De Mount Fuji Challenge
Rondje Albrandswaard: De Gaatkensbult

 

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

 

 

 

  Nummer drie in mijn Mount Fuji Challenge is weer een kunstmatige heuvel, de Gaatkensbult bij Barendrecht. Ja, dat is lekker dicht bij huis, hoef ik ook eens een keer niet zo heel vroeg op! Een route was vrij gemakkelijk te maken, ik heb als basis de Rhoonse Griendentocht van de RWV genomen en daar het stuk door de Rhoonse en Carnisse Grienden genomen. Na deze grienden zit je eigenlijk al direct bij de Gaatkensheuvel.

 

Na de klim de heuvel op gaat de route van de RWV via een fietspad weer zo'n beetje terug langs de Carnisse Grienden, maar ik heb de terugweg een beetje dwars door de polders gepland, een weggetje dat ik eens ontdekt heb tijdens een andere tocht van mezelf. De afstand zou zo'n 18 à 19 km worden, mooi aan de maat dus.

Natuurlijk ben ik toch vroeg op pad gegaan, ik ben nou eenmaal een ochtendmens en ook wilde ik de Grienden graag voor mezelf hebben. Dus ging ik zo rond 8 uur op pad vanaf de parkeerplaats bij de Albrandswaardsedijk. Ik ging al gauw de grienden in en struikelde daar zowat over een konijntje, dat verschrikt wegstoof onder een boomstam, maar daar wel bleef zitten om even op de foto te gaan.

 

Over de Grienden kan ik kort zijn, die waren mooi als altijd, maar wel heel erg groen. Tjonge jonge wat waren die paden allemaal dik begroeid aan weerszijden. Eerlijk gezegd vind ik het in de winter en de herfst veel mooier als de takken van de wilgjes een beetje kaal zijn! Ik heb toch wel lopen genieten hoor, want het blijft een uniek gebied, maar zoals ik al eerder heb gezegd, ik ben nou eenmaal geen zomerloper, 's winters geniet ik veel meer van het landschap.  

 

Het was een bewolkte ochtend, maar wel bewolking van een soort dat voor later zonneschijn beloofde, maar in de Grienden moest ik het nog doen met een bewolkte hemel. Wat verderop langs de Oude Maas en in de Carnisse Grienden begon de zon wat vaker om de hoek te kijken en werd de wereld gelijk een stuk vriendelijker, en warmer……. Want door die laaghangende bewolking en de zon die daardoorheen prikte, werd het hartstikke broeierig.

Aan het eind van de Carnisse Grienden heb ik een bankjesrust met een view ingelast en daarna ging ik op pad om de heuvel van vandaag te bedwingen, ik had al gauw de Gaatkensbult in zicht. Wat is dit nu eigenlijk voor berg? Wikipedia zegt er het volgende over:

De Gaatkensbult of Oude Maasheuvel, die officieel de Jan Gerritseheuvel heet, is een kunstmatige heuvel in recreatiegebied Jan Gerritsepolder bij Barendrecht in Zuid-Holland. De heuvel is ontstaan tijdens de aanleg van het Barendrechtse deel van de Vinex-wijk Midden-IJsselmonde, in het begin van de 21e eeuw. Dit woongebied ligt in de gemeenten Barendrecht en Albrandswaard. Het Barendrechtse deel van deze wijk locatie heet Carnisselande. De Gaatkensbult is prominent aanwezig ten zuiden van deze woonwijk bij de Oude Maas. De heuvel bestaat uit een deel van de grond die vrijkwam bij de aanleg van de nabijgelegen bufferopvang voor regenwater, de Gaatkens Plas. De rest van de grond is gebruikt voor de aanleg van de geluidswal van de A15 ten noorden van Carnisselande.

 

  Ik wandel eerst zo'n beetje helemaal om de heuvel heen en loop er dan recht op af om aan de voet ervan een rondlopend pad naar boven te volgen. Het is natuurlijk maar een klimmetje van niks, maar boven staat m'n GPS toch op 27 meter. Ik geniet van het uitzicht alle kanten op en maak natuurlijk een selfie in de grote spiegel die op de top staat. Eeuwig jammer van die graffiti toch altijd…… En dan daal ik het pad aan de andere kant weer af. Bult nummer drie van de Challenge is in the pocket.

 

De terugweg gaat over de al genoemde stille weg door de polders. Er staat een groot bord dat het verboden is voor onbevoegden, maar er hangen ook stickers van het wandelnetwerk, dus ik ga er maar van uit dat dit verbod alleen voor auto's geldt. Hoe dan ook, ik geniet van het wandelen tussen de akkers en vind het leuk dat de gewassen die hier verbouwd worden met grote borden vernoemd worden. Zo is er zelfs een heel veld vol ouderwetse vlas, met mooie blauwe bloemetjes.

 

Via een zonnig weggetje ga ik de heerlijk beschaduwde Essendijk op, maar iets later moet ik daar weer af en in de volle zon de weg langs Hoeve Johanna en het bekende blauwe paard volgen. Dat paard had vandaag trouwens een wit vriendje. Wat verderop gaat de route door het park met het hertenkamp, waar ze nog steeds druk aan het werk zijn en dan volg ik de Dorpsdijk helemaal terug naar de Johannapolder waar Kiaatje staat te wachten.  

 

Het is een heerlijke tocht geweest, in de zon een beetje te warm naar m'n smaak, maar zeker het eerste stuk in de bewolking was het heerlijk weer. Altijd een beetje hinken op twee gedachten, voor m'n foto's heb ik graag een zonnetje, maar voor de temperatuur heb ik zomers liever bewolking….. Maar hoe dan ook, ik heb weer genoten vandaag!

 

 

Klik op het plaatje hieronder voor het fotoverslag.

 

 

 

Een berichtje in mijn gastenboek vind ik altijd leuk!