De Loop langs de Hunebedden
van Odoorn naar Meppen

Route etappe 7		Route etappe 8		Route etappe 9

Klik op de plaatjes om de routes in Google Earth te bekijken
Klik hier, hier en hier voor een gewone uitvergroting van de plaatjes

Ik heb het verleden keer zo naar m'n zin gehad in B&B De Trechterbeker, dat ik kort na m'n vorige Drenthe-tripje opnieuw geboekt heb! Dit keer voor september, zoals gewoonlijk ben ik op 15 september (de verjaardag van Rob) nooit thuis en dit leek me een zinvolle besteding van die dag, Rob hield ook wel van Drenthe! Ook nu heb ik voor twee nachten geboekt, zodat ik drie dagen kan wandelen, de etappes 7, 8 en 9 staan op het programma.

Tijdens de vorige tripjes op deze Loop langs de Hunebedden liep ik telkens drie etappes in twee dagen, maar ik vond dat toch wel aan de lange kant. En het viel me ook op dat het met het OV veel gemakkelijker te doen is allemaal, als je je aan de etappes in het boekje houdt. De samenstellers van het pad zullen daar ook wel rekening mee hebben gehouden. Verder wil ik me niet hoeven haasten tijdens deze wandeldagen, en ook een beetje van m'n avonden kunnen genieten, dussssssss genoeg redenen om maar één etappe per dag te lopen!

Ik vertrok op zondag, dus 's morgens had ik van files niet te vrezen, maar toch ben ik redelijk bijtijds weg gegaan, ik hou er nou eenmaal van om vroeg te wandelen! Maar zo heel vroeg werd het dit keer toch niet, best een lange rit naar Drenthe natuurlijk. Rond half 10 was ik in Odoorn, waar ik vlakbij de bushalte waar ik verleden keer geëindigd ben een mooi plaatsje voor Kiaatje vond. Routebeschrijving bij de hand, GPS in de aanslag en ik ben weer op pad!

Het is een mooie ochtend, wel wat bewolkter dan ik verwacht had en het is ook behoorlijk koud. Ik heb zelfs even spijt dat ik een kuitbroek aan heb, maar gelukkig wordt het wat later op de ochtend iets warmer. Ik ben al snel bij het eerste hunebed van vandaag, nummer D34, een mooi klein hunebedje aan de rand van de weilanden. Er heeft hier nog een tweede hunebed gelegen, D33, maar dat is verdwenen, de stenen zijn gebruikt bij de reconstructie van een ander groot hunebed.

Iets verderop kom ik langs een grafheuvel, EppiesBergje genaamd en natuurlijk ga ik daar ook even een kijkje nemen, Ik tref daar een man die een bos bloemen bij zich heeft en vertelt dat daar de as is uitgestrooid van zijn vader, zijn moeder en zijn broer. Bijzonder plekje voor hem dus! Ik wandel weer verder en kom bij een particuliere rustplek. Wel een beetje vroeg in de route, maar het ziet er zo gezellig uit, dat ik er niet zomaar aan voorbij kan lopen en ik ga heerlijk aan de koffie.

Daarna kom ik door Valthe, met een oud centrum dat bestaat uit verspreid liggende oude boerderijen en daar vlakbij ligt weer een hunebed-tweeling, D36 en D37. Daar vind ik het wel weer even tijd voor een selfie, het zijn twee leuke hunebedden. Hierna krijg ik een gevarieerd aanbod van paden voorgeschoteld, ik wandel op zandpaden, betonwegen, keitjeswegen en graspaden. Niet zo heel veel bos op dit stukje, ik kan heerlijk ver om me heen kijken.

Maar uiteindelijk kom ik toch weer in het bos terecht, het Valtherbos, en daar leidt de route langs het zogenaamde “Onderduikershol”, een hol in de grond waar in de oorlog Joden ondergedoken hebben gezeten. En hier kreeg ik hetzelfde beklemmende gevoel als tijdens het Westerborkpad in Vierhouten, Gruwelijke gedachte dat je je onder de grond moest verstoppen omdat er op je gejaagd werd……

Niet ver hiervandaan ligt hunebed D35 en van daaruit gaat de route alsmaar door het bos en over de hei. Best pittig om te lopen dus, en ik ben echt wel blij dat ik dit keer voor kortere etappes heb gekozen! Je kan trouwens duidelijk zien dat de herfst in aantocht is, ik zie veel paddenstoelen, zwammen en elfenbankjes. Ook liggen er overal eikels en beukenootjes, maar de kastanjes die al gevallen zijn zitten nog stevig in hun bolster!

