De mooiste routes in 12 provincies
Groningen: Met Mest en Vork Route

Klik op de plaatjes om de routes in Google Earth te bekijken
Klik hier en hier voor een gewone uitvergroting van de plaatjes

Toen ik in het Parkinsonboekje de route voor Groningen bekeek, was ik blij verrast dat die in een voor mij wel heel bekende en dierbare omgeving lag! De start zou in de omgeving van Kloosterburen zijn, waar ik in Hotel het Klooster een paar keer met Rob heb overnacht. Ook heb ik daar vlakbij met Rob (en later ook een keer alleen) gelogeerd in B&B Nieuw-Midhuizen. Het adres voor de overnachting lag dus voor de hand en om de nostalgie nog wat meer hoogtij te laten vieren koos ik voor 16 en 17 juni, 17 juni was onze trouwdag…….

Een paar e-mailtjes met Jacobien Louwes van Nieuw-Midhuizen en ja, er was nog plaats op “onze datum”! Leuk, bekende oude plekjes terugzien en oude bekenden opnieuw ontmoeten. De route had ik net als die van Drenthe en Friesland in tweeën gehakt, met dit keer een tussenstuk van ca. 4 km. Zo kwam ik op twee routes van ongeveer 26 km (bleek later 28 km en 24 km te zijn). En zo vertrok ik de 16e juni voor dag en dauw naar het hoge noorden, drie uur rijden zei BramBram.

Sinds die nieuwe wegen bij Amsterdam klaar zijn stuurt BramBram me vaak via Amsterdam en vandaar de Flevopolders in. En eerlijk gezegd vind ik dat een hartstikke leuke route om te rijden, veel beter dan via Utrecht en Zwolle! Ook nu gaat het lekker snel, ik had een beker koffie van huis mee genomen en ca. 3 kwartier voor ik ter plekke ben koop ik er nog eentje bij een benzinestation, met een broodje erbij bij wijze van ontbijt.

Rond negen uur arriveer ik in Leens, waar ik deze eerste dag ga starten en vind een mooi plekje voor Kiaatje vlakbij een klein winkelcentrum. Ik zie al een cafetaria zitten, mooi voor het finish-ijsje straks! Maar eerst maar op pad, die kilometertjes moeten wel eerst gelopen worden natuurlijk. Ik maak eerst een ommetje langs de kerk van Leens en wandel dan via een lange weg het dorp uit, langs mooie stulpjes en struiken vol mooie bloemetjes. Ook word ik argwanend bekeken door een poes in een tuin.

Al snel kom ik bij Landgoed Borg Verhildersum, daar ga ik het tussenstuk in. Het Landgoed zelf heb ik al eens uitgebreid bewonderd samen met Rob, dus dat sla ik deze keer over. Het tussenstuk ziet er direct bij het begin al veelbelovend uit, een mooi smal betonnen fietspad dwars door de weilanden en achterlangs een rijtje droomhuisjes. Maar ietsje verderop kom ik langs een bord waarop vermeld staat dat de Trekweg afgesloten is, van 16 t/m 19 juni. Nee hè, krijg ik dat nu alweer????

Iemand van het werk die langs komt rijden verzekert me echter dat ik er te voet wel langs kan en ik ga dus vol goede moed verder. Aan het wegdek te merken zijn ze aan het asfalteren, ik loop al op een nieuwe laag die ze blijkbaar net in hebben gesmeerd met lijm voor de 2e laag. Gaat niet echt vlot want m'n schoenen plakken aan het asfalt, dat werkt redelijk tempoverlagend en het maakt een vreemd, gek geluid!

Het asfalt voelt steeds warmer aan en ja hoor, daar haal ik de asfalteermachine in. Die inhalen valt nog niet mee, ik moet langs een vrij steile slootrand en als één van de werkmensen me ziet aarzelen, pakt hij voortvarend m'n pols en baant een weg door het lange gras voor me. Of het helemaal anderhalve meter was, zal wel niet, maar ik ben toch erg blij met z'n hulp, want zo'n machine, nou, daar wil je echt niet onder terecht komen!

