Bergwandeling De Hemelse Berg
vanuit Heveadorp

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

Het begint nu echt een beetje op te schieten met mijn Mount Everest Challenge! Vandaag, 7 mei, was het tijd voor de negende berg in mijn rijtje van bergwandelingen, de Hemelse Berg. De start was in Heveadorp, een dorpje met een interessante geschiedenis, omdat de eerste woningen hier zijn gebouwd voor arbeiders van de rubberfabriek Hevea. Dat heb ik zelfs nog op school geleerd, staat me bij! Heveadorp ligt vlakbij Oosterbeek en ik heb dan ook enkele bekende plekjes van het Pad van de Vrijheid terug gezien.

Een parkeerplaatsje bij de bushalte waar de start is, was snel gevonden en ik dook vanaf daar gelijk de Valckeniersbossen in en moest ook direct klimmen, de Westerbouwing op. Die klim werd beloond met een schitterend uitzicht, over de Rijn en de uiterwaarden. Nadat ik weer afgedaald was kwam ik door een klein hoekje van Oosterbeek en daarna begon de Hemelse Berg Route. Langs veel watertjes en prachtige watervalletjes ging het gestadig omhoog.

En het duurde niet lang of ik kreeg de top van de Hemelse Berg in zicht, nog een laatste klimmetje en Yeahhhhhh, berg nummer 9 kan worden bijgeschreven in de annalen! Nou ja, berg…… GPS stond op een hoogte van 47 meter, meer dan een molshoop is het natuurlijk niet, maar goed, ik heb hem toch beklommen! En dus mag er weer een trotse selfie gemaakt worden!

En alles wat omhoog gaat, gaat ook weer naar beneden, volgens een bekend gezegde en dus daalde ik weer heerlijk af door de bossen, langs nog meer prachtige watervalletjes, zelfs eentje waar je achterlangs kon lopen. Dat had ik ook al gedaan op het Pad van de Vrijheid, maar ik kon het niet laten om weer even een fotootje te gaan maken. Een in de buurt spelend jongetje ging braaf aan de kant, zodat ik de foto “mensenvrij” kon maken.

Direct hierna kwam ik een picknickbank tegen en heb ik even een bankjesrust ingelast en toen ging het het landgoed Oorsprong op. Hier loopt blijkbaar een oud NWB-pad, want ik kwam veel bekende oranje-blauwe stickers tegen. Uiteindelijk voert de route me terug naar Heveadorp, waar ik nu een stukje doorheen wandel en de nodige geschiedenisborden tegenkom. Via wederom een stevig klimmetje verlaat ik het dorp weer en ga Landgoed Duno op.

Daar kom ik langs een werkelijk schitterende brug, maar ook hier zijn mensen aanwezig, een mevrouw staat foto's te maken van haar vier kinderen. Als ze merkt dat ik ook een fotootje wil maken, gaan ze alle vijf achter de pilaren staan, zodat ik opnieuw een “mensenvrije” foto kan maken. Wat zijn er toch nog een aardige mensen op de wereld. Op de brug is de naam DUNO met witte steentjes ingelegd, maar de N staat er in spiegelschrift. Dat ontdekte men pas toen de brug al helemaal af was, en de fout is nooit hersteld. (Met dank aan Gijs den Ouden voor dit verhaal!)

Wat verderop kan ik een extraatje lopen in de vorm van een rondje rondom Kasteel Doorwerth. Natuurlijk pik ik dit leuke extraatje mee, het kasteel staat er prachtig bij in het zonnetje en ik las er ook nog even een bankjesrust in. Ik heb het kasteel een tijdje terug eens tijdens een hittegolf uitgebreid bezocht. Kan ik iedereen aanraden, kastelen zijn altijd héérlijk koel als het zo heet is! Nu wandel ik de oprijlaan voorbij en zet iets verderop de stuw bij Driel op de foto.

Daarna pik ik de gewone route weer op en ga landgoed Duno weer in. Er volgt een behoorlijk pittige klim, waar ik vaak even stil sta voor een fotootje en ik moet lachen om een grote T die op een boom is geschilderd. Ik waan me in Noorwegen, waar wandelpaden met een T (van Tursti) worden aangegeven, hoewel ze daar rode verf gebruiken. De beklimming voert me naar de top van het Dunoplateau, waar ik wederom van een prachtig uitzicht geniet.

En dan het laatste stuk over een laantje met aan weerszijden prachtige bloemenstruiken. Lekker dalend natuurlijk, vanaf het plateau terug naar het niveau van het dorp. Eenmaal terug in het dorp ben ik snel terug bij de bushalte en daar is Kiaatje weer. Het is een heerlijke tocht geweest, wel een beetje veel bos voor mijn smaak, maar och, op 13 km kan ik dat nog wel hebben! Nu nog vier bergen en de challenge zit erop.

Klik op het plaatje hieronder voor het fotoverslag.

Een berichtje in mijn gastenboek vind ik altijd leuk!