Bij de hunebed-drieling D38, D39 en D40 lukt het me voor de eerste keer niet om de hunebedden zonder mensen op de foto te krijgen, bij een van de drie staan een jongen en een meisje te schilderen en muziek te maken en op een andere zijn een paar kinderen aan het klimmen, een beetje geholpen door mama. Natuurlijk maak ik toch fotootjes, maar ik heb voor de zekerheid wel even gevraagd of de mensen het erg vonden dat ze op de foto kwamen.

Zo langzamerhand gaat het richting Emmen, steeds maar door de bossen. In deze Drentse bossen hebben veel paden een nummer, dat met zwarte cijfers op witte stenen wordt aangeduid. En op deze speciale dag heb ik nu eens niet op nummer 17 gelet, maar toen ik een nummer 15 tegenkwam moest deze wel even uitgebreid op de foto natuurlijk! Ik kan me herinneren dat ik verleden jaar op de 15e (toen liep ik het Graafschapspad) ook een mooie nummer 15 tegenkwam!

De bossen gaan over in de Emmerdennen en die gaan weer over in de buitenwijken van Emmen, Angelslo lees ik in de routebeschrijving. Deze wijk is in de jaren zestig gebouwd, gewoon rondom de twee hunebedden (D46 en D47) die daar al een paar eeuwen lagen! Ik vind het een beetje een bizar gezicht, die hunebedden in een soort stadsparkje. Ook schijnen ze nogal geleden te hebben onder vandalisme, maar nu zien ze er toch ongeschonden uit.

Ik had gedacht dat de route nu min of meer naar het eindpunt zou lopen, maar nee, ik word nog een keer de bossen in gestuurd, langs een vijver en een boomstammetje met een paar prachtige joekels van zwammen naar het laatste hunebed van vandaag, D45. En dit is weer een hele grote, ik maak zelfs een panoramafoto om hem er helemaal op te krijgen en een selfie vind ik hier ook wel de moeite waard. Overigens gaat over dit hunebed het verhaal dat Napoleon er te paard op gesprongen zou zijn……

Maar dan gaat het toch echt richting station en daar eindig ik de etappe met 23,77 km op de teller. Veel beter dan die ruim 30 van verleden keer! Ik neem de bus (een minibusje voor 8 personen) terug naar Odoorn en zie daar tot m'n verrassing dat Bakker Joost ook op zondag open is. Ik geniet van een heerlijk kopje koffie met cheesecake met bosbessen erbij en koop twee belegde broodjes voor straks in de Trechterbeker.

Daar ben ik snel, even over de Hunebed Highway en ik ben weer op m'n vertrouwde adresje. Het ziet er allemaal nog net zo gezellig uit als ik me herinnerde en ik heb me al snel geïnstalleerd. Wel is het aardig fris geworden en ik zet even het elektrische kacheltje aan. Ik eet m'n broodjes, werk m'n sociale media even bij, kijk wat TV en duik dan lekker vroeg m'n bedje in, heerlijke dag gehad!

En kijk: dat is het voordeel van wat kortere etappes lopen, ik hoef nu niet zo bere-vroeg m'n bed uit! Ik heb m'n ontbijt voor 8 uur gevraagd en precies op tijd staat gastvrouw Henny klaar om m'n tafeltje te overladen met lekkere dingen. Natuurlijk kan ik met geen mogelijkheid alles op, en ik zet een bakje fruit in de koelkast om daar vanmiddag na het wandelen van te genieten. Uiteraard drink ik ook een paar kopjes koffie en dan kan ik op pad voor dag 2.

Gisteren heb ik aan de chauffeur van het minibusje gevraagd waar ik het beste gratis kon parkeren bij het station en op zijn aanwijzing vind ik een prima plekje op ongeveer 500 meter afstand. Want tja, de P&R naast het station is om 9 uur 's morgens natuurlijk al afgeladen…… Het heeft vannacht behoorlijk geregend en nu ik van start ga miezert het nog een beetje, maar niet genoeg om de paraplu voor op te zetten. En buienradar zegt dat het zo droog wordt, dus daar vertrouw ik maar op.

Ik ben nog maar kort onderweg en kom dan al bij één van de bijzonderste hunebedden in Nederland: een lang graf. Dat zijn twee naast elkaar gelegen hunebedden, omgeven door een cirkel (een ellips eigenlijk) van opstaande stenen. Het hele gevaarte is zo groot dat ik er geen complete foto van kan maken, hier zou je eigenlijk een drone voor moeten hebben. Gelukkig staat er een luchtfoto in het boekje, zodat je hem toch helemaal kunt zien. Ik vind hem inderdaad heel bijzonder!