Hierna ben ik al bijna aan het eind van het tussenstuk en zie vlakbij het plaatsnaambord Warfhuizen een prachtig bankje voor een bankjesrust. Ik vind dat ik wel een kopje koffie heb verdiend! Vanaf hier pik ik de gewone route weer op en wandel vervolgens door het gehuchtje Roodehaan en de dorpjes Saaksum en Oldehove. Beide laatstgenoemde dorpjes hebben een prachtig kerkje en in Oldehove staat ook een mooie molen, ik maak hier dus wat extra metertjes voor een paar fotootjes!

Dan gaat het weer dwars door het platte land, over eindeloze fietspaden naar een oude bekende van een paar Groene Wissels die ik hier jaren geleden liep: het gemaal De Waterwolf. Wat leuk om dit plekje weer terug te zien! Ik zie het gemaal al vanuit de verte liggen, en als ik een dijkje op en weer af ga zie ik ook de brug over het Reitdiep open gaan. Mooi, dan heb ik daar straks geen last van!

Bij het gemaal blijkt er een hekje open te staan en ik kan dus even vlak langs het gebouwtje lopen, daal zelfs even af naar waterniveau. Aan de overkant van de weg is ook een soort plankier, waar ik jaren geleden heb gestaan voor een fotootje, maar die hekken zitten nu hermetisch op slot. Wel jammer, want het gemaal is eigenlijk te groot om van dichterbij een foto te maken. Maar goed, ik heb een mooie foto vanaf de dijk, dus ik ben toch wel tevreden.

Na wederom een bankjesrust steek ik het Reitdiep via de sluizen over en vervolg mijn weg, op naar de volgende dorpjes. Ik loop door een coupure en passeer een kleine kudde paarden, met één jong, nog donzig, veulentje erbij. Eerst schrikken de paarden van me, maar ze komen toch dapper terug om even voor de foto te poseren. En dan na een lange weg, omzoomd door prachtig bloeiende akkerranden kom ik aan in Houwerzijl.

Hier was ik ook eerder, er is hier een museum De Theefabriek en ik ga kijken of ik daar koffie (of thee natuurlijk ) kan drinken. Dat kan wel, maar het ziet er naar uit dat het hier allemaal wel heel erg lang duurt, het terras zit vol mensen die nog op hun bestelling zitten te wachten. Ik heb geen zin in wachten en wandel verder, langs een tweedehands boekwinkeltje, dat ik me ook nog herinner. Ik ga even naar binnen, koop een paar ansichtkaarten, maak een babbeltje met de winkelierster en bewonder een handgemaakte beri-beri.

Dan gaat het verder naar Ulrum, op de weg daarnaartoe passeer ik een wierdekerkhof, Olle Weem. Een heel bijzonder plekje, het infobord vertelt over het verdwenen dorpje Vliedorp en dat de bewoners daarvan en van Houwerzijl hun doden hier op de wierde begroeven. Natuurlijk ga ik even kijken, er liggen nog een paar stenen, de meeste compleet versleten, maar op een enkele kan je nog wat tekst ontwaren. Even stilstaan bij de vergankelijkheid van het leven…….

Ulrum is een wat groter plaatsje en ik had eigenlijk gehoopt hier aan de koffie te kunnen, maar de route pikt alleen een klein hoekje van Ulrum mee en ik heb geen puf om om te lopen naar het centrum. Inmiddels zijn alle wolken verdwenen en is de zon behoorlijk gaan branden, ik heb het warm en wil eigenlijk gewoon naar de finish, dus ik wandel door en volg een lange weg terug naar Leens. Door het open landschap zie je de kerktorens hier al van verre staan en die van Leens staat ook heel uitnodigend naar me te wenken.

