Wandeltripje Sauerland
22-26 januari 2020
Klik op de plaatjes om de route in Google
Earth te bekijken
Klik op de onderschriften voor een gewone uitvergroting van de
plaatjes
Dag 1 - Heenreis en ommetje Bilstein
Om alles even rustig te laten bezinken en een plekje te geven, besloot ik er een paar dagen tussenuit te gaan en na wat googlewerk vond ik een spotgoedkoop tripje naar het Sauerland. Vier dagen halfpension in een hotel in Kirchveischede (nog nóóit van gehoord) voor het luttele bedrag van 169,50. Het is bijna te geef. Ik had geen vastomlijnde plannen, maar heb natuurlijk wel een paar leuke tracks opgezocht om eventueel in de omgeving wat tochtjes te lopen.
En zo vertrok ik op woensdag rond een uur of 10 (na de files dus) richting het Sauerland. Onderweg was het mistig en een beetje druilerig. Kiaatje, en zeker zijn ruiten, werd hartstikke smerig van al het opspattende water! Onderweg ben ik natuurlijk een keertje gestopt om een kopje koffie te drinken met wat lekkers erbij. En gelijk even getankt, dat is in Duitsland toch goedkoper dan in Nederland.
Nadat ik me geïnstalleerd had ben ik een beetje in de buurt rond gaan kijken, ik wandelde naar een kerkje, en zag daar een oerwoud van richtingaanwijzers naar wandelpaden. Tjonge, jonge, wat een boel mogelijkheden heb je hier. Op een bordje zag ik dat je naar de Burg Bilstein kan lopen, ca. 1,5 km. Nou, dat kon ik heen en weer nog net voor het donker halen, dus op naar Bilstein! En het was inderdaad een leuk ommetje, boven langs een heuvel en onderlangs weer terug.
In het hotel heb ik van een heerlijk 3-gangenmenu genoten en een heerlijk kopje koffie toe genomen. En toen m'n bedje opgezocht, de weersvoorspellingen zijn best goed, dus ik heb voor morgen een gps-track rondom de Biggesee op het programma staan.
Dag 2 - Rondom de Biggesee
Ik was lekker bijtijds op en een blik uit de hotelkamer leerde dat het grijs was, maar wel droog. En aan de bomen te zien stond er nagenoeg geen wind. Afgedaald naar de ontbijtzaal voor het ontbijt, dat was net als het diner gisteren prima verzorgd en ik kreeg een grote kan koffie, helemaal alleen voor mij. Heerlijk wakker worden zo! Na een broodje en een bakje kwark met van alles er in ben ik mijn wandelspullen gaan pakken en richting de Biggesee gereden.
Ik zag overal (genummerde!) bankjes staan en ook was er overal markering zichtbaar, die had ik natuurlijk niet nodig omdat ik op m'n GPS-track liep, maar toch heeft het wel iets geruststellends. Uiteindelijk daalde ik door het bos over een heel steil paadje af naar de Biggesee en stak die over via de Lister stuwdam. Altijd leuk, zo'n stuwdam, ik verwonder me altijd over het enorme niveauverschil van het water aan de ene en aan de andere kant van de dam!
Maar de afdaling aan deze kant betekende wel dat ik aan de andere kant weer omhoog moest en al gauw zag ik de Biggesee weer diep onder me. En daar op een punt met een prachtig uitzicht heb ik een bankjesrust ingelast en een kopje koffie uit de thermos gedaan. Niet al te lang blijven zitten, want het is behoorlijk koud. Genietend van het open landschap waar ik nu loop, ga ik weer verder, maar kom even verderop toch weer in donkere bossen terecht.
Hierna volgt een stukje door de rimboe, het pad is weg (dat is het risico van een niet-gemarkeerde track lopen) en ik moet over wat bomen heen klimmen en een paar struiken doorworstelen. Op m'n GPS kan ik zien dat ik wel goed uit ga komen, dus ik ben maar voorzichtig over alle obstakels heen geklommen. En kijk, daar was het pad weer en vanaf hier heb ik geen rimboe meer gehad, maar wel veel bos, heel veel bos .
Ik ben door en door koud geworden (doordat ik zo vaak stil moet staan om op adem te komen, kan ik geen tempo maken en me dus ook niet meer warm lopen) en ik besluit direct naar het hotel te rijden. Daar neem ik een heerlijke warme douche (blijf er heel lang onder staan) en neem voor de rest van de middag lekker rust. Dan weer naar beneden voor een heerlijk diner en een kopje koffie na afloop en dan zit dag 2 er ook weer op.
Dag 3 - Veischeder Sonnenpfad, Nordschleife
Thuis had ik op internet de route van het Veischeder Sonnenpfad gevonden, maar die eigenlijk als te lang bestempeld (37 km). Er stond wel dat je hem in etappes kan lopen, maar ik had geen zin om me in het Duitse OV te verdiepen. In het hotel hadden ze echter een papieren kaart van het pad en daar bleek dat je twee rondjes kan lopen, de Nordschleife en de Südschleife, waarbij je dus een heel groot deel van het totale pad te pakken hebt. Gelukkig had ik de track wel in m'n GPS gezet en de tussenstukjes om aan de rondjes te komen kon ik wel via de markering lopen, ik had gisteren al gezien dat die hier pico bello in orde is! Voor deze dag had ik de Nordschleife op het programma gezet, uiteindelijk bleek die 17 km lang te zijn.
