Bergwandeling Vaals
5-Sterren Panoramatocht Mechelen

 

 

Klik op de plaatjes om de routes in Google Earth te bekijken
Klik
hier en hier voor een gewone uitvergroting van de plaatjes

 

 

 

  Leuk hoor, die bergwandelingen! Na de twee opwarmertjes in Ossendrecht en Vogelenzang besloot ik van nummer drie maar gelijk de top te maken, de Vaalserberg, hoogste punt van Nederland en gelegen op het Drielandenpunt. Maar vanuit Rozenburg is dat een behoorlijk lange reis natuurlijk en 3 uur rijden (en weer terug) vond ik toch wat te lang en ik ben op zoek gegaan naar een hotelletje. En dat heb ik gevonden in Mechelen, Hotel Brull, waar ik voor een schappelijke prijs een eenpersoonskamer inclusief ontbijt kon boeken.

 

Voor de tweede dag ben ik op wandelzoekpagina op zoek gegaan naar een andere leuke tocht en vond er aardig wat daar in de buurt! Omdat ik het na mijn bergwandeling de tweede dag rustig aan wilde doen heb ik uiteindelijk gekozen voor de 12 km lange 5-Sterren Panoramatocht vanuit Mechelen. De start was pal naast mijn hotel, dus dat kon niet mooier.

En zo ben ik dus op dinsdag 23 maart lekker onverwachts naar Limburg getogen, etensbak voor Timmie op de timer, voldoende vers water, een schone bak en natuurlijk een heleboel knuffels, die komt dat ene nachtje ook wel door. Vroege vogel als ik ben, ben ik weer eens voor dag en dauw vertrokken, om 6 uur reed ik Rozenburg uit en rond 9 uur was ik in Holset, waar ik de bergwandeling zou starten. De officiële start was in Vaals, maar daar was parkeren wat lastiger en hier was volop en gratis plek!

 

Even zoeken naar het juiste paadje en toen was ik op pad, dwars door de weilanden, via voetpaadjes en smalle asfaltwegen richting Vaals. Het weer was prima, hoewel het de eerste uren nog wel bewolkt is geweest, wat later op de dag kwam het zonnetje erbij. Maar de temperatuur was heerlijk en er stond weinig wind, ideaal dus en ik liep al gelijk volop te genieten. En ik zag heel hoog in de bergen de toren bij het Drielandenpunt al staan, hoog hoor…….  

 

Ik kwam al snel door Vaals en zag daar de geelrode markering van het Krijtlandpad. Dat heb ik in 2014 gelopen, maar het kwam me allemaal eerlijk gezegd niet zo bekend voor. Des te leuker, is alles een beetje nieuw voor me! Dwars door het centrum, langs de kerk en dan ben ik bij de grens tussen Nederland en Duitsland. Jaja, Duitsland, ik ga de Vaalserberg vanaf de Duitse kant beklimmen, dat schijnt veel steiler te zijn dan vanaf de Nederlandse kant!

Ik maak een paar fotootjes van een eeuwenoude grenssteen en wandel dan Vaals uit, op weg naar het hoogste punt van Nederland. Het boekje zegt er het volgende over:

DE BERG
Net als de Zwitsers en de Fransen moeten wij onze hoogste berg delen met de buren. De Vaalserberg met het Drielandenpunt steekt met 322 meter flink uit boven de andere Nederlandse bergen. De plek spreekt tot de verbeelding, want jaarlijks komen er meer dan 1 miljoen bezoekers. Vreemd genoeg merk je dat alleen op de top, de overige 95% van deze bergwandeling is een oase van rust. Je loopt door het 'Krijtland'. Ooit was hier een tropische zee vol leven, maar in volgende fasen van de Nederlandse aardgeschiedenis is de bodem gaan stijgen. Nu is het een kalksteenmassief boven op de steenkoollagen uit het Carboon. In dit oude en lieflijke berglandschap heb je aan uitzicht niet te klagen.

