Wandeltripje Sauerland
22-26 januari 2020

Dag 1		Dag 2		Dag 3		Dag 4

Klik op de plaatjes om de route in Google Earth te bekijken
Klik op de onderschriften voor een gewone uitvergroting van de plaatjes

Dag 1 - Heenreis en ommetje Bilstein

De eerste weken van het jaar zijn voor mij altijd druk, met kerstspullen die opgeruimd moeten worden, een Wandelsportbode die ook in de eerste week van het jaar gedrukt moet worden en natuurlijk het financieel verslag en de begroting van de RWV. Dit jaar kwam daar ook nog een emotionele gebeurtenis bij: ik heb Brammeke, de grote, dikke, allerliefste poes van de wereld, die zoveel jaar mijn maatje is geweest, in moeten laten slapen.

Om alles even rustig te laten bezinken en een plekje te geven, besloot ik er een paar dagen tussenuit te gaan en na wat googlewerk vond ik een spotgoedkoop tripje naar het Sauerland. Vier dagen halfpension in een hotel in Kirchveischede (nog nóóit van gehoord) voor het luttele bedrag van € 169,50. Het is bijna te geef. Ik had geen vastomlijnde plannen, maar heb natuurlijk wel een paar leuke tracks opgezocht om eventueel in de omgeving wat tochtjes te lopen.

En zo vertrok ik op woensdag rond een uur of 10 (na de files dus) richting het Sauerland. Onderweg was het mistig en een beetje druilerig. Kiaatje, en zeker zijn ruiten, werd hartstikke smerig van al het opspattende water! Onderweg ben ik natuurlijk een keertje gestopt om een kopje koffie te drinken met wat lekkers erbij. En gelijk even getankt, dat is in Duitsland toch goedkoper dan in Nederland.

Rond een uur of drie arriveerde ik in Kirchveischede en daar was het hotel snel gevonden. Mijn kamer bleek op de tweede verdieping te liggen (geen lift, kreunnnnnn……..) en had mooi uitzicht op de omringende heuvels. Groot bed voor mij alleen, een ruime badkamer en een heerlijk bankje, wat helaas wel een beetje ongelukkig stond, je kon de TV niet vanaf het bankje zien. Maar goed, ik ben toch geen televisiemens, dus voor mij is dat niet zo erg.

Nadat ik me geïnstalleerd had ben ik een beetje in de buurt rond gaan kijken, ik wandelde naar een kerkje, en zag daar een oerwoud van richtingaanwijzers naar wandelpaden. Tjonge, jonge, wat een boel mogelijkheden heb je hier. Op een bordje zag ik dat je naar de Burg Bilstein kan lopen, ca. 1,5 km. Nou, dat kon ik heen en weer nog net voor het donker halen, dus op naar Bilstein! En het was inderdaad een leuk ommetje, boven langs een heuvel en onderlangs weer terug.

In Bilstein zag ik de burcht hoog boven me uittorenen en ik vond ook een hele lange trap naar boven, maar ik besloot dat voor een andere dag te bewaren, ik wilde niet in het donker terug lopen. Terug in Kirchveischede heb ik daar nog een klein rondje een heuvel op gedaan en via een lange trap keerde ik terug naar het hotel. GPS stond op precies 4 km, was net mooi, na zo'n lange autorit.

In het hotel heb ik van een heerlijk 3-gangenmenu genoten en een heerlijk kopje koffie toe genomen. En toen m'n bedje opgezocht, de weersvoorspellingen zijn best goed, dus ik heb voor morgen een gps-track rondom de Biggesee op het programma staan.

Dag 2 - Rondom de Biggesee

Ik was lekker bijtijds op en een blik uit de hotelkamer leerde dat het grijs was, maar wel droog. En aan de bomen te zien stond er nagenoeg geen wind. Afgedaald naar de ontbijtzaal voor het ontbijt, dat was net als het diner gisteren prima verzorgd en ik kreeg een grote kan koffie, helemaal alleen voor mij. Heerlijk wakker worden zo! Na een broodje en een bakje kwark met van alles er in ben ik mijn wandelspullen gaan pakken en richting de Biggesee gereden.

De start van de track was bij een camping in het plaatsje Wörmge en de parkeerplaats daar was uitgestorven. Dat zal in de zomer wel anders zijn! Het eerste stukje van de route ging over het asfalt langs de Biggesee, maar al snel moest ik de camping op en daar een fikse klim maken. Eenmaal boven volgde er nòg een klim door een bos, maar toen was ik aardig op hoogte en heb genoten van het uitzicht. Ik mocht hier ook een wat glooiender weg gaan volgen, soms door het bos en soms door een open panorama-achtig landschap.

