Rondje rondom Wieringen

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

Een GPS route die ik al heel lang van plan was om te gaan lopen: helemaal rondom het voormalige eiland Wieringen. De omgeving is daar wel bekend natuurlijk, hier liep ik vaak tochtjes van wsv Wieringen, uitgezet door forumgenoot Bill. En niet te vergeten de dijktoggies van Bill! De Dijk bij Dag, de Dijk bij Nacht en de 80 van de Dijk, een eenmalige Kennedymars over de Afsluitdijk heen en weer. Allemaal met start en/of finish in Hippolytushoef.

Maar zoals al gezegd, deze route zou helemaal aan de buitenranden van Wieringen lopen, dus in Hippolytushoef zou ik niet komen. Ik plande de tocht voor maandag, niet mijn favoriete wandeldag, maar voor de rest van de week weed er een hittegolf voorspeld, nou dan ga ik helemaal niet wandelen en zeker niet in het open land op Wieringen. En zo toog ik op maandag voor dag en dauw naar Den Oever, waar ik bij de haven een prima plekje voor Kiaatje vond.

Ik heb sinds de 80 van de Dijk niet meer in deze omgeving gelopen, dus de nieuwe Havendijk in Den Oever was voor mij dan ook echt helemaal nieuw. Wel leuk, hoog lopen en dan links uitkijken over het dorp (of is Den Oever een stad?) en rechts over de haven en het water. Dat was echter maar een kort stukje, aan het eind van de dijk boog ik naar links om met de Waddenzee aan de rechterkant in de lengterichting van het eiland te gaan lopen.

En dat was weer geweldig! Ik had er speciaal voor gekozen om dit stuk 's morgens te doen, in verband met de wind. Die had ik nu tegen en dus de belofte van wind in de rug als m'n pufjes wat minder gaan werken. Ik liep kilometers over een soort talud van asfalt langs het water, zag vogeltjes onderweg, af en toe een eenzamer fietser of wandelaar en nu en dan klom ik de dijk op om even een blik te werpen op het achterland. Ook laste ik een bankjesrust in na ca. 5 km.

Eén stuk van dit talud mag je niet lopen, dat is vogel broed- en rustgebied en daar heb ik op de weg achter de dijk gelopen, ook geen straf hoor. Maar wel een stuk warmer nu ik geen windje van over het water meer voelde. Bij een vogelkijkscherm klom ik nog even de dijk op, maar daar was het nog steeds afgesloten. Bij de volgende dijkopgang mocht ik echter weer aan de wadkant lopen en vervolgde in mijn weg naar het puntje van het eiland.

Daar kwam ik langs een camping en wuifde ik de Waddenzee gedag. Omdat Wieringen geen echt eiland meer is, kan je hier natuurlijk wel verder wandelen, helemaal tot aan Den Helder, maar om op het oude eiland te blijven moet je hier de weg over steken en aan de andere kant via de “landkant” langs het eiland terug lopen. Vlak voor ik de weg oversteek kom ik langs een leuk straatnaambordje: Quarantaineweg, wat een toepasselijke in deze tijd van Corona, en ik maak er even een selfie bij.

Aan de overkant maak ik even een paar fotootjes van het monument dat herinnert aan de oorlogsslachtoffers op Wieringen en daarna kom ik uit bij het Lutjestrand aan het Amstelmeer, in het plaatsje Westerland. Prachtige strandjes hier en ook een restaurant, maar dat is gesloten. Er staan wel bankjes heerlijk in de schaduw en op één daarvan las ik even een bankjesrust in. Ik had er al op gerekend dat er niet veel open zou zijn, dus ik heb eten en drinken bij me.

Via mooie smalle paadjes, nog steeds langs het water (want anders dan op bijvoorbeeld Schokland loopt er hier langs de grens nog steeds een vrij breed water) wandel ik naar het dorpje De Haukes. Daar is een klein haventje, waar ik moet lachen om namen als Stapper, Riverdance en Leef. Het café De Postboot, waar we vroeger zo vaak een rust hadden tijdens tochtjes van wsv Wieringen, staat er nog wel, maar wordt niet meer uitgebaat, de eigenaar is overleden en er is geen opvolger. Helaas.

