De mooiste routes in 12 provincies
Drenthe: De Echtener Route

Klik op de plaatjes om de routes in Google Earth te bekijken
Klik hier en hier voor een gewone uitvergroting van de plaatjes

En zo heb ik 9 van de 12 routes uit het Parkinson fietsrouteboekje achter de rug en staan nu alleen de “verre” tochten nog op het programma. En dat zijn toevallig ook nog eens de tochten met de langste afstand. En hoewel ik de laatste tijd best veel heb gewandeld, zaten daar geen langere afstanden bij wegens gebrek aan rustmogelijkheden. De Drenthetocht die als eerste op het programma stond zou 37 km zijn. Ik was sowieso van plan om een overnachting te regelen, maar dan nog, een lange heenreis en dan 37 km wandelen, ik zag het niet echt zitten!

En dus ben ik gaan puzzelen of ik de route niet in tweeën kon doen, er twee lusjes van maken, want een lijnwandeling zie ik met de restricties voor het openbaar vervoer ook niet zitten. Een beetje passen en meten in MapSource leverde me een tussenstukje van ca. 5,5 km op. Dat deelde de route mooi in tweeën, een noordlus en een zuidlus zeg maar. Enige nadeel is dat ik het tussenstukje dan natuurlijk beide dagen moet lopen, maar als ik ervoor zorg dat ik de tweede dag tegengesteld loop is dat ook niet zo erg.

Een B&B was ook snel gevonden, in Zuidwolde (waar de route ook doorheen loopt) kwam ik terecht op de website van B&B De Eekhoorn. Zo te zien een heel eigen bedoeninkje, zonder verdere gasten zodat ik met zo weinig mogelijk mensen in aanraking kom. De B&B was nog vrij op de dagen dat ik wilde gaan wandelen, dus een reservering was snel gemaakt. En zo werd het 12 mei, en kon ik eindelijk weer eens van een uitstapje gaan genieten, want tja, al m'n andere leuke reisjes zijn gecancelled……..

Natuurlijk vertrok ik weer vroeg van huis (6 uur) om bijtijds te kunnen starten. De reis ging vlot, files heb ik al sinds het begin van de coronacrisis niet meer gehad en rond 08.30 arriveerde ik in Echten, waar ik bij een gesloten restaurant een zee aan parkeerruimte aantrof. Daar kon Kiaatje vlakbij een molen (het restaurant heet de Molenhoeve) wel een dagje bivakkeren. Rugzak om, GPS aan, auto op slot en ik was op pad!

Gelijk na de start wandelde ik het dorpje Echten binnen en trof daar tot m'n verrassing het Huis met de Belle aan! Dat kende ik nog van het Westerborkpad, geen idee dat ik hier vandaag langs zou komen. Het Huis was gesloten, maar de nabij gelegen nagebouwde plaggenhut was wel te bezichtigen. Even naar binnen gluren dus, brrrrrrr, wel armoedig hoor. Vroeger lijkt altijd wel zo romantisch, maar volgens mij was het bittere armoe!

Er volgde een lang stuk door het bos, langs een schitterend theehuis en een spoorwegovergang, waar ik natuurlijk net de bomen naar beneden zag gaan. Op bepaalde gedeelten langs het bospad lagen net gekapte bomen, jammer van de kap natuurlijk, maar het ruikt wel errug lekker! Het was best lekker weer, behoorlijk fris, maar af en toe was er volop zon, afgewisseld met donkere dreigende wolkenluchten, prachtig gezicht! En met de buien heb ik best mazzel gehad, de meeste vielen elders, ik heb maar heel eventjes met de plu op gelopen.

Na het eindeloze bospad (tja, dat heb je met fietsroutes, hè, lange stukken!) kwam ik wat meer tussen de weilanden te lopen, genieten van de uitzichten en de nog steeds prachtige wolkenluchten. Ik passeerde de gemeentegrens van Hoogeveen, aangegeven door een schitterende steen. Langs een weiland waarin een paard het heerlijk op een hollen zette, en een paar mooie boerderijen kom ik in het dorpje Fluitenberg.