Ik zag overal (genummerde!) bankjes staan en ook was er overal markering zichtbaar, die had ik natuurlijk niet nodig omdat ik op m'n GPS-track liep, maar toch heeft het wel iets geruststellends. Uiteindelijk daalde ik door het bos over een heel steil paadje af naar de Biggesee en stak die over via de Lister stuwdam. Altijd leuk, zo'n stuwdam, ik verwonder me altijd over het enorme niveauverschil van het water aan de ene en aan de andere kant van de dam!

Maar de afdaling aan deze kant betekende wel dat ik aan de andere kant weer omhoog moest en al gauw zag ik de Biggesee weer diep onder me. En daar op een punt met een prachtig uitzicht heb ik een bankjesrust ingelast en een kopje koffie uit de thermos gedaan. Niet al te lang blijven zitten, want het is behoorlijk koud. Genietend van het open landschap waar ik nu loop, ga ik weer verder, maar kom even verderop toch weer in donkere bossen terecht.

Overal is men hier met bomenkap bezig en de grond is op heel veel plaatsen kapot gereden, ik mag dus wel blij zijn dat het vriesweer is (de ondergrond is keihard bevroren), anders zou het één grote modderbende geweest zijn. Ik kom langs een paardenweitje en daal dan af naar een ieniemieniedorpje, zo'n mooi gezicht, als daar sneeuw had gelegen dan was het de perfecte kerstkaart geweest!

Hierna volgt een stukje door de rimboe, het pad is weg (dat is het risico van een niet-gemarkeerde track lopen) en ik moet over wat bomen heen klimmen en een paar struiken doorworstelen. Op m'n GPS kan ik zien dat ik wel goed uit ga komen, dus ik ben maar voorzichtig over alle obstakels heen geklommen. En kijk, daar was het pad weer en vanaf hier heb ik geen rimboe meer gehad, maar wel veel bos, heel veel bos…….

Eindelijk kom ik het bos uit en heb weer zicht op de Biggesee, ik las nog een heel korte bankjesrust in en wandel dan naar de see, waar ik via een brug het water oversteek. Aan de overkant is een restaurantje, maar dat is helaas gesloten, Jammer, ik had wel trek in een vers bakkie gehad! Maar een paar honderd meter verder staat Kiaatje en ben ik aan het eind van het rondje, GPS geeft 14,95 km aan. Echt wel mooi voor zo'n bultige omgeving als hier!

Ik ben door en door koud geworden (doordat ik zo vaak stil moet staan om op adem te komen, kan ik geen tempo maken en me dus ook niet meer warm lopen) en ik besluit direct naar het hotel te rijden. Daar neem ik een heerlijke warme douche (blijf er heel lang onder staan) en neem voor de rest van de middag lekker rust. Dan weer naar beneden voor een heerlijk diner en een kopje koffie na afloop en dan zit dag 2 er ook weer op.

Dag 3 - Veischeder Sonnenpfad, Nordschleife

Thuis had ik op internet de route van het Veischeder Sonnenpfad gevonden, maar die eigenlijk als te lang bestempeld (37 km). Er stond wel dat je hem in etappes kan lopen, maar ik had geen zin om me in het Duitse OV te verdiepen. In het hotel hadden ze echter een papieren kaart van het pad en daar bleek dat je twee rondjes kan lopen, de Nordschleife en de Südschleife, waarbij je dus een heel groot deel van het totale pad te pakken hebt. Gelukkig had ik de track wel in m'n GPS gezet en de tussenstukjes om aan de rondjes te komen kon ik wel via de markering lopen, ik had gisteren al gezien dat die hier pico bello in orde is! Voor deze dag had ik de Nordschleife op het programma gezet, uiteindelijk bleek die 17 km lang te zijn.

Deze route start wat dichterbij dan het Rondje Biggesee van gisteren, de start is in Bilstein, waar ik de eerste dag dus ook al was. Vlakbij waar ik wil starten vind ik een mooi plekje voor Kiaatje en al snel ben ik op weg. De route gaat naar de Hohe Bracht, waar ik het echte Sonnenpfad op zal pikken. En tja, die Hohe Bracht had me moeten waarschuwen natuurlijk, ik heb de eerste kilometers alleen maar lopen klimmen! Echt, iedere splitsing waar een stijgend en dalend pad was, moest ik consequent het stijgende pad hebben…….