Ik kom nog langs een paar mooie boerderijen en het schitterende landhuis Wester-Houw en dan is daar Leens en daar staat Kiaatje weer. Gauw m'n rugzak af en op jacht naar een ijsje, ik weet nog waar de cafetaria is en al gauw zit ik te smullen van een heerlijk softijsje. Wat een geweldige route was het vandaag, een van de mooiste, maar dat had ik ook wel verwacht, ik ben verliefd op dit deel van Groningen…….

En dan op naar Nieuw-Midhuizen, dat is een kippenendje en ik word enthousiast welkom geheten door Jacobien. Het is best lang geleden dat ik hier geweest ben, maar alles voelt nog even vertrouwd als toen. Met sommige plekjes heb je dat hè, daar voel je je echt thuis! Ik heb ook de oude vertrouwde kamer, de Spietsenkamer en zet daar m'n tas neer en ga daarna gezellig met Jacobien in de tuin even aan de koffie, netjes op anderhalve meter even bijkletsen.

Daarna zet ik het bad aan (ja, ja een ligbad, heerlijk) en pak m'n spulletjes verder uit. Na lekker in bad rondgedobberd te hebben drink ik nog wat koffie en eet m'n meegebrachte broodjes op. Daarna wandel ik even achter de boerderij naar de dijk, waar een soort strandstoel/dijkhuisje staat en geniet op de bank daar van de heerlijke avond en het uitzicht over het land. Er gaat niets boven Groningen!

Na een heerlijke nachtrust (ik heb werkelijk als een blok geslapen), daal ik rond half acht de trappen af en ga in de mooie ontbijtkamer aan het uitgebreide ontbijt. Jacobien bakt een lekker eitje met spek voor me, er staat van alles op tafel, teveel om op te noemen, maar toch even aandacht voor een heel oud blikje met gestampte muisjes. Ik vind het zo'n mooi blikje dat ik er even mee op een selfie ga! En ik geniet van het prachtige schilderij van Nieuw-Midhuizen dat hier hangt, met een heel lage horizon.

Dan neem ik weer afscheid van Jacobien en beloof om dit keer wat sneller terug te komen en dan ook wat langer te blijven, één nachtje is eigenlijk te kort. Het ritje naar de start van vandaag in Eenrum gaat lekker vlot, maar daar aangekomen blijkt dat ik niet op de uitgezochte parkeerplek terecht kan, want er is woensdagmiddag markt….. Heb ik weer hoor….. Gelukkig is er vlakbij nog wel meer plek en zo sta ik toch pal aan de route geparkeerd.

Nadat ik Eenrum uit ben gaat het eerst richting Mensingeweer, dat zit eigenlijk tegen Eenrum aangeplakt. Ik kom daarna weer langs een gemaal, Abelstok deze keer en ga daar de provinciale weg onderdoor. En daarna volgt er weer zo'n prachtig fietspad dwars door de weilanden en langs het water. Ik loop volop te genieten, maak fotootjes van mooie bloempjes en als ik een bankje tegenkom met een schitterend uitzicht las ik spontaan (en veel te vroeg, nog geen 4 km onderweg) een bankjesrust in.

Na ca. 5 km kom ik weer aan in Warfhuizen, waar zo'n grote enge vechthond enthousiast op me af komt hollen. Nou, daar heb ik het helemaal niet op, maar ik zal er toch langs moeten en gelukkig heeft het beest geen kwaad in de zin. Maar eng vond ik het wel, loop nog een paar honderd meter met den beverd in de benen! En dan ga ik het tussenstuk weer op, ook nu natuurlijk met de waarschuwing dat de weg afgesloten is.

Maar dit keer komt de asfalteermachine me tegemoet rijden en is passeren dus een fluitje van een cent, ik ga gewoon rustig in het gras staan wachten tot ie voorbij is, ondertussen druk fotootjes makend. Daarna natuurlijk weer een stuk over spiksplinternieuw asfalt, en dan kom ik weer uit bij de Borg Verhildersum, waar het tussenstuk erop zit en ik via een heerlijk beschaduwde bomenlaan verder wandel.