Hier wandel ik een stukje doorheen, en bijna aan het eind vind ik een mooi bankje voor een bankjesrust. Overigens blijkt dit dorpje de vindplaats te zijn van de oudste boot ter wereld, de kano van Pesse, naar schatting zo'n 8000 jaar voor Christus gemaakt. Ik kijk goed om me heen of ik er een infobordje of zo van zie, maar helaas, de route schijnt er niet langs te lopen. Wel kom ik vlak voor ik Hoogeveen in ga langs natuurgebied De Kene. De zon komt hier net weer achter de donkere wolken vandaan en tovert een prachtig landschap met overal geel koolzaad tevoorschijn. Prachtig!

Ik steek een soort bergbeek over, en weer een spoorlijn (dit keer zonder trein) en kom dan in de buitenwijken van Hoogeveen terecht. In Hoogeveen ben ik eerder geweest tijdens het Westerborkpad en ook heb ik hier eens een hotelovernachting gehad met m'n moeder, maar beide keren kon Hoogeveen me niet bekoren. En helaas, vandaag heeft daar geen verandering in gebracht! Nu zijn nieuwbouwwijken nergens mooi, dus daar ligt het niet aan, maar ook het centrum van Hoogeveen vind ik niet veel voorstellen. Hoewel ik wel een paar mooie plaatjes kan maken van een klooster en het gemeentehuis.

Wat ik wel heel erg leuk vond, was de “Oude Winkel”, wat precies is wat de naam zegt: een hele grote winkel vol met spullen uit grootmoeders tijd. Wat een geweldig plekje om even rond te snuffelen en een hoop jeugdsentiment de revue te laten passeren. Hoewel er ook veel spullen staan die in mijn jeugd al oud waren…… Wat verderop kom ik langs het monument bij de Joodse begraafplaats en natuurlijk herken ik ook dit van het Westerborkpad. Ik laat er naar goed Joods gebruik een steentje achter.

Dan verlaat ik Hoogeveen weer, steek via een viaduct de A28 over en kom dan bij knooppunt 12, war ik aan het tussenstuk ga beginnen. Dat is een toonbeeld van saaiheid, en geloof me, als ik iets saai vind, dan IS het saai! Via een heen-en-weertje ga ik de N48 onderdoor, kom langs een groot terrein vol met zonnepanelen en volg dan een lange weg terug naar de route. Pas op het eind van dit tussenstuk komt er een leuk plekje, natuurgebied Ten Arlo.

Maar ach, ik heb me toch wel vermaakt, er waren mooie foto's van eindeloze uitzichten te maken en ik kwam langs een tuin met de mooiste rododendrons die je je in kunt denken, dus zo erg was het allemaal ook weer niet. Toch ben ik blij als ik weer terug ben op de gewone route, het is nu niet zo ver meer, ik ga voor de zoveelste keer een drukke weg onderdoor en steek de Hoogeveensche Vaart over. Langs een weiland met schaapjes die me nauwlettend in de gaten houden keer ik weer terug naar de Molenhoeve, waar Kiaatje uiteraard trouw staat te wachten. Ik heb het niet de allermooiste tocht uit het boekje gevonden, maar het is best een leuke dag geweest!

Dan ga ik op zoek naar m'n B&B in Zuidwolde en kom daar in een prachtig huisje terecht, met eigen bospad achter de tuin van de bewoners langs. Ook hier prachtige rododendrons, en een enthousiaste hond, Boris, die in volle vaart op me af komt stuiven. De B&B is prima ingericht, heerlijk groot bed, een klein keukenblokje, en een heerlijke douche. Desgewenst kan je tegen betaling ook van de sauna en een jacuzzi gebruik maken, maar die optie heb ik niet genomen, ik ben niet zo'n saunaliefhebber.