Ik wandel verder langs de rand van de nieuwbouw in Emmen en tref daar tegenover een flatgebouw hunebed nummer D41. Net als gisteren een beetje een vreemd gezicht, zo'n hunebed pal naast een modern flatgebouw, hoewel deze wat minder tussen de bebouwing ligt dan die van gisteren. Lijkt me wel leuk om daar te wonen, uitzicht op een hunebed, wie heeft dat nou?

En dan mag ik zowaar een heel eind over asfalt mijn weg vervolgen! Ik passeer de stadsgrens van Emmen (gelukkig dus toch een foto van het plaatsnaambord!) en ga iets verderop een bos in met de gevaarlijke naam Schietbaanbos. Gelukkig wordt er niet op me geschoten, maar kom ik uit bij Hunebed D42, waar ik op slag verliefd op word! Wat een schitterend plekje, en wat mooi, die boom die midden in het hunebed groeit! Hier mag mijn as later wel uitgestrooid worden………

Natuurlijk maak ik de nodige foto's en verlaat dan het bos weer, om weer verder te gaan over asfalt. Bij een viaduct moet ik een (best lang) “heen-en-weertje” gaan maken naar hunebed nummer D44. Ook dit is weer een bijzondere, hij ligt pal naast een boerderij (volgens het boekje is er vroeger zelfs een varkensstal overheen gebouwd) en het is het enige hunebed dat in privé-eigendom is! Het is maar een kleintje maar ik vind het toch een leukerdje!

Ik las even een bankjesrust in bij het Oranjekanaal, dat ik daarna een heel stuk mag gaan volgen. Eerst nog over verharde weg, wat later wordt dit een zandweg. Die hebben ze hier best nog veel…… Een stuk verderop steek ik het kanaal over en ga aan de andere kant verder, daar mag ik kiezen tussen een betonnen fietspad en een zandpad. Ik neem van beide een stukje en geniet van het uitzicht over het kanaal en de weilanden. Wel jammer dat het zo'n sombere dag is!

Wat verderop schiet ik in de lach om een waarschuwingsbord voor koeien, dat zijn wel héél lange koeien die ze hier hebben! Maar het lachen vergaat me als ik een graspad langs de weilanden op gestuurd word. Het gras is behoorlijk lang en daar zijn m'n schoenen niet helemaal tegen bestand, dus ik loop al gauw te soppen in m'n schoenen. Gelukkig staat hier wel, net als ik daar behoefte aan heb, een picknickbankje en kan ik voor de tweede keer aan de koffie uit de thermos!

Na een stukje donker bos, waar ik talloze paddenstoelen op de foto zet, gaat het zo langzamerhand naar Noord-Sleen, waar de finish voor vandaag is. En zie: als ik daar aankom zit er midden op de Brink een groot restaurant en hoewel het maandag is, zijn ze toch open! Heerlijk even van een verse koffie genieten, en een stempeltje voor m'n wandelboekje hebben ze ook!

Vanaf hier kan ik direct naar de bushalte lopen, maar ik zie dat het begin van etappe 9 me via een omweg ook naar die bushalte brengt en ik besluit om dat stukje vandaag maar te doen, het is nog vroeg genoeg! En zo kom ik heel onverwachts langs nog twee hunebedden vandaag, de nummers D50 en D51, vooral D50 is een juweeltje en ook weer zo groot dat de panoramastand eraan te pas moet komen.

En hierna gaat het dan wel direct naar de bushalte, waar ik op een knop moet drukken om de buschauffeur te laten weten dat er iemand bij de halte staat. De halte ligt namelijk in the middle of nowhere langs de proviciale weg, dus als er niemand staat hoeft de bus de afrit/oprit niet te nemen. Gelukkig gaat alles goed, de bus komt mooi op tijd aanrijden en in no time ben ik terug in Emmen. Daar geniet ik van een patatje met een kroketje, waarna ik terugwandel naar Kiaatje. Tot nu toe bevallen die iets kortere etappes me best, het OV gaat veel sneller en ik heb veel meer tijd voor koffie, eten, badderen en lekker niksen 's avonds!

Ik heb geweldig geslapen vannacht, wat is het hier heerlijk donker en stil, en ben ruim voor de wekker wakker. Tja, alle spulletjes moeten nu weer ingepakt worden, na de etappe van vandaag rijd ik weer huiswaarts. Om 8 uur komt Henny weer het ontbijt brengen, wat ik me weer heerlijk laat smaken. Dit keer zet ik het fruit niet in de koelkast natuurlijk, maar in een (afsluitbaar) bakje neem ik wat mee voor onderweg. Dan zeg ik Henny gedag (niet voor lang, ik kom hier beslist weer terug!) en ga op pad voor etappe 9.

