De Loop langs de Hunebedden
van Assen naar Annen

Route dag 1		Route dag 2

Klik op de plaatjes om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier en hier voor een gewone uitvergroting van de plaatjes

Verleden jaar rond deze tijd had ik een wandeltocht in Uffelte (Drenthe) gecombineerd met de 11-Hunebeddentocht, een route die ik op internet had gevonden. Iemand (ik weet echt niet meer wie) vertelde me daarna dat er ook een route bestond die langs ALLE hunebedden komt. Daar had ik wel oren naar, maar het plan heeft een hele tijd in de ijskast gestaan. En opeens komt het dan weer boven borrelen en ben ik op internet op zoek gegaan.

Nou, die informatie was snel gevonden, er is een pad, uitgezet door de Stichting Het Drentse Landschap, en dat heet “De Loop langs de Hunebedden”. En die gaat inderdaad langs alle hunebedden in Nederland, te weten 52 in Drenthe en eentje in Groningen. Het pad blijkt niet gemarkeerd te zijn, maar er is wel een boekje van te bestellen, met een routebeschrijving, kaartjes en veel wetenswaardigheden over de hunebedden en de omgeving waar je loopt. En dus bestel ik het boekje en dat heb ik al snel in huis.

En zodra ik het boekje in handen had was ik verkocht! Ik heb nu eenmaal “iets” met de prehistorie. Als kind al vond ik de hunebedden fantastisch, ik heb ademloos door Stonehenge gewandeld en heb in Noorwegen zowat iedere rotstekening die daar gevonden is, bekeken. De boeken “De Aardkinderen” van Jean Auel heb ik verslonden en herlees ik nog steeds. Het fascineert me om door landschappen te wandelen waar eeuwen geleden mensen gewoond en gejaagd hebben en kunstwerken hebben gecreëerd, die nu na al die tijd nog hun stempel op het landschap drukken.

Dus ben ik maar direct begonnen om mijn eerste tripje op dit pad te plannen. Drenthe is zo ver weg dat ik toch minimaal twee dagen op pad wil, anders wordt het wel heel veel heen en weer rijden. De eerste drie etappes zijn samen 50 km en dat lijkt me mooi voor een tweedaags tripje. Precies halverwege komt de route pal langs Hotel De Zeegser Duinen, en een kamer daar is snel geboekt. Mijn bagage kan ik 's ochtends al brengen en de volgende dag tot 's avonds laten staan, zodat ik niet met een zware rugzak hoef te zeulen!

De route gaat van Assen naar Annen, en het blijkt dat er op zondag geen busvervoer is tussen deze twee plaatsen. Ik moet Kiaatje dus zondag in Assen parkeren en op maandag met de bus terug van Annen naar Assen. Het is even plannen, maar uiteindelijk blijkt het allemaal goed te doen.

Er is nog een reden dat ik graag naar Drenthe wil in deze tijd: het is al wekenlang erg warm weer en ik begreep uit het weerbericht dat het in het noorden van het land een stuk koeler is. En aangezien ik niet erg goed tegen de warmte kan, zoek ik dus graag de koelte op. Zelfs het wandelen in bossen, wat normaal gesproken niet mijn favoriete wandelomgeving is, trekt me nu wel aan! Dussssss……. Op naar Drenthe!

Ik vertrek zondagochtend al heel vroeg, na eerst uitgebreid met Bram te hebben geknuffeld, de buurvrouw zorgt deze dagen voor hem. De reis gaat voorspoedig en het hotel in Zeegse is snel gevonden. Ik zet mijn bagage neer, bezoek even het toilet en rijd dan verder naar Assen. Daar zet ik Kiaatje op een parkeerplaats net buiten de betaald-parkeren-zonde en wandel ca. 2 km naar de start bij het Drents Museum.

Dat ken ik nog van de stadswandeling die ik in Assen heb gedaan, prachtig gebouw en ik wandel er dan ook even op m'n gemakje omheen, de nodige fotootjes makend natuurlijk. Bij dit gebouw staat ook het beeldje van het bekende Drentse Bartje (ik bid niet voor bruune bonen) en als startfoto vind ik een selfie samen met dit beeldje wel toepasselijk. Overigens is dit een ander beeldje dan ik me uit mijn jeugd herinner, toen was het van steen en wit. Alles verandert………

En dan ga ik op pad, natuurlijk eerst even Assen door, ik kom langs het station en over het landgoed Valkenstijn, waar de naamgevers Augustinus en Louise Valkenstijn in een grote graftombe liggen. Dan ben ik al gauw in de Drentse weilanden en de eerste zandpaden doemen op. Het zal erg veel onverhard worden vandaag, dat had ik al gezien in de routebeschrijving en toen ik de kaartjes voor mijn GPS intekende! Maar het is nog koel en er is veel schaduw, dus ik heb het toch opperbest naar m'n zin!