 

  Het pad stijgt eerst geleidelijk langs de weilanden, waar het uitzicht over Vaals en Aachen steeds mooier wordt en vlak voor ik het bos in moet voor de allersteilste klim staat daar een uitnodigend bankje. Nou, daar heb ik wel zin in, even energie verzamelen en een kopje koffie doen, ik heb het wel verdiend, vind ik. En dan de klim……., nou daar kan ik kort over zijn: die was poepie-steil! Ik was gewoon blij dat ik hier naar boven mocht en niet naar beneden hoefde!

 

Binnen de kortste keren stond GPS op 301 meter, en daar begon het geleidelijk wat minder steil te worden. Ik kwam wederom langs de Duits-Nederlandse grens, met weer een oude grenssteen maar ook met palen met de vlaggen van Duitsland en Nederland erop geschilderd. En kijk, dat herinnerde ik me nu weer wel van het Krijtlandpad! Iets verderop kom ik bij de Wilhelminatoren, en maak daar een fotootje van een oorlogsmonument.

 

Dan is het niet ver meer naar de top van de Vaalserberg en het Drielandenpunt en daar aangekomen maak ik even een fotootje van m'n GPS: 323 meter, I dit it! Ik maak een fotootje van twee fietsers bij het “toppunt”, en in ruil maken zijn een fotootje van mij. Dat is een leuke foto geworden en ik zet hem op Facebook in de Conqueror-groep, met daarbij de tekst dat ik op weg naar de top van Mount Everest het hoogste punt van Nederland heb bereikt. Ik krijg als antwoord heel veel likes en de hilarische vraag of ik zuurstof nodig heb…… Ik lig in een deuk!  

 

Natuurlijk maak ik ook even een fotootje van het Drielandenpunt en in een restaurantje haal ik een koffie-to-go en drink die op een bankje op. Het zonnetje laat zich ondertussen steeds meer zien en het is goed toeven op dat bankje! De Boudewijntoren die hier aan de Belgische kant staat is helaas gesloten, maar die ben ik al op geweest tijdens het Krijtlandpad, dus zo heel erg vind ik dat niet. Dan ga ik weer verder, want het was natuurlijk niet alleen de beklimming van de berg, ik moet de rest van tocht ook nog effies doen!

Het vervolg van de tocht is prachtig, ik loop een heel stuk langs de Belgische grens, ga België zelfs even een stukje in en wandel afwisselend door bossen, langs en dwars door weilanden. Ik kom langs een soort duivelsbeeld, waarmee ik samen op de foto ga, neem nog ergens even een bankjesrust en kom uit bij een restaurantje “De Verfrissing”. Daar neem ik een koffie met appeltaart met slagroom erbij en bij gebrek aan een bankje zijg ik daarmee op een dikke boomstam neer.

 

  Hierna komt er nog een heel geniepig klimmetje en dan ben ik in het Holsetter Bos, met prachtige doorkijkjes naar het dal waar ik al snel de kerktoren van Holset ontwaar. Ik daal af en wandel dan via een asfaltweg Holset weer in. Ik kom nog langs een boekenstalletje en dan ben ik terug bij de kerk en de parkeerplaats waar ik Kiaatje heb achtergelaten. Het zit erop, de op één na zwaarste tocht uit het boekje heb ik gehad, 8,8 punten erbij op de jacht naar de 64,2 van de Everest Challenge.

 

Ik laat TimTim de weg zoeken naar mijn hotel in Mechelen en dat blijkt maar een klein eindje rijden te zijn. Ik ben al snel gearriveerd en ingecheckt. Ik heb een echte eenpersoonskamer, niet groot, maar van alle gemakken voorzien en al snel sta ik onder een heerlijke douche. Van de menukaart kies ik een maaltijdsalade met kaas en noten, en bestel die voor 18.00 uur. Dat geeft me nog even tijd om het dorpje te bekijken. Dan eten, al m'n spullen alvast voor morgen klaar maken en even TV kijken. De weerberichten zijn pico bello voor morgen, dus dat wordt lekker vroeg vertrekken.

