Bergwandeling De Doornse Kaap
van Leersum naar Doorn

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

Ook bij mijn bergwandeling vanuit Leersum zou Wilma van de partij zijn. En zo kon het gebeuren dat ik na iets langer dan een week alweer om half 8 in Veenendaal op de stoep stond! We maakten er nog een grapje over, zo zie je elkaar maanden niet en dan opeens een paar keer vlak achter elkaar. Net als verleden keer hadden Wim en Wilma een slagroomontbijtje geregeld, maar dit keer slagroomcake, en dat was veel beter, die soezen van vorige keer lagen wel heel zwaar op de maag……

Lekker bijtijds gingen we op pad, want voor 's middags werd er regen voorspeld. En omdat ik er gisteren achter was gekomen dat de wandeling van vandaag een lijnwandeling was, vertrokken we met twee auto's. Wilma zette haar auto in de (gratis) parkeergarage onder het stadhuis in Doorn en daarna reden we samen in Kiaatje naar Leersum, waar we bij een restaurant op de grote parkeerplaats ruimte genoeg vonden. En wat waren we 's middags blij dat we voor twee auto's hadden gekozen en niet voor de bus……

We startten met een klein stukje fietspad langs een provinciale weg, maar na ca. 200 meter gingen we de onverharde paden in de bossen op en en die bossen, daar zijn we de rest van de tocht niet meer uitgekomen. Ideale tocht dus voor bosliefhebbers, maar wij vonden het wel een beetje veel van het goede! We waren dan ook blij met elkaars gezelschap, al kletsend schieten al die bospaden veel sneller op dan wanneer je alleen bent.

Hoewel….. al kletsend…… Ik heb vandaag wel heel vaak stil gestaan om even op adem te komen, want naast “de berg van vandaag” de Doornse Kaap, hebben we ook de Donderberg, de Darthuizerberg, de Ruiterberg en de Helenaheuvel beklommen. En sommige klimmetjes waren ècht supersteil! Ik was dan ook erg blij dat het een stuk frisser was dan vorige week. Er was helaas weinig zon, maar de temperatuur was prima en in al die bossen stond er weinig wind.

Op de Donderberg bleek een mooie toren te staan, dat bleek de Tombe van Nellestijn te zijn en op een trappetje daarvoor konden we een mooie old-skool selfie maken. De afdaling van de Donderberg was onwijs steil, maar leverde wel een mooie terugblik op. Daarna gingen we natuurgebied de Dartheide in en daar volgde de lange steile klim de Darthuizerberg op, waarna we de Kaapse Bossen in gingen en een prachtig bankje vonden voor een bankjesrust.

Ook de Ruiterberg werd met veel tussenstops voor fotootjes van mooie hekjes en rododendrons “genomen”. En in de bossen kan je nu goed zien dat het de laatste tijd erg veel geregend heeft, we moesten af en toe over flink modderige paadjes. Gelukkig konden we wel overal langs de randjes lopen en zijn we er zonder natte voeten doorheen gekomen. En toen waren we op de Doornse Kaap en daar stond me toch een joekel van een uitkijktoren…….

En tja, daar moet ik dan wel even op van mezelf! Wilma voelde zich niet zo geroepen en zocht beneden een mooi bankje uit om mijn vorderingen gade te slaan. Maar daar zag je niks van want het was een dichte toren, met trappen aan de binnenkant. Daar was ik stiekem wel een beetje blij mee, want die toren was wel héél erg hoog. Ik was dan ook blij dat de trappen na de eerste metalen-gaas-trap overgingen in houten trappen, zodat je niet door de treden heen naar beneden keek.

Ik ben de tel van de trappen kwijt geraakt, maar ik vond dat ik toch vrij vlot boven was en heb daar uitgebreid van het uitzicht genoten. Jammer dat het zo grijs en grauw was, je zou de Lange Jan in Amersfoort moeten kunnen zien, maar daar was geen kans op vandaag. Na een paar selfies en een JOEHOE naar Wilma beneden (die mij op de toren vereeuwigde) ben ik weer afgedaald. De afdaling in één keer, de weg naar boven heb ik steeds na twee trappen even uitgehijgd.

Na de Doornse Kaap kwam er nog de Helenaheuvel, maar die stelde niet zoveel voor. En daarna ging het via een grote zandvlakte en nog een heel stuk bos richting Doorn. Inmiddels hoorden we het steeds onheilspellender rommelen in de verte en ja hoor, toen we vlakbij de finish waren werden de hemelsluizen opengezet. Niet normaal! In de 200 meter naar de parkeergarage die we nog moesten zijn we werkelijk doorweekt geraakt.

En toen stonden we bij de garage bij de ingang voor de auto's, gelukkig wel onder een afdakje dus droog, maar voetgangers konden hier niet naar binnen. Omlopen in dit onweer (dat inmiddels pal boven ons hing) en deze plensregen vonden we geen optie, dus zijn we blijven wachten tot iemand met auto de garage in of uit wilde. Gelukkig duurde dat niet heel erg lang en toen konden we als twee verzopen katjes Wilma's auto in duiken.

Terug naar Doorn, waar het wonder boven wonder net bij het overstappen in Kiaatje heel even droog werd, en toen in konvooi naar Veenendaal. En maar regenen en regenen en regenen, tjonge jonge, wat kwam er veel uit de lucht vallen en wat waren wij blij dat we niet met een bus hoefden……. En we hadden medelijden met twee dames die net de bossen in wandelden toen wij eruit kwamen, we hadden ze nog een prettige wandeling gewenst, die zullen ook tot op hun hemd nat geweest zijn!

Terug bij Wilma thuis hebben we samen met Wim nog even geluncht en van een heerlijk warm bakkie koffie genoten. Ik heb ruiterlijk de schuld van ons regenavontuur op me genomen, als ik niet zo nodig die pokke-toren op had gemoeten, waren we droog overgekomen! Maar tijdens de lunch klaarde de lucht inmiddels weer op en toen ik wat later terug naar huis reed, heb ik onderweg niet zo heel veel regen meer gehad. En het was ondanks het wat mindere weer een prachtig wandelavontuur!

Klik op het plaatje hieronder voor het fotoverslag.

Een berichtje in mijn gastenboek vind ik altijd leuk!