Het Pad van de Vrijheid
Valburg - Oosterbeek

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

Na die afschuwelijke hittegolf, waarbij maar liefst 8 tropische dagen op rij voorbij kwamen, werden er voor deze week eindelijk weer wat normalere temperaturen verwacht, nog wel erg warm, maar gelukkig niet meer boven de 30°. En dus stond er weer een tochtje op het Pad van de Vrijheid op het programma, op dinsdag 18 augustus liep ik de etappes 5 en 6, van Valburg naar Driel en van Driel naar Oosterbeek.

Verleden keer bij de finish in Valburg had ik aan een paar bewoners daar gevraagd waar ik Kiaatje kon parkeren en hun aanwijzingen volgend vond ik een grote parkeerplaats met een zee van ruimte, vlak bij de bushalte, waar ik vanmiddag hoop terug te komen. GPS ingesteld, startfoto van de kerk gemaakt en ik kon op pad! Via een paar straatjes en een leuk oud huisje bereikte ik al snel het plaatsnaambord van Valburg en wandelde het open land in.

Het boekje van het pad vertelt over dijkdoorbraken die hier in de oorlog opzettelijk veroorzaakt werden om het land onder water te zetten en ik probeer me in te leven in hoe het er hier toen uitgezien moet hebben. Het lukt me niet, ik zie alleen een prachtig landschap in wat nu nog een heerlijk koele ochtend is. Er staan mooie huizen, omzoomd door bloemen en in de boomgaarden oogt het fruit inmiddels behoorlijk rijp. Voor de zoveelste maal ben ik blij dat ik in een tijd van vrede leef!

Na een tijdje kom ik bij Landgoed Schoonderlogt, waar in 1944 de 506th Parachute Infantry Regiment gevestigd was. Ik loop een klein stukje de oprijlaan op voor een fotootje, maar ik respecteer natuurlijk wel het bordje waarop staat dat dit privéterrein is, verder dan dat bordje ga ik niet. Vlakbij dit landgoed is de weg opeens omzoomd door walnotenbomen, een prachtig “laantje” en zo te zien zijn ook de walnoten rijp!

Ik kom door het gehuchtje Homoet, waar een schitterend vrijstaand kerkje staat. Ik wandel eromheen, maar jammer genoeg is het kerkje dicht, dus ik kan geen kijkje binnen nemen. Wat verderop kan ik een mooie foto van veraf maken, maar dat blijkt helemaal de bedoeling niet te zijn, ik ben verkeerd gelopen en moet een stukje terug. Gelukkig kwam ik er bijtijds achter, ik (en vele wandelaars met mij) heb een bloedhekel aan teruglopen!

Ook in de route van vandaag is gebruik gemaakt van bestaande routes, zo volg ik nu een heel stuk van het “Rondje Homoet”, eerst over wat graspaden en dan een stukje bos, het bos Oostermeint lees ik op een bordje. Later kom ik door het Hollanderbroek, ook hier graspaadjes en daar staat zowaar een bankje, pal onder een eikenboom. Ik kijk goed of ik geen enge rupsen zie (of is de rupsentijd inmiddels voorbij?) en geniet dan even van een heerlijk bakkie koffie uit de thermos.

Daarna kom ik weer op asfaltwegen terecht en via een rotonde vol met zonnebloemen wandel ik Driel binnen. Hier staat midden in het centrum het nationaal monument voor de Poolse 1e Onafhankelijke Parachutistenbrigade. De bronzen figuur op dit monument symboliseert de jeugd en houdt met geheven armen voorzichtig “de vrijheid” tussen beide handen. Op de sokkel staat de spreuk Surge Polonia, hetgeen “Polen verrijs” betekent. Ernaast staat een memorial voor Generaal Sosabowski, bevelhebber van de Poolse parachutistenbrigade.

Ook binnen in de naastgelegen kerk is een expositie aan de Poolse bijdrage aan Operatie Market Garden gewijd en natuurlijk neem ik een kijkje en bewonder ook even een prachtige schildering aan de kerk. Ik ben hier inmiddels aan het eind van etappe 5 gekomen en wissel m'n beschrijving en kaartje even om voor etappe 6. Het blijkt dat ik de beschrijving toch wel af en toe nodig heb, de track is niet helemaal secuur!

