De Mount Fuji Challenge
De hoogste Vliedberg van Zeeland

 

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

 

 

 

  Naast de Mount Everest zijn er bij The Conqueror Events nog twee bergchallenges, de Mount Fuji en de Kilimanjaro. En al die zogenaamde bergwandelingen zijn me zo goed bevallen, dat ik voor een tweede challenge heb ingeschreven, de Mount Fuji dit keer. En dus moest ik weer op zoek naar een aantal “bergen” om te beklimmen. Bij de Mount Everest waren dat er 13, en dat vind ik wel een mooi aantal, dat is qua tijd goed te overzien. Want ik vind wel dat een challenge ook een challenge moet zijn, maar het moet ook weer niet eeuwig gaan duren.

 

Op zoek dus naar 13 bergwandelingen en daarvoor heb ik op internet een lijst met bergen en hoogtes in Nederland opgezocht. En daar kwam ik een aantal leuke dingen tegen die ik beslist in deze challenge op wilde nemen. Bergen die qua hoogte helemaal niks voorstellen, maar die gewoon een leuk verhaal hebben. De hoogste vliedberg in Zeeland bijvoorbeeld, of de hoogste terp in Friesland. En tot m'n verrassing werd ook het Vuurboetsduin op Vlieland genoemd, een eiland, waar ik een speciale band mee heb.

En zo heb ik een lijstje met 13 “bergen” opgesteld, gewone natuurlijke bergen afgewisseld met kunstmatige bergen met een verhaal. En dan wandeltochten erbij zoeken natuurlijk! Het is een leuke mix geworden van georganiseerde tochten die ik ooit liep, Groene Wissels, Trage Tochten, andere tracks die ik op internet vond en een paar routes die ik zelf gemaakt heb met knooppunten. De lengte van de tocht en de hoogte van de beklimming bepalen weer de categorie en op basis daarvan heb ik iedere tocht een aantal punten toegekend die in totaal uitkomen op de 74 km van de Mount Fuji Challenge.

 

Tja, en dan moeten de kilometers gelopen en de bergen beklommen worden natuurlijk. Op 2 juli heb ik mijn eerste van deze serie gelopen, ik heb de hoogste vliedberg van Zeeland bezocht! Die ligt in Wemeldinge en een route daar in de buurt was snel gevonden. Winterwandeltocht langs de Dee heette die op RouteYou, maar ik zag geen enkel bezwaar om die gewoon in de zomer te gaan lopen. Op naar Wemeldinge dus.  

 

Al vrij snel na de start in het centrum van Wemeldinge kwam ik via het oude schitterende Dorpsstraatje bij de grote kerk terecht. Die kerk staat ook op een vliedberg en de berg waar ik naar op zoek was moest daar vlak naast liggen had ik op de kaart gezien. En ja, ik zag de berg, door een hek heen met een groot bord “verboden toegang” erbij. Sjips, da's balen! Het hek was weliswaar niet op slot, maar ik vond het toch niet netjes om zomaar naar binnen te lopen, dus ik liep terug naar de route.

 

  En daar passeerde ik een man die bezig was met het knippen van zijn heg en op mijn vraag of ik wel of niet bij die berg kon komen antwoordde hij dat ik gerust door zijn tuin mocht lopen om een kijkje te gaan nemen. Wat leuk! Kon ik toch bij m'n doel van vandaag komen. En ja hoor, tuinpaadje volgen en daar stond ik vlak voor de vliedberg. Wat is een vliedberg nou eigenlijk?

 

In Zeeland liggen nog tientallen aarden heuvels. De bergjes of mottes, zoals ze ook genoemd worden, zijn middeleeuwse verdedigingswerken en dienden meestal als basis van het mottekasteel van een ambachtsheer. Dit kasteel was in feite een houten verdedigingstoren. Hier vandaan bestuurden de Zeeuwse ambachtsheren in de 12de en 13de eeuw hun gebied. Vaak stichtten ze ook een kerk in de nabijheid, waarbij vervolgens een dorp ontstond.

We noemen de aarden heuvels vliedbergen, maar deze benaming is slechts ten dele juist. Hij raakte vroeger in gebruik, toen men dacht dat de bergjes uitsluitend als vluchtplaats voor mensen en vee hadden gediend bij hoge vloeden. Dergelijke bergen – ‘stelbergen’ – lagen in buitendijkse gebieden, op de schorren. Herders verbleven er tijdens hoog water met hun schapen. Sommige van deze bergen bleven herkenbaar toen het land werd ingepolderd. Maar veel van de aarden heuvels die we nu met ‘vliedberg’ aanduiden, dienden als bergje voor een mottekasteel. Of als berg waarop een molen werd gebouwd. Die kon op die hoogte veel wind vangen.

 

Het is een heel apart geval, zo'n vliedberg als je er pal voor staat, heel mooi rond, niet groot, maar wel behoorlijk steil. Ik wandelde er helemaal omheen en zag een bordje met “route”, maar het paadje omhoog was zo hoog begroeid met nat gras, dat ik de klim niet gewaagd heb. Wel nam ik me voor om 's middags nog even terug te komen en dan alsnog naar boven te klauteren, wellicht dat het gras dan wat droger zou zijn.

 

En dus vervolgde ik mijn tocht door het Zeeuwse land. Een heel leuke tocht, over stille wegen door de weilanden, over de dijk langs de Oosterschelde, door het leuke dorpje Kattendijke (waar al enorm veel paddenstoelen bij de kerk stonden) en langs de mooie strandjes en de haven van Wemeldinge. En last but not least kon ik ergens m'n cafeïnebehoefte stillen met een heerlijke latte en vlak voor de finish heb ik van een ijsje zitten smullen.  

Eenmaal weer terug bij Kiaatje ben ik teruggereden naar de kerk, heb daar geparkeerd en ben opnieuw naar de vliedberg gelopen. De bewoners van het huis waren nog steeds in de tuin bezig en ik vroeg of ik ook nog even in de zon een kijkje mocht gaan nemen. Geen enkel bezwaar en gewapend met m'n stok ben ik dit keer voorzichtig naar boven gegaan. Niet recht omhoog, maar er liep een heel vaag paadje zo'n beetje om de berg heen omhoog.

 

  En vrij snel was ik boven, joepie, de eerste punten van de challenge zijn binnen! Een paar selfies gemaakt natuurlijk, en daarna heel voorzichtig weer afgedaald. Want het mag dan niet zo'n hoge berg zijn, hij is wel poepie steil, als je gaat rollen, dan blijf je rollen! Maar zonder ongelukken kwam ik weer beneden en tevreden ben ik in Kiaatje naar huis terug gereden, de eerste van de 13 zit erop!

 

Klik op het plaatje hieronder voor het fotoverslag.

 

 

 

Een berichtje in mijn gastenboek vind ik altijd leuk!