Eerst over de Hunebed Highway naar de bushalte bij Noord-Sleen, daar vlak naast is een carpoolplaats waar nog zeeën van ruimte is voor Kiaatje. En dan ben ik weer op weg, eerst nog over boerenland, maar al gauw gaat het de bossen weer in, en na verloop van tijd kom ik bij een vennetje, de Kibbelkoele geheten. Wat een fantastisch plekje is dit, het zonnetje schijnt uitbundig en het meertje is schitterend blauw, omgeven door wit zand.

Deze route komt niet alleen langs alle hunebedden, hij loopt ook vaak langs grafheuvels, zo ook nu. Op een open plek in het bos golft de grond gewoon van het grote aantal grafheuvels dat hier ligt. Een bijzonder plekje en ik probeer de geesten van lang vervlogen tijden te voelen. Maar helaas, ik schijn daar niet gevoelig voor te zijn, ik voel niks! En dus wandel ik weer verder en ga af en toe door de knieën voor wéér een mooie paddenstoel.

Dan kom ik bij hunebed D49, ook weer een bijzondere omdat hier een reconstructie van het hunebed heeft plaatsgevonden om de mensen te laten zien hoe het er in vroeger eeuwen moet hebben uitgezien. Er zijn stenen van andere plaatsen bij gelegd (o.a. van hunebed D33 dat nu niet meer bestaat) en er is een gedeeltelijke dekheuvel op aangelegd. Eigenlijk is het dus een beetje een nepperd, maar de bedoeling was goed en ook wel geslaagd, het geeft een mooi beeld!

En dit is ook gelijk voorlopig het laatste hunebed, niet alleen voor vandaag, maar ook voor de volgende etappes. Het volgende hunebed krijg ik pas weer te zien bij de finish van etappe 13, of de start van etappe 14! Maar daarom niet getreurd, de route blijft erg leuk, de routebouwers hebben er echt iets heel moois van gemaakt, en er zijn genoeg grafheuvels en andere bezienswaardigheden uit de prehistorie om alles interessant te houden.

Vandaag zat er wel erg veel bos in de route, ik moest heen en weer voor dat hunebed D49, maar uiteindelijk kom ik in de buurt van Zweeloo weer uit op boerenland. En al dat bos heeft me toch de ontdekking van een koraalzwammetje opgeleverd, die had ik nog nooit in het echt gezien! In Zweeloo krijg ik trouwens het enige buitje van vandaag op m'n kop, ik zet er even de plu voor op maar het trekt gelukkig al snel over.

Ik kom langs het grafveld van de Prinses van Zweeloo, word bekeken door een kudde Schotse Hooglanders (die gelukkig achter een hek stonden) en dan kom ik door het centrum van Zweeloo en vervolgens door het dorpje Aalden. Hier staan werkelijk prachtige oude boerderijen en net als in Zweeloo staan er overal schilderijen. In een oude herberg koop ik een souvenirtje voor de buurvrouw die op Bram past en dan begin ik aan de laatste loodjes.

Die voeren me naar Meppen, het eindpunt van deze etappe en daar zit direct na het plaatsnaambord een theeschenkerij, waar ik heerlijk aan een cappuccino met een stuk bananenroomtaart ga. Daar heb ik alle tijd voor, want de bus is net weg en ik moet een uur wachten op de volgende. En wachten met koffie en taart is veel beterder dan wachten in een kaal bushokje, toch? Maar uiteindelijk wandel ik toch naar de halte en daar komt vrij snel (en netjes op tijd) de bus aanrijden.

De bus spuugt me naast de carpoolplek weer uit, ik moet zeggen dat de ritjes met het OV uitstekend gingen dit keer! Tja, en dan de lange rit naar huis weer, helemaal zonder files verloopt het niet, maar het valt me toch nog wel mee. In Rozenburg schiet ik even de AH in om een maaltijdsalade te kopen, want ik heb niet echt zin meer om een maaltijd klaar te gaan maken. Thuis moet er natuurlijk uitgebreid geknuffeld worden met Bram en zo zit mijn derde tripje op de Loop langs de Hunebedden er ook weer op. Het volgende tripje staat voor november op de planning, 2 of 3 dagen, dat weet ik nog niet……..

Klik op de plaatjes hieronder voor de fotoverslagen.

Etappe 7		Etappe 8		Etappe 9

Een berichtje in mijn gastenboek vind ik altijd leuk!