(Oude) NS-wandeling Tienhovense Plassen
Op zoek naar de Trouwe Wachter

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

Het begon allemaal met een krantenartikel van 24 augustus over een molen, genaamd de Trouwe Wachter. Het was een heel interessant artikel, voornamelijk het stukje over de molenaar die tijdens de oorlog onderduikers voor razzia's waarschuwde door de wieken van de molen in de rouwstad te zetten. Ik scheurde het artikel uit de krant en borg het op in mijn map met “leuke dingen”. Voor later, want de ervaring leert dat je zulk soort dingen nooit direct moet gaan bekijken, want dan loopt half Nederland daar rond!

En nu, zo'n maandje later vond ik het wel tijd worden om de molen eens op te gaan zoeken, er werd voor het weekend prachtig herfstweer voorspeld, niet te warm, maar wel lekker zonnig. De plek van de molen was op Google Maps snel gevonden, bij de Tienhovense Plassen, in de buurt van Maarssen. Ik dacht erover om zelf een tocht uit te stippelen, maar ben toch eerst even gaan googelen. En zie: daar kwam de perfecte wandeling uit rollen: de (oude) NS-wandeling Tienhovense Plassen kwam pal langs de molen! Ook de afstand (gelet op mijn pijnlijke been) van 16 à 17 km paste helemaal in mijn straatje dit keer.

Op internet kon ik geen track ontdekken, maar wel een uitgebreide routebeschrijving met kaartje en aan de hand daarvan had ik de route snel ingetekend in MapSource. Even overzetten naar m'n GPS en klaar is Daan. De oorspronkelijke route liep van Maarssen naar Hollandsche Rading, zo'n beetje west-oost. Eigenlijk niet zo gunstig als je 's morgens vroeg start want dan loop je steeds tegen de zon in te kijken, wat ook voor fotograferen lastig is. Ik besloot dus de route in de andere richting te lopen.

Zoals verwacht was er op de vroege zaterdagochtend bij het station van Hollandse Rading nog parkeerplek zat, en na de nodige foto's van stationsnamen en plaatsnaamborden was ik al snel op pad. Ik kwam langs een mooie grenspaal met nummer 18 en had de hoop dat ik verderop dus nummer 17 tegen zou komen, maar helaas, ze nummerden de andere kant op. Nou ja, nummer 18 (en verderop nummer 20) waren ook mooi genoeg voor een fotootje!

Het eerste stukje van de route ging nog een beetje door bosrijk gebied, ik kreeg zelfs een lang zandpad voor m'n kiezen, maar gelukkig liep ik op de rand van de weilanden en had prachtige doorkijkjes naar zonovergoten boerenland. Heerlijk! Ik amuseerde me met het fotograferen van eikenblaadjes en een snoepje van een oud huisje. Ook kwam ik graffiti tegen met de naam Bram! Er stond een balletje (dat heet een corona (geen geintje)) op de å, dus eigenlijk zeg je dan Brom. Bråm bromt dus en lachend wandelde ik weer verder.

Wat verderop was er een soort uitkijkpunt, met een origineel bankje (een soort overdekt huisje) maar voor een bankjesrust was het nog veel te vroeg. Ik heb wel even van het uitzicht genoten natuurlijk! Zo langzamerhand veranderde het landschap, ik kwam wat meer in waterrijk gebied te lopen en de bomen raakten in de minderheid. En toen kwam ik langs een prachtig plekje, waar iedere wandelaar wel blij van zou worden denk ik, een heerlijk tuintje met uitnodigende stoelen. Helaas was het water in de thermoskan koud, dus een bakje koffie zat er niet in, maar ik heb toch even heerlijk gezeten.

Bij de Kanaaldijk ging ik dan het gebied van de Tienhovense Plassen (en de Breukelense Eendenkooi) in, waar ik op een prachtig lang fietspad kwam te lopen. Dit pad bleek erg populair te zijn ik ben heel wat wandelaars en fietsers tegengekomen! Op een bankje langs dit pad heb ik even koffie van mezelf zitten drinken en werd daar herkend door een medewandelaarster (en bijna-naamgenootje Danielle), die net als ik in een aantal Facebookgroepjes zit. Gezellig even een babbeltje gemaakt.

En aan het eind van dit pad staat daar dan de molen, waarvoor ik deze tocht eigenlijk loop: de Trouwe Wachter. Het is een schitterende molen, heel mooi opgeknapt, maar voor een echt mooie foto staat hij helaas precies tegen de zon in. De plaquette waarover in het artikel te lezen is, kan ik alleen met heel ver inzoomen op de foto zetten, als ik dat niet in de krant gelezen had, was het me nooit opgevallen! Ook de naam kan ik met veel inzoomwerk netjes op de foto krijgen en een tegenlichtfoto met de zon achter de wieken is ook best gelukt! Missie geslaagd dus.

Ik wandel verder, kom langs een minibieb waar ik een leuk boek over een kat op de kop tik en wat verderop langs een weiland waarin een paar aardige paardjes staan. Als ik ernaartoe loop voor een fotootje, komt een kudde enthousiaste eenden op me afgestormd. Sorry jongens, ik heb geen brood! Ook kom ik langs een weiland met ontiegelijk veel koeien erin, echt overbevolkt, en moet lachen om een eigenwijze reiger die midden tussen al die koeien staat.

Ik kom langs een infobord dat vertelt hoe het landschap hier is gezakt sinds de polder werd drooggemalen en nog weer verderop kom ik langs een deelnemer aan een kunstroute, die hier dit weekend is. Ik kan hier even naar het toilet en in de tuin bewonder ik de beeldhouwkunst van de deelnemer, met name zijn poezenbeeldjes vind ik prachtig! Het gemaal van de Bethunepolder is m'n volgende highlight, maar helaas gesloten en door de ramen heen fotograferen is een ramp, alles spiegelt…….

Ik begin nu Maarssen te naderen en kom langs de Vecht te lopen, waar het zoals altijd genieten is van het uitzicht over het water en het zicht op de prachtige stulpjes en theehuisjes langs de weg. Of weg……, eigenlijk is dit geen weg, zelfs geen fietspad……., een bordje bij landgoed Goudestein vermeld nadrukkelijk dat dit een pad alleen voor wandelaars is! En dan kan je merken hoezeer je aan fietsers op je pad gewend ben, iedere keer als ik van links naar rechts ga voor een fotootje kijk ik over m'n schouder……..

De officiële route gaat rechtdoor langs het water, maar een paar honderd meter voor ik bij de brug in Maarssen ben las ik spontaan een ommetje over landgoed Doornburgh in, en kom via dat ommetje in een winkelstraat in het centrum van Maarssen terecht. Dat komt mooi uit, want het zou toch wel gek zijn als hier geen ijsje te krijgen zou zijn……. En ja hoor, daar staat de bekende grote hoorn met een ijskop erop, njammie!

Het laatste stukje heeft nog een verrassing voor me in petto, een heen en weertje over een heel hoge brug naar het station dat ik aan de overkant van het Amsterdam-Rijnkanaal zie liggen. Pfffff, dat valt niet mee al die trappen en ik ben blij dat m'n been dankzij de pijnmedicatie weinig last geeft. Op het station heb ik vrij snel de trein en ik reis via Utrecht weer terug naar Hollandsche Rading. Het was een geweldige tocht, met een mooi verhaal, en in m'n “leuke dingen map” is weer een plekje vrij gekomen voor een volgend avontuur!

Klik op het plaatje hieronder voor het fotoverslag.

Een berichtje in mijn gastenboek vind ik altijd leuk!