En dan komt mijn favoriete stukje op Wieringen, de Hoelmerdijk, een heel smal grindpaadje dwars door de weilanden heen. Het is nog net zo mooi als ik me herinner, alleen wel erg kort…… In m'n geheugen dacht ik dat hij veel langer was, maar voor ik het weet ben ik aan het eind. Komt misschien omdat ik daar zo graag loop, de kilometers vliegen voorbij voor je er erg in hebt! Na de Hoelmerdijk is het echter afgelopen met de pret van het verhard wandelen, de route gaat vanaf hier verder over grasdijken.

Sommige van die dijken zijn prima te belopen, worden ook bijgehouden door ontelbare schaapjes die hier grazen, maar op sommige stukken is het echt afzien. De grashalmen staan tot op heuphoogte, en wat erger is, de brandnetels en de distels ook! Het pad is op sommige plekken helemaal weg en het is echt een hele klus om me daardoorheen een weg te banen. Op één stuk dijk wordt het echt te gek en als ik zie dat dit zeker nog 3 kilometer gaat duren, keer ik na 100 meter om.

Daar baal ik wel een beetje van, want tja, ik kom hier om het eiland rond te wandelen en hoewel ik van asfalt houd, vind ik het nu niet leuk om “vals” te spelen. Maar dit was echt geen doen. Gelukkig vind ik 100 meter verderop een evenwijdig lopend pad dat een stuk beter begaanbaar is. Er staan twee bordjes: verboden toegang en wandelaars toegestaan. Ik gok op de tweede en ga verder op dit pad. Schitterend hier, prachtige uitzichten en overal vrolijke bloemen, ik geniet!

Wel moet ik hier en daar een hek overklimmen, maar overal zijn overstapjes en op de hekken staat dat dit een natuurpad is. Het pad eindigt bij een droomhuisje, dat daar helemaal in the middle of nowhere staat en daar moet ik weer een hek over en kom dan toch weer op die horrordijk met al z'n distels en brandnetels terecht. Maar nu is het nog “maar” 900 meter, dus dat is te overzien en ik ga dapper het gevecht aan met het prikkende onkruid.

Het valt niet mee, maar het lukt me wel en ondertussen geniet ik van de uitzichten, want schitterend is het hier wel! En dan ben ik dan toch eindelijk aan het eind van al die grasdijken en het eind van het rondje komt ook in zicht. Ik ga de A7 onderdoor en volg dan een asfaltweg terug richting Den Oever. Overal zie ik borden staan dat de Afsluitdijk is afgesloten voor voetgangers en fietsers, dat gaat nog twee jaar duren. Jammer, ik heb wel weer eens zin in een dijktoggie!

Dan moet ik nogmaals de A7 onderdoor en aan de andere kant ben ik dan gelijk in Den Oever. Daar staat Kiaatje, dit keer helaas in de volle zon. Ik drink hier geen koffie, hoewel er restaurantjes genoeg open zijn, maar rijd bij wijze van verrassing even naar Hippolytushoef, waar ik Bill en Chris gelukkig thuis aantref en daar gezellig een bakkie met ze doe in de tuin, FF bijkletsen!

Dan vertrek ik weer voor de lange rit naar huis, die nog iets langer wordt door een wegafsluiting bij Den Haag, zodat ik het advies krijg om via Utrecht te rijden. Nou, dat doe ik dan maar, arme Timmy……., de tocht heeft al veel langer geduurd door al die grasdijken en nou ook nog eens vertraging op de weg……. Maar uiteindelijk ben ik rond 19.00 thuis, na twee stops onderweg, voor een ijsje en een koffie. Een lange, warme, maar ontzettend leuke dag zit erop!

Klik op het plaatje hieronder voor het fotoverslag.

Een berichtje in mijn gastenboek vind ik altijd leuk!