 32 had en ze telden af, dus ik besloot om door te lopen naar nummer 17 en daar mijn keerpunt te maken.

En alsof de duvel ermee speelt, van al die pijlers is er ééntje waarmee ze aan het werk zijn en laat dat nou precies nummer 17 zijn! Er is niemand en het trapje is omhoog gehesen, jammer, als ik iemand aan het werk had gezien, had ik brutaalweg gevraagd of ik een kijkje mocht nemen. Nu volsta ik maar met een selfie met pijler nummer R17 hoog boven mijn hoofd.

Vanaf hier keer ik dus om en loop dezelfde weg terug naar het sluizencomplex, maar van daar ga ik nu niet via het strand maar aan de Oosterscheldekant van het eiland. Eerst een stuk (heel warme) asfaltweg, tot ik bij een tunneltje kom waarvan ik weet dat er erg mooie muurschilderingen zijn. Die ben ik dus even gaan bekijken en daarna het Natuurgebied Neeltje Jans in. Een zanderig duinpaadje en via een paar stapstenen een stroompje oversteken, weer heel iets anders dan daarnet op de kering!

Maar deze route brengt me wel naar een schitterend strandje, ik moet er een heel steil stukje dwars door het struikgewas voor doorploeteren, maar het is alleszins de moeite waard. Wàt een prachtig plekje, met weer een heel ander zicht op de kering. Ik geniet volop. De track die ik heb gedownload loopt helemaal door tot de punt van het strand, maar dat is nu ook vogelgebied geworden, dus ik moet zo'n 200 meter eerder van het strand.

Ze zijn hier overal bezig met windmolens te plaatsen, op sommige plekken zie je goed hoe enorm groot de basis van die dingen is, en bij gebrek aan bankjes drink ik even koffie op de voet van zo'n molen. Om tot de ontdekking te komen dat er om de hoek toch bankjes staan, maar die staan nog niet in de Alle Bankjes app. Ik heb ze dus maar even toegevoegd. Een ommetje over een windmolenpier komt te vervallen, omdat je daar vanwege de bouw van die molens nu niet op mag.

Geeft niks, doordat ik de route over het strand verlengd heb èn doorgelopen ben naar pijler nummer 17, kom ik toch wel aan m'n kilometers. Nu wandel ik direct verder naar het punt waar de reservepijler staat. Daar is een mooie vlonder langs het water gebouwd, zodat je er goed zicht op hebt. Ik heb altijd een beetje medelijden met dat ding, al z'n vriendjes staan stoer te wezen op die kering en hij staat een beetje zieligjes achteraf…….

Vanaf daar is het niet ver meer naar attractiepark Neeltje Jans, en daar kan ik de N57 weer onderdoor terug naar de parkeerplaats bij het Tops Huis. In dit tunneltje geen schilderingen maar een paar kindergedichten, waarvan ik spontaan in de lach schiet. Ik zet ze op de foto en loop dan de laatste honderd meter naar Kiaatje.

Ik heb het een heel leuke tocht gevonden, ik was hier natuurlijk tijdens het Watersnoodpad en m'n Rondje Oosterschelde, maar ik heb toch weer nieuwe plekjes gezien en die kering blijft natuurlijk een fenomenaal bouwwerk om te bekijken, daar krijg ik eigenlijk nooit genoeg van. En zo is mijn “Typisch Nederlands” serie geheel in stijl van start gegaan, de eerste 6 punten zijn binnen, nog 60 te gaan!

Klik op het plaatje hieronder voor het fotoverslag.

Een berichtje in mijn gastenboek vind ik altijd leuk!