Ik eet een paar broodjes die ik mee had genomen, kijk naar het nieuws, het weer en GTST en werk natuurlijk even m'n sociale media bij. Dan duik ik niet al te laat mijn bedje in, hoewel ik morgen niet zo vroeg op hoef, ik heb het ontbijt voor 8 uur afgesproken. Ook morgen is de route ongeveer 25 km, net als vandaag, dus zo vroeg hoef ik niet van start. Maar ik heb wel zin in een lekker lange nacht, tenslotte was het vandaag ook best een lange dag!

Ik heb heerlijk geslapen, het is hier heerlijk stil en donker! En ik word uit mezelf wakker, de wekker helemaal niet nodig gehad. En zoals gastvrouw Sylvia gisteren al had beloofd: je wordt gewekt met een luid vogelconcert! Nou, dat klopt wel, ze zingen dat het een lieve lust is. Prompt om 8 uur staat Sylvia met het ontbijt voor de deur en kan ik aanvallen. Heerlijk verse broodjes, een grote kan koffie, een eitje, volop beleg en zoetigheid, heerlijk!

Ondertussen is Boris me gezelschap komen houden, hij ligt buiten voor de grote glazen wand de wacht te houden lijkt het wel. Ik ga een paar maal naar buiten om hem even te knuffelen, en vind het jammer dat ik geen hondenkoekje of zo voor hem heb. Naast het ontbijt heb ik ook de krant gekregen, het Dagblad van het Noorden, leuk gebaar en hoewel ik niet de tijd neem om hem uit te spellen ga ik er wel even al koppensnellend doorheen.

Ik maak een thermoskannetje met koffie en pak een paar overgebleven bolletjes in een plastic zakje voor onderweg. Natuurlijk schrijf ik een berichtje in het gastenboek, pak al m'n spulletjes bij elkaar en laad alles alvast in Kiaatje. Ik had al bekeken dat ik hier eigenlijk vlakbij de route zit en desgevraagd hadden Lex en Sylvia er geen enkel bezwaar tegen dat Kiaatje hier blijft staan en dat ik die vanmiddag weer op kom halen.

En zo vertrek ik dus eigenlijk “uit huis” vandaag en merk buiten direct dat het BERE-koud is! Tjonge, wat ben ik deze twee dagen blij geweest met m'n winterjack en ik loop zelfs even te twijfelen of ik handschoentjes aan zal trekken……., toch niet normaal voor 13 mei! Ik wandel al snel Zuidwolde uit en langs een paar akkers kom ik bij Steenbergen, waar ik het eerste bordje van de Echtener Route aantref, ik zit weer op de route!

Het weer is heel anders dan gisteren, ronduit guur, een egale grijze lucht, dus geen spel van zon en wolken en de omgeving ziet er dan ook een beetje saai uit. Jammer, want ik kan wel zien dat het in een vrolijk zonnetje allemaal veel mooier geweest zou zijn. Maar ja, dat heb je met van tevoren afspreken, dan heb je het weer niet voor het uitkiezen! Ik vermaak me toch wel hoor, kom weer langs mooie rododendrons en een paar pluizenbollen die als een Siamese tweeling in elkaar zitten!

Ik kom langs de stuw Ten Arlo en vandaag ook langs het plaatsnaambord van Ten Arlo, weliswaar een witte, maar toch een mooie aanwinst! Daar ga ik ook het tussenstuk weer op, gelukkig vroeg in de route, en tegengesteld aan gisteren, dan ziet het er toch een beetje anders uit. Het lijkt vandaag ook wel minder saai, misschien omdat ik nu nog helemaal fit ben en dit stuk gisteren tegen het eind liep. Ik maak nu ook een paar foto's van graffiti in het tunneltje, daar had ik gisteren eigenlijk geen puf meer voor.

