De Virtuele New Year Run 2021
in Schiedam

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

Tja, en dan is er voor het eerst sinds jaren geen Nieuwjaarsloop van Thor op 1 januari! Maar ik wil toch de traditie van het wandelen op Nieuwjaarsdag voortzetten en stuit al gauw op weer een Deense virtuele tocht. De New Year Run med bobler i pakken! Haha, bij voor die Nissehue bij de Christmas Run moest ik nog een beroep doen op Google Translate, maar die bobler weet ik zo ook wel, dat zijn bubbels natuurlijk!

En ja hoor, al vrij snel na m'n inschrijving (voor de 15 km walk) arriveert er een pakketje uit Denemarken, met daarin alvast de medaille, een startnummer èn een klein flesje Prosecco. Leuk! En de medaille vind ik ook echt mooi, twee goudkleurige klinkende glazen op een zwarte ondergrond en een draaibaar plaatje met 2020/2021 erop. Nu alleen de kilometertjes nog even lopen!

Ik heb er even over gedacht om toch nog naar Roosendaal te gaan om daar via GPS de gewone route te lopen, maar daar had ik uiteindelijk toch niet zo'n zin in. En toen kwam ik op het idee om in Schiedam te gaan lopen, dan kon ik mooi na afloop nieuwjaar gaan wensen bij m'n broer en schoonzus. Ik had daar ooit een tocht van “De Dijken op, de Polder in” gelopen en die track was snel teruggevonden. Een heen-en-weertje van de route naar het huis van m'n broer maakte de route iets langer, dus heb ik er aan de andere kant een klein stukje uitgehaald. Zo zou ik op iets meer dan 15 km uitkomen, prima dus!

Op Oudejaarsavond heb ik het niet zo laat gemaakt, ondanks het vuurwerkverbod waren er toch behoorlijk wat knallen en anders dan good old Bram is Timmie daar duidelijk een beetje bang voor. In de slaapkamer met de gordijnen dicht werd hij gelijk een stuk rustiger. En ik ook, ben tenslotte geen 20 meer, doorhalen tot 4 uur in de ochtend gaat me echt niet meer lukken!

En dus ben ik op nieuwjaarsdag lekker vroeg opgestaan en was ik rond 9 uur ter plekke, net op tijd om de zon prachtig achter de huizen te zien opkomen, met aan de andere kant weids uitzicht op Midden-Delfland. Het aanloopstukje was ongeveer een kilometertje en daar pikte ik de route op en liep al gauw op wandelpaden midden in de polders. Dat wist ik nog van toen ik de originele tocht liep, dat je toch midden in stedelijk gebied een enorme hoeveelheid open land hebt!

Wat verderop in de route ging ik nog zowat onderuit. Hoewel ik het helemaal niet koud vond, had het duidelijk 's nachts toch gevroren en op een enkel plekje en op bevroren plasjes was het verraderlijk glad. En ik moest eigenlijk een heel stuk over een grasdijk glibberen, maar daar had ik helemaal geen zin in en op m'n GPS zag ik dat er verderop een fietspad evenwijdig met die grasdijk liep. En dus plakte ik op die manier nog een kilometertje erbij.

Gaf allemaal niks, ik liep heerlijk en m'n been en heup hielden zich wonderbaarlijk goed. Dinsdag voor het eerst shock-wave therapie gehad, omdat men toch vermoedt dat ik een slijmbeursontsteking heb en die heeft tot nu toe uitstekend gewerkt! Wel neem ik nog steeds veel rust in acht, zowel tijdens het wandelen als tussen wandeldagen in. Ook vandaag heb ik op die 17 km twee maal een bankjesrust ingelast, en met deze temperatuur kon ik ook best een tijdje blijven zitten.

Het tweede deel van de route ging wat meer langs het water, langs de Delftse Schie en de Poldervaart. Daar langs de Poldervaart scheen de zon even volop, de natte omgeving begon er compleet van te stomen, maar als ik achterom keek zag ik daar een donkergrijze lucht aankomen, een prauwtje zure appelen noemden we dat vroeger. Wel een prachtig gezicht, maar ik hoopte dat de wind de bui de andere kant op zou blazen.

Dat lukte niet helemaal, nadat ik de ingewikkelde spoor-, fiets- en voetgangersbrug over de Poldervaart overgestoken was, kwam ik na een stukje Beatrixpark in het centrum van het oude plaatsje Kethel terecht en daar moest toch even de plu erbij op. Gelukkig duurde het niet zo lang, zodat ik het laatste stukje weer parapluloos kon afleggen. Wel werd ik op het uitloopstukje terug naar m'n startpunt getrakteerd op een prachtige regenboog die als een complete halve cirkel boven de polders stond.

En toen was ik weer terug, waar ik gezellig bij Henk en Marjan aan de koffie en later aan een drankje ben gegaan. Weer thuis heb ik natuurlijk m'n flesje bubbels opengemaakt en m'n mooie medaille omgehangen, ook al is het alleen maar voor de foto! En ook al vind ik het echt jammer dat alle georganiseerde tochten voorlopig nog even taboe zijn, ik vind deze virtuele tochten ook echt leuk. Zeker als je foto's en verhalen terugkijkt in het evenement op Facebook. Volgens een landkaartje met spelden was ik daar zo te zien één van de twee deelnemers uit Nederland, haha!

Klik op het plaatje hieronder voor het fotoverslag.

Een berichtje in mijn gastenboek vind ik altijd leuk!