Maar uiteindelijk werd al dat klimmen beloond, het was mistig weer en toen ik hoog genoeg was gekomen zorgde die mist voor schitterende rijp op de bomen en struiken. Tjonge, jonge, het leek wel of ik in een sprookje rondwandelde en m'n camera maakte overuren natuurlijk! Uiteindelijk arriveerde ik bij de Hoge Bracht, daar kon ik een rondje maken naar een uitkijktoren, maar ik vond dat ik wel genoeg geklommen had en ben gelijk overgestapt op de route van het Sonnenpfad.
Er komt een heel stuk over glooiende landweggetjes, die heerlijk naar beneden lopen, maar dan moet ik een idioot steile afdaling gaan doen naar een weg helemaal in de diepte, die oversteken en dan aan de andere kant via een idioot steile klim weer naar boven. Poe poe, dat viel niet mee, het pad omhoog was zo steil dat ik amper achterom durfde te kijken. Een bankje hoog boven de weilanden met een prachtig uitzicht was dan ook zeer welkom!
En het stijgen was nog niet gedaan, ik mocht ook nog even de Sonnenberg beklimmen, dwars door het bos met soms eng smalle paadjes over boomwortels en langs steile hellingen. Heb hier echt wel een beetje voorzichtig gedaan, ik wilde niet gaan schuiven! In een soort schuilhutje heb ik nog even een crackertje gegeten en toen op voor de laatste kilometertjes, gelukkig nu weer langzaam dalend tot ik bij de Burg Bilstein uitkwam. Toch maar goed dat ik de eerste dag niet naar boven was gegaan over die trap!
En net als gisteren heb ik heel lang onder de warme douche gestaan en heb daarna mijn rust genomen, ik ben tenslotte ook geen 20 meer en dit zijn inspannende tochten voor mij. Wel was ik vandaag beter voorbereid op de kou, ik had m'n winterbroek èn winterjas aan, blij dat ik die toch meegenomen had, het is hier duidelijk winterser dan in Nederland. Ik heb me het diner ook weer heerlijk laten smaken en ben vroeg m'n bedje ingedoken, morgen staat de Südschleife op het programma.
Dag 4 - Veischeder Sonnenpfad, Südschleife
Dat is wel het nadeel van een kamer waar je verblijft en slaapt, als je 's middags thuiskomt wil je het graag warm hebben, maar 's nachts heb ik het liever fris. De kamer was echter zo warm, dat ik moeilijk in slaap kon komen en op een gegeven moment heb ik het raam maar opengezet! Dus was de kamer 's morgens weer hartstikke koud, maar had ik wel goed geslapen en ik hoopte dat het 's middags weer op temperatuur zou zijn.
Af en toe
had je ook uitzicht op het dal, maar door de mist zag je niets,
alleen maar wit en het was moeilijk te zeggen waar de rijp op de
weilanden overging in de mist, ik heb lopen genieten, dit is toch
echt wel mijn weer, kan het niet gewoon altijd herfst en winter
blijven?
Eén nadeel aan deze witte pracht: alle bankjes die in aanmerking
kwamen voor een bankjesrust waren ook bedekt met een laag witte
rijp, en ik vond het eigenlijk al te koud om stil te zitten, laat
staan met je bips in het ijs!
Na een avontuurlijk stukje over een Höhlweg kwam ik bij een skigebiedje uit, waar niet geskied werd, maar waar mountainbikers zich omhoog lieten trekken door de skiliften om zich daarna met ware doodsverachting van de berg af te storten. Dit was zo'n beetje het hoogste punt dat ik in deze 4 dagen bereikt heb, GPS stond op 600 en ging daar zelfs even overheen. Nog een stukje droomlaantje met witberijpte bomen volgde en toen kwam de aftakking van het Sonnenpfad richting Oberveischede.
Nog ca. 3 kilometertjes en die verliepen alsmaar dalend, ik verliet de witte wonderwereld, nam op een spiksplinternieuw bankje nog ergens een laatste bankjesrust en genoot van de toch ook wel mooie kale bomen zonder rijp. Het allerlaatste stukje weer in het dorp ging net zo steil naar beneden als het vanmorgen naar boven ging en daar stond Kiaatje weer trouw te wachten. Wat een prachtige wandeling was dat!
Dag 5 - Weer terug naar huis
Ik had de
kamer nu op tijd een beetje koeler en heb deze laatste nacht
heerlijk (en lang) geslapen. Op weg naar het ontbijt heb ik al
wat spullen meegenomen en in Kiaatje gezet en daarna van m'n
laatste ontbijtje hier genoten, met de nodige koffie natuurlijk.
De rest van m'n spullen gehaald en bij de receptie afgerekend. In
m'n beste Duits (wat heel slecht is) heb ik ze bedankt voor het
heerlijke verblijf hier, ik heb het prima naar m'n zin gehad, de
kamer was goed, het eten was prima (geen culinaire hoogstandjes,
maar dat kan je ook niet verwachten voor deze prijs) en het
personeel was vriendelijk. Geen wanklanken wat mij betreft,
behalve dan de belabberde Wifi
maar dat schijnt in het hele Sauerland zo te zijn!
De rit naar huis verliep vlot, ik heb nog een tijdje mogen genieten van de witte wereld, onderweg heb ik koffie gedronken en getankt en iets na 14.00 uur was ik thuis. Wel stil hoor, thuiskomen in een Bramloos huis, dat zal echt moeten wennen! En zo zit een heerlijk, onverwachts uitje er weer op, wat mij betreft voor herhaling vatbaar, ook in een ander jaargetijde, misschien in het najaar met de bossen in prachtige herfstkleuren en overal paddenstoelen!
Klik op de plaatjes hieronder voor de
fotoverslagen.
Vergeet mijn gastenboek niet!