De Metrotocht vanuit Hoogvliet

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

Eigenlijk vond ik dat best gek, dat er begin oktober nergens in het LWP de Metrotocht van de RET vermeld stond! Bij het opmaken van de Wandelkalender voor in de WSB kwam ik erachter dat deze gepland stond op 2 november. Gek hoor, een maand later! Maar al gauw bleek er een wijziging op de site van de bond te staan, de tocht was verplaatst naar 19 oktober. Ik hoop dat de RET door deze vergissing niet al te veel deelnemers heeft gemist!

Toen ik wakker werd op 19 oktober goot het van de regen. Hè jakkes, hoewel ik normaal gesproken regen tijdens een wandeltocht niet zo erg vind had ik er nu totaal geen zin in om me nat te laten regenen. En dan is daar toch wel het gemak van de moderne tijd: even Buienradar gecheckt en na 10 uur zou het in Hoogvliet een stuk droger worden. En dus heb ik heerlijk op m'n gemak de dikke zaterdagkrant uitgespeld, natuurlijk onder het genot van een paar kopjes koffie.

En inderdaad, zo tegen 10 uur begon het ook in Rozenburg op te klaren en ben ik alsnog op pad gegaan naar Hoogvliet. Wel heb ik mijn plannen voor de 25 km bijgesteld naar de 15 km, lekker rustig tochtje van maken, tenslotte staat voor volgende week de Sallandse 4Daagse op het programma, dus dan wordt er weer genoeg gewandeld! Op de parkeerplaats bij metrostation Hoogvliet was er nog zoveel plek dat ik zowaar vlakbij het startbureau stond.

Gauw ingeschreven, alvast m'n boekje gestempeld en een blik geworpen op de grote pannen soep die al klaar gemaakt werden voor straks bij de finish. Lekker, snert! De 15 km had ik hier nog nooit gelopen, die voerde me ongeveer een kilometer door een woonwijk en toen sloot die al aan op de overige afstanden en was ik op bekend terrein: het pad langs het water met de roze bruggetjes! En ook in Hoogvliet begint het herfst te worden, de bomen stond al mooi met hun herfstkleuren te pronken.

Bij metrostation Tussenwater gingen we niet zoals gewoonlijk met de metrobaan mee de polders in, maar ging het richting Poortugaal en vandaar Valckestein in. Een mooi stukje parcours, veel door het groen en met de nodige bruggetjes. Uiteindelijk kwamen we uit op de plek waar vroeger altijd de wagenrust was, maar ik had op de routebeschrijving al gezien dat die nu ergens anders zou zijn.

Nu gingen we eerst het fietspad langs de Slangenmuur op, over de veeroosters heen. Op de routebeschrijving werden we gewaarschuwd dat hier Schotse Hooglanders zouden rondlopen en ja hoor, daar was een hele kudde. Blijkbaar schrokken ze van de wandelaars met (aangelijnde) hond voor me, want ze stoven van het pad weg en door het gras denderden ze evenwijdig met het pad langs me heen. Gelukkig op een behoorlijke afstand, want ik vond het een imposant gezicht, die grote beesten in volle galop, was echt blij dat ze niet op me af kwamen…….

Hierna ging het via natuurgebied De Huijters richting het Kasteel van Rhoon. Hier liepen we over wat modderige paadjes en af en toe glibberde ik zowat ondersteboven, ik had dit eigenlijk niet verwacht en dus de verkeerde schoenen aan. Maar gelukkig zonder ongelukken kwam ik bij het Kasteel van Rhoon uit, zoals gewoonlijk een pláátje, omzoomd door hoge bomen in herfstkleuren. Ook de spiegeling in het stille water op de voorgrond was prachtig en m'n camera maakte natuurlijk weer overuren.

Langs de kerk van Rhoon ging het nu richting de wagenrust (of liever een busrust ) en daar heb ik heerlijk zitten genieten van een kopje koffie en een broodje worst, zonder zuurkool want dat lust ik niet. Wel veel mosterd erop, mmmmmmm. Weer helemaal verkwikt ging ik verder, langs metrostation Rhoon, een winkelcentrum en een hertenkamp. Via wat dijkjes aan de buitenkant van Rhoon en langs Herberg de Arend ging het de polders weer in naar de kantine van psv Poortugaal.

Daar kon eventueel nog gerust worden, maar op een 15 km heb ik geen twee rusten nodig, maar het was wel fijn dat ik daar even naar het toilet kon. Tja, en toen kwam het bekende laatste stukje, over het lange fietspad langs de Oude Maas. Heel erg bekend terrein, maar ik wandel daar toch altijd wel graag. Mooie uitzichten en lekker langs het water. Dan nog een stukje met mooie herfstkleuren, de Welhoeksedijk helemaal af en toen was ik weer terug.

Na me afgemeld te hebben ben ik natuurlijk een heerlijk kopje snert gaan halen, traditie tijdens deze tocht. Het betekent voor mij dat het winterwandelseizoen vanaf nu weer is begonnen. En met deze tocht heb ik daar een mooi begin mee gemaakt. Weliswaar wat korter dan normaal, maar ik heb het weer prima naar m'n zin gehad, en dat is toch het belangrijkste! Na iedereen bedankt te hebben voor de leuke tocht ben ik dan ook tevreden weer huiswaarts gekeerd.

Klik op het plaatje hieronder voor het fotoverslag.

Een berichtje in mijn gastenboek vind ik altijd leuk!