Ja, heerlijk beschaduwd, want de wolken van vanmorgen zijn verdwenen en de zon schijnt weer volop! Gisteren had ik me voor dat laatste uurtje met zon niet meer ingesmeerd en was toch behoorlijk verbrand, dus vandaag kies ik eieren voor m'n geld en bij de eerste de beste picknickbank diep ik m'n zonnebrandcrème uit de rugzak en smeer me in. Factor 30, ik kan er weer even tegen!

En dat is geen overbodige luxe, want er volgen nu kilometerslange fietspaden en asfaltwegen door open land richting Kloosterburen. Ik kom ook weer langs een knooppunt nummer 17, dat staat moederziel alleen en verlaten in the middle of nowhere, echt een plekje voor mij en natuurlijk moet daar even een selfie worden gemaakt. Vanaf hier gaat het recht toe, recht aan naar Kloosterburen, de kerk staat alweer als baken in de verte.

In Kloosterburen ga ik natuurlijk even van de route af om Hotel het Klooster te bezoeken, ik heb op internet gelezen dat het tegenwoordig een herberg is en dat de vorige eigenaar (die net als mijn Rob Rob heette) inmiddels is overleden. Maar helaas is de herberg gesloten, hoewel er wel een auto voor de deur staat. Op het bordes staan ook tafeltjes en stoeltjes en ik neem maar even een kopje koffie uit de thermos. Jammer dat ik niet even binnen kan gaan kijken, heb zulke goede herinneringen aan dit gebouw!

En dan begin ik aan echt het laatste stukje van de routes uit het Parkinsonboekje, via het dorpje Molenrij gaat het via een lange weg (die zelfs ik saai vind!) naar Wehe den Hoorn, waar ik een mooi wapperende Groningse vlag op de foto kan zetten en ook eindelijk voor het eerst in deze twee dagen op een terrasje aan de koffie kan, heerlijk aan het water! En daarna is het nog drie kilometertjes terug naar Eenrum, over een fietspad met zicht op de kerk en de molen, nog even een paar fotootjes van dit weidse landschap!

In Eenrum staat GPS stil op 24 km en gooi ik m'n rugzak weer in de auto om op m'n gemakje wat te gaan drinken of een ijsje te eten. Het blijft bij een glaasje cola dit keer, want bij het cafeetje waar ik neerplof hebben ze geen ijs. Jammer, maar cola is ook lekker! Er is inderdaad markt op het dorpsplein en als ik een visboer zie staan besluit ik om een portie kibbeling te kopen. Die maak ik heerlijk op een bankje soldaat, dan hoef ik straks onderweg niet meer te eten.

Dan vang ik de lange rit naar huis weer aan, weer via de polders en Amsterdam en ik stop onderweg nog twee keer, in de Noordoostpolder voor een ijsje en bij Amsterdam voor een latte-to-go. Zo heb ik samen met die kibbeling toch een diner in etappes gehad! Iets na 20.00 uur ben ik weer thuis, opgewacht door een blij miauwende Timmy, het “Project Parkinson” zit erop! Als ik al m'n verslagen en foto's op een rij heb staan zal ik het Parkinsonfonds een berichtje sturen, dat hun routeboekje in ieder geval door mij goed gebruikt is!

En eigenlijk is me dat zo goed bevallen, in iedere provincie een tocht lopen, dat ik erover denk om dit te blijven doen, en dan in iedere provincie twee tochten uit te zoeken met een overnachting erbij, net als nu de laatste drie keer. In plaats van al die door Corona in het water gevallen vakanties zijn dit best leuke tripjes, en voor één nachtje hoef ik ook niet moeilijk te doen met oppas voor Timmy, die kan gewoon met de timerbak thuis blijven! Dusssssss……. Wordt vervolgd!

Klik op de plaatjes hieronder voor de fotoverslagen.

Dag 1 De Zuidlus		Dag 2 De Noordlus

Een berichtje in mijn gastenboek vind ik altijd leuk!