De Virtuele Bevrijdingsrace
Rondje Vierpolders

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

Je weet zeker dat corona al ruim een jaar in het land is, als je voor de tweede maal dezelfde virtuele tocht gaat lopen. Deze twijfelachtige eer was voor de Virtuele Bevrijdingsrace. Verleden jaar had ik daarvoor een etappe van het Westerborkpad uitgezocht en liep hem toen op 4 mei. Ik weet nog hoe indrukwekkend veel vlaggen er toen halfstok hingen, omdat het vlagprotocol was aangepast vanwege de coronatoestand mochten die de hele dag buiten hangen in plaats van alleen na 18.00 uur.

Dit jaar werd er voor 4 mei slecht weer voorspeld en eigenlijk vond ik het ook leuker om nu op 5 mei te lopen, de echte Bevrijdingsdag dus. Maar ook voor die dag waren de weerberichten niet best, veel wind, koud en zeker 's morgens nog de nodige regen. 's Middags zou er dan wat ruimte voor de zon zijn. En zo heb ik helemaal tegen mijn gewoonte in besloten om pas in de middag op pad te gaan. Een tochtje dichtbij uitgezocht, via RouteYou kwam ik terecht op een Rondje Vierpolders van ca. 11 km. Mooie afstand voor een middagwandelingetje.

En het werd best een mooie middag. De zon liet zich inderdaad vrij vaak zien, maar er waren ook dikke stapelwolken, die wel een heel Hollands tintje aan de tocht gaven natuurlijk. Ik was gestart bij het Ravense Hout, waar ik een rondje doorheen heb gewandeld, hoewel dat niet op de routebeschrijving stond. Dat maakte de tocht ietsje langer, ik kwam uit op 13 km. Na dat rondje liep ik met de wind mee naar Vierpolders en moest vanaf daar dus met windje tegen terug, poe, poe, dat viel tegen!

Natuurlijk was het bekend terrein allemaal, hoewel er een paar wegen in zaten die ik nooit of heel weinig wandel. Leuk voor de variatie dus! De natuur begint nu ook eindelijk een beetje op gang te komen, zodat ik omringd was door vrolijk geel koolzaad, er waren nog mooie bloesems te bewonderen en ik zag ook nog wat lammetjes in de wei. Verder zag ik een paar keer borden naar Rozenburg en de Calandbrug in de verte, dat bewees hoe dicht ik eigenlijk bij huis ben gebleven vandaag.

Het was ondanks de wat kortere afstand een geslaagde tweede editie van de virtuele Bevrijdingsrace, en na thuiskomst heb ik dan ook vol trots (haha) mijn medaille omgehangen. Ik blijf het een mooie uitvinding vinden, die virtuele tochten, maar het zou toch wel leuk zijn als we weer “gewoon” tochten kunnen lopen!

Klik op het plaatje hieronder voor het fotoverslag.

Een berichtje in mijn gastenboek vind ik altijd leuk!