Maar uiteindelijk werd al dat klimmen beloond, het was mistig weer en toen ik hoog genoeg was gekomen zorgde die mist voor schitterende rijp op de bomen en struiken. Tjonge, jonge, het leek wel of ik in een sprookje rondwandelde en m'n camera maakte overuren natuurlijk! Uiteindelijk arriveerde ik bij de Hoge Bracht, daar kon ik een rondje maken naar een uitkijktoren, maar ik vond dat ik wel genoeg geklommen had en ben gelijk overgestapt op de route van het Sonnenpfad.

En dat was onwijs genieten, ik heb kilometers door die witte wonderwereld gewandeld met de mooiste uitzichten over dalen vol met nevels. Later kwam ik weer door een gebied met bomenkap (ik heb later begrepen dat er een ziekte heerst, die ze willen stoppen door veel percelen vlak te maken), daar moest ik weer behoorlijk klimmen en ik was blij toen ik weer op hoogte was en daar een bankje zag staan met uitzicht op de weilanden, hèhè, ff een bakkie koffie!

En vlak daarna brak heel eventjes de zon door en zag het landschap er zo mogelijk nòg mooier uit. Het duurde maar heel even, best wel jammer, maar ja, ik was allang blij dat het droog was, om te wandelen was het heerlijk, hoewel koud weer! Wat verderop kom ik op de Kreuzberg, met de Kreuzbergkapelle en een schitterend uitzicht over de omgeving. Er blijkt hier ook een pelgrimspad naartoe te lopen, vanuit Düdinghausen.

Er komt een heel stuk over glooiende landweggetjes, die heerlijk naar beneden lopen, maar dan moet ik een idioot steile afdaling gaan doen naar een weg helemaal in de diepte, die oversteken en dan aan de andere kant via een idioot steile klim weer naar boven. Poe poe, dat viel niet mee, het pad omhoog was zo steil dat ik amper achterom durfde te kijken. Een bankje hoog boven de weilanden met een prachtig uitzicht was dan ook zeer welkom!

En het stijgen was nog niet gedaan, ik “mocht” ook nog even de Sonnenberg beklimmen, dwars door het bos met soms eng smalle paadjes over boomwortels en langs steile hellingen. Heb hier echt wel een beetje voorzichtig gedaan, ik wilde niet gaan schuiven! In een soort schuilhutje heb ik nog even een crackertje gegeten en toen op voor de laatste kilometertjes, gelukkig nu weer langzaam dalend tot ik bij de Burg Bilstein uitkwam. Toch maar goed dat ik de eerste dag niet naar boven was gegaan over die trap!

Nu heb ik de burcht op mijn gemakje bekeken, erg mooi gebouw en ook een kijkje op de binnenplaats was erg leuk. In een grote waterput zat daar een eveneens grote kikker en ik kon de verleiding niet weerstaan: daar wilde ik even samen mee op de foto! De burcht is tegenwoordig trouwens een jeugdherberg, lijkt me mooi om hier te overnachten! Na deze sightseeing ben ik via de trap afgedaald naar Bilstein en toen was het nog een klein stukje terug naar Kiaatje.

En net als gisteren heb ik heel lang onder de warme douche gestaan en heb daarna mijn rust genomen, ik ben tenslotte ook geen 20 meer en dit zijn inspannende tochten voor mij. Wel was ik vandaag beter voorbereid op de kou, ik had m'n winterbroek èn winterjas aan, blij dat ik die toch meegenomen had, het is hier duidelijk winterser dan in Nederland. Ik heb me het diner ook weer heerlijk laten smaken en ben vroeg m'n bedje ingedoken, morgen staat de Südschleife op het programma.

Dag 4 - Veischeder Sonnenpfad, Südschleife

Dat is wel het nadeel van een kamer waar je verblijft en slaapt, als je 's middags thuiskomt wil je het graag warm hebben, maar 's nachts heb ik het liever fris. De kamer was echter zo warm, dat ik moeilijk in slaap kon komen en op een gegeven moment heb ik het raam maar opengezet! Dus was de kamer 's morgens weer hartstikke koud, maar had ik wel goed geslapen en ik hoopte dat het 's middags weer op temperatuur zou zijn.

Na het ontbijt ben ik op pad gegaan voor de Südschleife van het Sonnenpfad, die start in Oberveischede. Ook weer eerst een aanloopstukje en daarna de route van het pad oppikken. En dat was me het aanloopstukje wel! Heb ik gisteren een lange, gestage klim gehad, nu moest ik retesteil het dorp uit. Voordeel is dan wel dat je wat sneller boven bent. Het was nog steeds mistig en toen ik weer op de route van het Sonnenpfad was, kwam ik wederom in zo'n prachtige witte wereld terecht!