 

 

Ik heb goed geslapen, hoewel ik wel behoorlijk veel pijn in mijn been heb gehad. Toch wel inspannend geweest, dat klimmen, blijkbaar. Maar toen ik eenmaal sliep ben ik in één ruk doorgelsapen tot de volgende ochtend. En toen scheen de zon stralend mijn kamer in en stond ik te popelen om eropuit te trekken! Maar eerst even ontbijten. Beneden bij de balie waren ze nog even bezig met de eitjes en ik kreeg ondertussen een kopje koffie. Binnen de kortste keren was m'n ontbijtpakket klaar en kon ik terug naar m'n kamer om aan te vallen.  

 

Best goed ontbijt, helemaal compleet. Niet zo gezellig natuurlijk, alleen in je kamer, maar och, bij een B&B eet ik ook vaak zo, dus ik ben het gewend. Ik heb nog een crackertje, een ontbijtkoekje en een mandarijntje in m'n rugzak gestopt voor onderweg en ben toen uit gaan checken en m'n maaltijd van gisteren gaan betalen natuurlijk. Kiaatje kon desgevraagd de hele dag op de parkeerplaats blijven staan, dus ik kon gelijk aan de wandel, prima geregeld!

 

  En over die 5-Sterren Panoramatocht kan ik kort zijn: die was in één woord GEWELDIG! Ondanks dat ik nog steeds last van m'n been had en ook mijn longen vandaag niet zo goed meewerkten, heb ik van begin tot eind lopen genieten! De naam zegt het natuurlijk al: ik kreeg het ene na het andere fantastische panorama voorgeschoteld, er waren ook wat stukjes bos, maar dat was maar heel weinig, dus ik heb de hele dag heerlijk om me heen kunnen kijken.

 

Het was wel vandaag meer een kuiertocht dan een wandeltocht, lopen ging langzaam door bovengenoemde moeilijkheden, en ik heb ook nog eens drie uitgebreide bankjesrusten ingelast. Iedere vier kilometer eentje dus, tja, dat schiet niet echt op! Maar ik hoefde natuurlijk ook niet op te schieten, ik had de tijd aan mezelf, het was prachtig mooi weer, dus wat zou ik me haasten? Nee hoor, ik heb ruim de tijd genomen, ook om mijn been te ontzien en heel veel foto's gemaakt!

 

Paar hoogtepunten vond ik wel die prachtige, nog kale, bomen onderweg met van die grote bossen maretak erin, ik verwachtte ieder moment druïde Panoramix in zo'n boom te zien zitten. En bij Schweiberg, waar ik na een lange klim via een asfaltweg aankwam. Verderop werd ik een smal paadje langs wat huizen in gestuurd en daarna volgde een supersteile afdaling dwars door de weilanden, zo steil dat ik blij was dat er op het allerergste stukje een leuning stond. En aan de andere kant weer net zo steil omhoog natuurlijk!  

 

Ik heb zo'n 5 uur over die 12 km gedaan en toen was ik terug bij het hotel. Ik kon daar nog even naar het toilet en natuurlijk Kiaatje oppikken. En toen weer de lange rit naar huis natuurlijk, met een tussenstop om een groooooote bak koffie te halen. Ondanks dat ik rond spitstijd bij Rotterdam arriveerde, reed alles lekker door en rond half zes kon ik Timmie weer in m'n armen sluiten, hij stond al achter de deur te wachten! Heerlijk tripje geweest, en het doet me besluiten om van de bergen in Lochem en Archem ook een tweedaags reisje te maken.

 

 

Klik op de plaatjes hieronder voor de fotoverslagen.

Dag 1

 

Dag 2

 

 

 

 

Een berichtje in mijn gastenboek vind ik altijd leuk!