Bij knooppunt 13 pik ik de echte route weer op, en maak natuurlijk even een selfie. Het is wel geen nummer 17, maar 13 (mijn geboortedag) is ook altijd leuk natuurlijk. Hier staat ook een bordje naar een rust, een paar honderd meter verderop. Ik loop er even voor om, het blijkt een rust bij een stoeterij te zijn, de deur is wel open, maar binnen zie ik geen koffie of iets dergelijks. Maar ik kan wel buiten op een bankje van m'n eigen kopje koffie genieten. Prima geregeld dus!

Hierna loop ik een hele tijd over rustige wegen en fietspaden, langs weilanden en bossen. Ik geniet van alles wat groeit en bloeit, zie heel in de verte een ooievaar op het nest en de lucht begint ook een beetje te breken, zodat er weer wat mooiere wolkenpartijen zijn te bewonderen. Ik kom ook nog langs wandelknooppunt 13, steek weer een provinciale weg over en kom dan weer in Zuidwolde terecht.

Wat niet betekent dat ik al terug ben, nee, ik loop heel Zuidwolde door, neem nog ergens een bankjesrust, spot een beer in een muziekwinkel en wandel een stukje samen met een mooie zwarte zwaan. Weliswaar liep de zwaan achter een hek, maar dat maakt het niet minder leuk, hij liep echt met me mee! Zijn of haar partner bleef veilig aan de andere kant van het vijvertje. Ik ga Zuidwolde weer uit om nog een lusje langs weilanden en akkers te lopen.

Ik had met Sylvia afgesproken dat ik zo'n half uurtje van tevoren even zou appen of bellen dat ik er aan kwam en ik schiet spontaan in de lach als ik een “telefoonpaal” tegenkom waar ik gratis kan bellen! Komt dat ff mooi uit! En met een grote grijns heb ik even gebeld, maar helaas, de bel deed het niet. Toch even een leuk intermezzo. Wat verderop zie ik hoe twee grote wagens elkaar maar net kunnen passeren op de smalle weg, en een onwijs scheefstaand ooievaarsnest.

Dan komt er echt een mooi stukje langs een soort coulisselandschap, na iedere bomenrij heb je weer een ander doorkijkje, echt bijzonder. En een verkoopplekje van honing, waar geen honing in de vitrine staat, maar wel een beertje, zou die alles opgesnoept hebben? En als ik dan uiteindelijk weer bij Zuidwolde aankom, is daar een verrassing in de vorm van een oud kerkhof. Een gedeelte daarvan wordt beheerd op natuurlijke wijze en dat betekent een prachtig samengaan van oude grafzerken met wilde bloemen.

Ik vind het een schitterend plekje, met een heel mooie sfeer en ik dwaal dan ook even tussen de graven door. Een steen trekt mijn aandacht: hier rust naast hare moeder onze oudste dochter. En ja, de steen ernaast is van de moeder. Beide graven zijn uit de beginjaren van 1900, heel lang geleden dus, maar ik vind het toch bijzonder om hier even te staan!

Hierna is het nog maar een heel klein stukje en dan ben ik terug bij de Eekhoorn en Kiaatje. Samen met Sylvia drink ik nog even een kopje koffie en netjes op anderhalve meter afstand zitten we even gezellig te kletsen. Dan wordt het tijd om weer naar huis te gaan, de lange rit gaat weer vlot, onderweg koop ik nog een keer koffie en dan ben ik weer bij Timbimbertje.

De eerste keer dat ik hem een nachtje alleen heb gelaten, hij heeft geen problemen gehad met de timerbak, al z'n eten is op en hij is geloof ik wel blij dat hij me weer ziet! En ik ben ook blij, weg zijn is leuk, maar thuiskomen zeker ook! En nu dan nog twee tochtjes, ook die twee (in Friesland en Groningen) heb ik in tweeën gehakt, en overnachtingen zijn al geregeld. Zo heb ik toch nog een paar uitjes in dit jaar dat alles gecancelled wordt vanwege de corona!

Klik op de plaatjes hieronder voor de fotoverslagen.

Dag 1 De Noordlus		Dag 2 De Zuidlus

Een berichtje in mijn gastenboek vind ik altijd leuk!