Het was zo mogelijk nog mooier dan gisteren, naast de rijp op bomen en struiken lag er ook overal ijshaar, dat had ik pas één keer eerder gezien in Nederland, maar hier lag het echt overal! Maar de rijp was het allermooiste en omdat ik deze dagen echt bijna niemand ben tegengekomen, was de hele omgeving zo ongerept, het was om stil van te worden. De zon deed af en toe een dappere poging om door de mist heen te breken, en dat zorgde voor een prachtig licht, dat alles nòg mooier maakte.

Af en toe had je ook uitzicht op het dal, maar door de mist zag je niets, alleen maar wit en het was moeilijk te zeggen waar de rijp op de weilanden overging in de mist, ik heb lopen genieten, dit is toch echt wel mijn weer, kan het niet gewoon altijd herfst en winter blijven? Eén nadeel aan deze witte pracht: alle bankjes die in aanmerking kwamen voor een bankjesrust waren ook bedekt met een laag witte rijp, en ik vond het eigenlijk al te koud om stil te zitten, laat staan met je bips in het ijs!

Er volgde een stukje “gewoon” bos en toen kwam ik zowaar op een asfaltweggetje terecht en daar was het zó mooi dat ik er ademloos overheen gewandeld ben, en dit keer niet vanwege mijn COPD, maar uit stille bewondering. Natuurlijk heel veel foto's gemaakt, een paar close-ups en ook een paar selfies, want zeg nou zelf, hoe vaak kan je nou zulke foto's maken?

Na een avontuurlijk stukje over een Höhlweg kwam ik bij een skigebiedje uit, waar niet geskied werd, maar waar mountainbikers zich omhoog lieten trekken door de skiliften om zich daarna met ware doodsverachting van de berg af te storten. Dit was zo'n beetje het hoogste punt dat ik in deze 4 dagen bereikt heb, GPS stond op 600 en ging daar zelfs even overheen. Nog een stukje droomlaantje met witberijpte bomen volgde en toen kwam de aftakking van het Sonnenpfad richting Oberveischede.

Nog ca. 3 kilometertjes en die verliepen alsmaar dalend, ik verliet de witte wonderwereld, nam op een spiksplinternieuw bankje nog ergens een laatste bankjesrust en genoot van de toch ook wel mooie kale bomen zonder rijp. Het allerlaatste stukje weer in het dorp ging net zo steil naar beneden als het vanmorgen naar boven ging en daar stond Kiaatje weer trouw te wachten. Wat een prachtige wandeling was dat!

Terug bij het hotel ben ik eerst nog even Kirchveischede zelf ingelopen, om wat fotootjes te me maken van het zicht op de vele vakwerkhuisjes en ben daarna voor de laatste keer in Hotel Laarmann onder de douche gesprongen. Alvast wat spulletjes ingepakt, want ik ben van plan om morgen direct naar huis te gaan en niet nog een tochtje te gaan lopen, deze drie dagen vond ik mooi genoeg. Het diner smaakt me weer prima en ik maak een praatje met een paar Nederlandse dames die aan de tafel naast me zitten.

Dag 5 - Weer terug naar huis

Ik had de kamer nu op tijd een beetje koeler en heb deze laatste nacht heerlijk (en lang) geslapen. Op weg naar het ontbijt heb ik al wat spullen meegenomen en in Kiaatje gezet en daarna van m'n laatste ontbijtje hier genoten, met de nodige koffie natuurlijk. De rest van m'n spullen gehaald en bij de receptie afgerekend. In m'n beste Duits (wat heel slecht is) heb ik ze bedankt voor het heerlijke verblijf hier, ik heb het prima naar m'n zin gehad, de kamer was goed, het eten was prima (geen culinaire hoogstandjes, maar dat kan je ook niet verwachten voor deze prijs) en het personeel was vriendelijk. Geen wanklanken wat mij betreft, behalve dan de belabberde Wifi……… maar dat schijnt in het hele Sauerland zo te zijn!

De rit naar huis verliep vlot, ik heb nog een tijdje mogen genieten van de witte wereld, onderweg heb ik koffie gedronken en getankt en iets na 14.00 uur was ik thuis. Wel stil hoor, thuiskomen in een Bramloos huis, dat zal echt moeten wennen! En zo zit een heerlijk, onverwachts uitje er weer op, wat mij betreft voor herhaling vatbaar, ook in een ander jaargetijde, misschien in het najaar met de bossen in prachtige herfstkleuren en overal paddenstoelen!

Klik op de plaatjes hieronder voor de fotoverslagen.

Dag 1		Dag 2		Dag 3		Dag 4

Vergeet mijn gastenboek niet!