Vanuit Driel gaat het richting het Drielse Veer, waar ik de oversteek zal maken naar Oosterbeek. Ik dacht dat dat maar een kort stukje lopen was, maar daar heb ik me behoorlijk op verkeken. Ik ben dan ook blij als ik een zogenaamd Boerenrustpunt tegenkom, hetgeen gewoon een bankje is met een enorm infobord erboven, maar wel een welkom bankje!

Als ik uiteindelijk de dijk op ga richting het veer, kom ik langs weer een monument, ditmaal ter herinnering aan de evacuatie van de geallieerden uit Oosterbeek, het trieste slotstuk van de Operatie Market Garden. Op het monument staat de mooie spreuk They were just whispers and shadows in the night. In de verte zie ik de Rijnbrug en ik kan een mooi fotootje maken met het monument en de brug samen op een plaatje.

Na een stukje over de dijk (pal in de zon, het wordt inmiddels alweer te warm naar mijn smaak) kom ik dan bij de pont. Ik had op internet de vaartijden opgezocht, het veer vaart continue heen en weer, maar er mogen maar 12 passagiers tegelijk op. Ik arriveer als nummer 3 en hoef me dus geen zorgen te maken dat ik niet mee mag. Als het pontje uiteindelijk arriveert zijn we met precies 11 mensen, inclusief de schipper “zitten we dus vol”. Een mondkapje op de pont hoeft niet, er is ruimte genoeg om afstand te houden.

Natuurlijk maak ik onderweg foto's, ook van de grote sluis Driel in de verte, maar het is maar een korte oversteek en dan ben ik aan de overkant bij Oosterbeek. Ik ben al snel bij het plaatsnaambord en vandaar volg ik een leuk paadje langs en over de Oorsprongbeek, ik geniet van mooie bloempjes, een leuk rupsje en zowaar een paar ieniemienie watervalletjes!

Dan kom ik bij de Oude Kerk van Oosterbeek, ook hier een herdenkingsmonument. Tijdens de terugtocht van de geallieerden was deze kerk een van de laatste steunpunten voor de oversteek van de Rijn. Door het park Bato's Wijk kom ik langs het beeld van de Vredesengel, een gehavende engel, met een treffend gedicht eronder. En ietsje verderop is daar zowaar een restaurant wat open is en kan ik heerlijk aan de koffie met wat lekkers erbij!

De tocht gaat verder over landgoed de Oorsprong op de Hemelseberg, eindeloze bospaadjes en ook hier kloppen de beschrijving en de GPS-track niet meer, zodat ik behoorlijk aan het dwalen ga. Gelukkig kan ik zien waar ik uit moet komen en ik wandel daar dan ook maar gewoon naartoe. Maakt niet zoveel uit, het ene bospad ziet er in mijn ogen precies hetzelfde uit als het andere bospad, doodsaai! Wel leuk is een watervalletje waar je achter langs kunt lopen, uiteraard doe ik dat even!

Aan het eind van het landgoed is daar het Airbornemuseum Hartenstein, een bezoekje daaraan staat voor de volgende etappe op het programma, dus nu bekijk ik alleen een paar sculpturen aan de buitenkant en natuurlijk het achter het museum staande Airbornemonument en het Kindermonument. Ook maak ik een foto van de World Peace Flame, een vlam die inmiddels in veel plaatsen in veel verschillende landen brandt.

Dan is het nog een klein stukje naar station Oosterbeek, waar etappe 6 en dus ook mijn tocht van vandaag eindigt. Ik heb redelijk snel de trein, maar bij de overstap in Arnhem is er wat vertraging (het zal ook eens niet!), maar dat geeft me wel de mogelijkheid om een finish-ijsje te eten, een roze magnum dit keer. Door die vertraging op Arnhem mis ik natuurlijk ook de bus in Elst en moet bijna een half uur wachten, pfffffff. Wereldreis weer! Maar dan ben ik dan toch weer bij Kiaatje en op een paar kleine opstoppinkjes na gaat de autoreis gelukkig wel voorspoedig. Volgende keer een korte rondwandeling bij Oosterbeek en een bezoekje aan het Airbornemuseum!

Klik op het plaatje hieronder voor het fotoverslag.

Een berichtje in mijn gastenboek vind ik altijd leuk!