Bergwandeling en Groene Wissel
Vogelenzang

 

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

 

 

 

  In de tweede bergwandeling voor mijn Mount Everest Challenge stonden er zelfs twee bergen op het programma! De tocht in Vogelenzang zou over de Rozenberg en de Appelenberg gaan, beide hoge duintoppen in de Amsterdamse Waterleidingduinen. Dat is best een eindje rijden hiervandaan en ik vond het eigenlijk wel jammer dat de wandeling volgens het boekje maar 7,6 km is. Om eerlijk te zijn vind ik dat net een beetje te kort voor zo'n reis.

 

Ik ben dus op wandelzoekpagina op zoek gegaan naar een tweede wandeling daar in de buurt en vond de Groene Wissel Vogelenzang, van 11 km. En toen ik de track van de bergwandeling en de Groene Wissel samen in Basecamp zette, bleken het twee geheel verschillende lusjes te zijn, maar wel met dezelfde startplaats! Ideaal dus, en ik besloot om op vrijdag (toen waren de weersvoorspellingen het best) richting Vogelenzang te rijden.

Daar aangekomen bleek het betaald parkeren te zijn, gelukkig niet duur (€ 2,00 per auto) en ook moest ik een kaartje kopen voor het duingebied van € 1,50. Nou ja, voor een beetje georganiseerde tocht betaal je ook dat bedrag, of meer, dus zo erg vond ik het allemaal niet. Mijn plan was om eerst de bergwandeling te gaan lopen, om sowieso de punten voor m'n challenge binnen te halen, en daarna de Groene Wissel.

Het boekje zegt het volgende over de berg(en):

DE BERG
Natuurlijk zijn de Rozenberg en de Appelenberg zelfs in Nederlandse termen maar kleine jongens. Het zijn duintoppen en daarom zijn ze ook in leeftijd behoorlijk piep. De duinenrij langs de Nederlandse kust ligt er vanaf de middeleeuwen, dus dat is amper duizend jaar. De twee topjes liggen naast elkaar in de binnenduinen bij Aerdenhout. Ze steken net boven het dennenbos uit en dat geeft je een fantastisch uitzicht. Je kijkt rond en ziet Zandvoort met zijn flats en een strookje zee, de rokende schoorstenen van Corus, de watertoren van Overveen en de Sint Bavo van Haarlem.

 

Nou, en dat was een waardig tochtje voor deze challenge! Hoewel hij op basis van afstand en zwaarte slechts 1,9 punten (van de 64,2) opleverde, was het een pittig tochtje. Niet alleen qua “beklimming”, maar ook door het vaak mulle duinzand waar de route doorheen ging. Wel had je op de hoogste toppen, de Rozenberg van 31 meter en de Appelenberg van 32 meter, prachtig uitzicht over het uitgestrekte duingebied.  

 

  En ik ben heel veel herten tegengekomen. Dat had ik al van veel wandelaars gehoord, dat die hier zoveel rondlopen in de duinen en ik heb het nu met eigen ogen kunnen zien. Ze zijn ook niet echt schuw en blijven rustig staan grazen terwijl je voorbij loopt. Tenzij je natuurlijk TE dichtbij komt, dan zijn ze plots verdwenen. Ik kwam ook nog een paar Canadese ganzen tegen en natuurlijk holden er de nodige konijntjes heen en weer.

 

De route kwam inderdaad uit op zo'n 8 kilometer en vlak voor de finish stond er een uitnodigend bankje met een mooi uitzicht over het water. Tijd voor een kopje koffie uit de thermos dus. En dan op pad voor de Groene Wissel. Ook hier eerst een stuk door het bos en door de duinen, net als de bergwandeling was het een pittig tochtje en er zaten ook een paar aardige colletjes in. Maar ja, deze wandeling hoort niet bij de “bergwandelingen” en levert dus geen punten op, ik ben streng voor mezelf!

 

Maar op een gegeven moment ga ik toch de Waterleidingduinen uit en dan volgt er een stukje door de weilanden richting het dorpje Vogelenzang. En daar zie ik Casa Carmeli staan, een klooster van de zusters Carmelitessen. Heel lang geleden (ik denk jaren 80 vorige eeuw) werkte ik daar een paar dagen per jaar om de zusters te helpen met het opstellen van hun jaarrekening. Heb ik heel mooie herinneringen aan, ik werkte daar in zo'n oase van rust dat ik het mijn “jaarlijkse rustkuur” noemde in tegenstelling tot de hectiek van het normale werk.  

 

Het laatste stuk ging over Landgoed Leyduinen, eerst een stuk bos met prachtige grillige bomen en daarna langs een watertje en weilanden. En natuurlijk langs Huize Leyduin zelf, waar ik nog een bankjesrust heb ingelast. Iets verderop de (helaas gesloten) uitkijktoren Belvedere bovenop een heuvel (weer klimmen dus……) Daarna de laatste loodjes gelopen. Zoals ik al zei, het was een waardig bergtochtje, uiteindelijk kwam ik in totaal uit op 21 km. Heel leuke dag geweest!

 

 

Klik op het plaatje hieronder voor het fotoverslag.

 

 

 

Een berichtje in mijn gastenboek vind ik altijd leuk!