Bergwandeling De Kiekberg
vanuit Plasmolen

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

Nou, ik heb de smaak van het bergwandelen te pakken, hoor! Na die twee heerlijke dagen in Limburg vond ik het een paar dagen later wel weer tijd worden om een nieuw “bergje” te pikken. De keus viel dit keer op de Kiekberg in Plasmolen, een wandeling van 10 km (in werkelijkheid werden het er 12) in categorie 2, die me 4,9 punten op zou leveren voor mijn Mount Everest Challenge. Voor het oosten van het land hadden ze het beste weer en de minste wind voorspeld, vandaar mijn keuze voor deze tocht.

Best weer een eindje rijden, maar het was zondagochtend vroeg, dus de reis ernaartoe ging lekker snel. Op de parkeerplaats was nog plek zat en al snel was ik op weg, even een stukje de verkeerde kant op om het plaatsnaambord op de foto te zetten en toen op weg naar de Kiekberg. Wel vreemd dat ik nergens een bordje met Kiekberg heb zien staan, ik werd wel welkom geheten op de Sint Jansberg en onderweg ben ik ook een Maartensberg tegengekomen, maar van de Kiekberg heb ik alleen een bordje Kiekbergroute gezien.

Maar goed, de route begon leuk, een bergpaadje langs een soort “berg”beekje, wat ik een eindje verderop over moest steken. Ook hier zag ik geelrode markering aangebracht (waar zie ja dat tegenwoordig eigenlijk niet?) en die leidde me pardoes naar een hele steile trap met erg ongelijke houten treden. Oeps, even voorzichtig naar boven klimmen, ik wil wel heelhuids aankomen natuurlijk! Een eindje verderop kom ik op een kruispunt van wandelwegen, waar ik zie dat ik nota bene op het Pieterpad wandel!

Maar die route verlaat ik al snel, evenals de bossen, ik heb opeens een heerlijk uitzicht over het glooiende landschap rondom Groesbeek. Het doet me aan de derde dag van de 4Daagse denken, daar loop je bij Bredeweg ook met dit soort uitzicht. Zal hier vast in de buurt liggen, tenslotte kom je op de derde dag ook door Plasmolen zelf! Maar na een tijdje verlaat ik de bosrand weer, wuif de uitzichten gedag en ga aan de klim naar de Kiekberg beginnen.

Dat stelt niet zoveel voor, het is geen steile, maar een glooiende klim en de berg zelf blijkt midden in het bos te liggen. Ook hier geen naam, niks van dat alles, alleen een betonnen paaltje met de letters RD erop, van Rijksdriehoekmeting. Of van Rob en Danyell natuurlijk…… Maar goed, de top is toch weer bereikt, ik zet m'n camera ergens op een wankel boomstammetje en maak een oldskool selfie van Daan bij het betonnen paaltje. Ziezo, berg nummer 4 is binnen!

Ik vervolg mijn weg door het bos, en moet ontiegelijk vaak over omgevallen bomen heen stappen, of eromheen lopen, ik geloof nooit dat hier veel mensen wandelen, het ziet er een beetje ruig uit allemaal. Dan ga ik door een klaphekje een klein begrazingsgebiedje door en heb aan de andere kant opeens weer heerlijk uitzicht. Ik kom langs een plekje met zwerfkeien en informatie daarover en aan het eind van een leuk zandpaadje staat daar een uitnodigend bankje. FF koffie doen hoor!

Hierna wandel ik verder over grote open velden waar zomergerst voor whisky groeit en dan ga ik richting het Groesbeekse bos, als ik opeens iets fleurigs in een boom zie hangen. Blijkt een vrolijk beschilderd bordje te zijn, met de naam Rob erop…… Zie je wel dat die R en D Rob en Danyell betekenen. Ik moet nog meer grinniken als ik wat verderop de Lodewijkstraat tegenkom, dat was Rob z'n twee naam. Helaas ben ik nergens ene Gustaaf tegengekomen…..

Ik kom uiteindelijk uit op de Mookerheide en daar heb ik dan wel het prachtige bergachtige uitzicht dat ik op de Kiekberg gemist heb! Ik kan kilometers om me heen kijken en vind het alleen jammer dat het zonnetje zich na een hoopvol tussenstukje weer verscholen heeft. Maar toch geniet ik van het uitzicht en maak ook hier een paar selfies, voor ik over de heide verder trek. Die steek ik zo'n beetje dwars over en ga aan de overkant vrij steil naar beneden.

Dan staat er op de routebeschrijving dat er een “zeer steil” stuk naar boven komt en dat is ook helemaal waar! Poeh, poeh, dat viel niet mee en ik was eigenlijk best blij dat ik naar boven moest en niet naar beneden, hier afdalen had ik best eng gevonden, want er lagen allemaal steentjes en dennenappeltjes, waar je zo heerlijk op kan gaan glijden! Maar met een paar fotomomentjes op de allersteilste stukjes was ik toch vrij snel boven.

En vandaar was het eigenlijk een vrij lang pad glooiend naar beneden richting de parkeerplaats met Kiaatje. Nog langs een weiland vol schapen en door een stukje bos en toen was ik weer terug. Het was een leuke tocht, beetje kort natuurlijk, maar och, met al dat klimmen en in een onbekende omgeving maak ik van deze tochtjes gewoon een lekker dagje uit en doe heel rustig aan. Ook al om m'n been wat rust te gunnen, want daarmee gaat het nog steeds niet lekker. Maar goed, berg nummer vier zit er ook op, ik heb bijna 30% van m'n challenge gehad!

Klik op het plaatje hieronder voor het fotoverslag.

Een berichtje in mijn gastenboek vind ik altijd leuk!