De Mount Fuji Challenge
Rondje Rhenen: De Grebbeberg

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

Op woensdag 7 juli heb ik de tweede bergwandeling uit de Mount Fuji Challenge gedaan. Ik had daarvoor de Grebbeberg uitgezocht, een route die ik op Komoot had gevonden, Rondje Rhenen. De omgeving van de Grebbeberg ken ik wel, ik ben daar geweest met het Grebbeliniepad en met het Pad van de Vrijheid. Maar och, de omgeving is daar altijd wel mooi en een bezoek aan het militaire ereveld vind ik altijd de moeite waard.

Zoals gewoonlijk wilde ik weer vroeg starten en ben rond 6 uur vanuit Rozenburg op weg gegaan. Lekker rustig nog op de weg en ook bij het station in Rhenen, waar ik zou starten. Ik was dan ook al gauw op pad en wandelde al snel op de grote brug over de Rijn. Onderweg in de auto had ik nog vrij veel zon gehad, maar nu waren er veel schapenwolkjes gekomen en daar scheen de zon op een schitterende manier doorheen. Genieten dus!

Ik zag dat de route onder de brug doorging en daar door het gras verder zou gaan. Dat wist ik nog van het Pad van de Vrijheid en ook dat er een geniepig afdalinkje in zat. Nou, dat zat er dus nog steeds en met ware heldenmoed ben ik voetje voor voetje naar beneden geglibberd, dankbaar voor de leuning, die ze daar neer hebben gezet. Onderaan kwam ik in hoog en nat gras terecht. Ik heb het een honderd meter aangezien en toen besloten dat ik dit NIET leuk vond!

Op m'n GPS kon ik zien dat er een smal dijkweggetje evenwijdig met het graspad liep en dus ben ik op m'n schreden teruggekeerd. Zoals gewoonlijk was het afdalinkje weer terug omhoogklimmen een fluitje van een cent en al snel liep ik op een prachtig geasfalteerd pad, hoog boven het water en de uiterwaarden met een schitterend uitzicht. Véél en véél mooier dan dat natte pad beneden, ik heb van iedere meter lopen genieten.

Na een tijdje ging het pad over in een karrenspoor, geplaveid met klinkers en dat bracht me bij het Werk aan de Spees, waar de Romeinse wachttoren staat en het beeldje van de vrouw die uitkijkt over de Rijn. Daar moest ik even samen mee op de foto! De route ging verder over de Rijnbandijk en daar heb ik een bankjesrust ingelast, een rustpunt op de Laanboom fietsroute (een bankje met een groot infobord erboven). En ook daar even een selfie gemaakt.

Na de koffie verder over de dijk naar het Opheusdense Veer, waar ik de Rijn in omgekeerde richting mee over zou steken. Dat veer vaart continue op en neer en het duurde dan ook niet lang of ik kon aan boord en voor het luttele bedrag van 80 cent mocht ik overvaren. Binnen de kortste keren was ik aan de overkant en kwam daar aan bij natuurgebied De Blauwe Kamer. Daar heb ik goede herinneringen aan vanwege een uitje met het fotoforum dat ik hier ooit eens heb gehad.

Het Grebbeliniepad en het Pad van de Vrijheid laten beide de Blauwe Kamer links liggen, maar op deze route is er een rondje doorheen opgenomen. Leuk, een hernieuwde kennismaking dus! Het was een heel leuk lusje en ik heb veel bekende plekjes teruggezien, maar ik kon het rondje niet helemaal compleet maken. Vanwege corona was de loopbrug naar de vogelkijkhut afgesloten, ik denk dat dat in totaal 400 meter gescheeld heeft. Maar het uitzicht over het water vanaf dit punt was ook mooi.

Nadat ik letterlijk dwars door een zee van knalgeel koolzaad was gewandeld kwam ik weer terug bij de ingang en vervolgde de doorgaande route. Daar stond een pad onderaan een dijk op, door net gemaaid gras. En kijk, andere mensen zijn dol op dit soort paadjes, maar ik vind er niks aan en het was daarbij ook nog eens erg warm geworden in de inmiddels doorgekomen zon, zodat ik beneden aan die dijk liep te puffen van de hitte en ik heb dan ook het eerste het beste paadje naar boven genomen en ben heerlijk bovenop de dijk in de frisse wind gaan lopen, veel beterder!

Inmiddels had ik er zo'n 10 km opzitten en toen ik een bankje lekker in de schaduw vond heb ik van een tweede kopje koffie zitten genieten. Daarna ging het richting de Grebbeberg, maar waar ik me had ingesteld om de bekende hoge trap op te gaan, ging ik nu vanaf een heel andere kant de berg op. Een langzaam stijgend pad en tot m'n verrassing stond ik opeens op het militaire ereveld, veel eerder dan ik verwacht had! Natuurlijk heb ik daar een rondje overheen gedaan en ook het infocentrum even bezocht.

Ook heb ik hier het paadje met de teksten uit het oorlogsverslag van 1e Luitenant P. v.d. Boom op en neer gelopen. Of liever op en neer gestruikeld, want tjonge jonge, wat is dat paadje slecht onderhouden! Ik wist van het bestaan af van het Pad van de Vrijheid, maar als ik het niet had geweten, had ik het ook nooit gevonden, of waren me de teksten op de grond nooit opgevallen. Jammer, dat iets dat zo interessant is van opzet zo verwaarloosd wordt!

Na het bezoek aan het ereveld ging de klim de Grebbeberg opdan echt beginnen, door het bos achter de klokkenstoel van het veld. Op het toegangshek trof ik een Adje, wat leuk, dat is de derde al die ik vind! Adje vroeg of ik hem mee wilde nemen en ja, natuurlijk wil ik dat! En zo heb ik samen met nieuwe Ad de Grebbeberg beklommen, want al snel was ik bij het bekende uitzichtsplateau. En daar had ik uitzicht op de Blauwe Kamer, waar ik net nog doorheen gewandeld was.

Even een selfie maken natuurlijk en iets verderop bereikte ik het hoogste punt dat ik vandaag gezien heb, GPS gaf 57 meter aan. En ook hier een mooi uitzichtspunt, een doorkijkje tussen twee bomengroepen door en dus hier ook maar even een (oldskool) selfie gemaakt met behulp van een steiger waar ik mooi m'n camera op kon zetten. Weer iets verder staat er een ruïne en daar ben ik een rondje omheen gelopen, waarbij ik een grappige tekst op de foto kon zetten.

De route blijft verder “op hoogte”, ik loop langs de rand van het plateau en heb steeds nieuwe mooie doorkijkjes, maar ook zie ik dat de lucht begint te betrekken en het gaat ook harder waaien. Toch nog maar even een korte bankjesrust ingelast, mijn been doet pijn en ik heb het echt even nodig. Als ik dan nat moet regenen, nou ja, dan moet dat maar, rust is nu echt even belangrijker. Maar het valt gelukkig allemaal mee, een kilometer verderop loop ik onder een donkere lucht Rhenen weer binnen en dan ben ik weer terug bij het station.

Berg nummer twee van de challenge zit erop, deze was natuurlijk wat hoger dan die vliedberg in Zeeland en hij levert me 4,8 punten op. Nog 11 bergen en nog zo'n 68 punten te gaan, als die tochten allemaal zo leuk worden als vandaag, dan hoor je mij niet mopperen!

Klik op het plaatje hieronder voor het fotoverslag.

Een berichtje in mijn gastenboek vind ik altijd leuk!