Na ca. 5 km staat er een uitnodigend bankje en omdat ik het met m'n windstopperjasje toch wel warm begin te krijgen, neem ik hier even een korte rust. Twee paardjes in het naastgelegen weiland bekijken me belangstellend. Als ik weer verder wandel kom ik na ca. een kilometer langs restaurantje “De Aanleg” en ondanks het vroege uur is dit al open! Als ik dat geweten had was ik natuurlijk niet op dat bankje gaan zitten…… Maar ik heb wel trek in koffie, dus ik neem toch maar weer even rust.

Na de koffie gaat de route verder richting Balloo, en ik moet de routebouwers echt een complimentje geven, wat een leuke route hebben ze hiervan gemaakt! Het verveelt werkelijk geen moment en qua ondergrond krijg je van alles voor de kiezen, zandpaden, klinkerwegen, langs plankieren, asfalt- en betonpaden. In Balloo bekijk ik even de Balloohoeve, waar prachtig houtsnijwerk is te bewonderen en dan gaat het verder naar Rolde.

Daar ben ik net op het moment dat de kerk uitgaat en ik kan dus binnen even een fotootje maken, ik word zelfs uitgenodigd voor een kopje koffie, maar dat heb ik vriendelijk afgeslagen, ik heb immers nog een aardige wandeling voor de boeg! Achter de kerk loop ik over het kerkhof naar de eerste twee hunebedden die ik op de route tegenkom, de nummers D18 en D17. Best bijzonder, een fotootje van twee grafstenen met een hunebed op de achtergrond!

Bij de hunebedden is het vrij druk, tja dat heb je op een zonnige zondag hè! Maar toch lukt het me om een paar stille fotootjes te maken en aan een paar mensen die aan het picknicken zijn vraag ik of ze mij even samen met nummer 17 op de foto willen zetten. De foto is wat overbelicht geworden, maar toch wel leuk, 17 is immers “mijn” nummer en dus vind ik dit ook een beetje “mijn” hunebed…….

Na deze uitgebreide fotosessie wandel ik weer verder, hele stukken over stille Drentse landweggetjes tot ik bij het Balloërveld kom. Dat is wel even doorbijten zeg! Kilometers lange vreselijk mul-zandpaden, geen schaduw en een zon die aan de hemel staat te branden. Gelukkig staat er een windje en heel af en toe schuift er een klein wolkje voor de zon. Ik ploeter dus dapper verder, ik hàd het kunnen weten natuurlijk!

Overigens loopt de route hier een heel stuk gelijk met het Pieterpad, ik zie veel wandelaars die blijkbaar het Pieterpad van noord naar zuid lopen me tegemoet komen. Na die eindeloze zandvlakte kom ik weer over lange plankieren te lopen, heerlijk, weer even harde ondergrond! Er volgen nog wat meer zand-, bos- en heidepaadjes en dan arriveer ik in Gasteren, het eindpunt van de eerste etappe. Hier ga ik bij een pannenkoekenboerderij op een groot terras even uitgebreid aan de koffie, heerlijk!

De lengte van deze etappe blijkt trouwens weer fiks langer te zijn dan in het boekje staat, dat is altijd het geval met dit soort wandelpaden, daar kijk ik al helemaal niet meer van op en ik hou er zelfs al rekening mee met het plannen van de wandeldagen! Maar goed, ik laat me de koffie heerlijk smaken en als ik weer op pad ga, kom ik langs een boekenstalletje, waar ik een pocketboekje koop voor 50 cent, heb ik wat te lezen op de hotelkamer vanavond!

Na Gasteren kom ik midden op de hei hunebed nummer D10 tegen en natuurlijk maak ik daar weer de nodige foto's. In het boekje staat van ieder hunebed een foto van hoe het er vroeger uitzag en een verhaaltje over de ontdekking en eventuele grafvondsten. Overigens is het ook bij dit hunebed niet stil, er staan twee schilders het landschap te schilderen en natuurlijk maak ik even een praatje en bewonder hun werk!

Ik wandel verder over de heide en verderop door het beekdal van de Drentse Aa, waar ik over een prachtig, heel smal en hoog bruggetje mag. Hier zitten stickers van zowel het Pieterpad als de KNBLO op, maar die laatste sticker kan ik niet zo goed plaatsen, geen idee van welk pad die is! Dan kom ik weer door een groot zandgebied, de Zeegser Duinen. Ook hier weer door mul zand ploeteren, maar dan ligt daar achter een laatste duin het hotel “De Zeegser Duinen”. Ik ben ongeveer halverwege etappe 2 en aan het eind van de dagetappe van vandaag.

In het hotel pik ik mijn bagage op en haal de sleutel van mijn kamer. Op de 2e verdieping heb ik een ruime kamer en tot mijn blijdschap heb ik een badkamer met een ligbad! Heerlijk, en het eerste wat ik dan ook doe is het bad vol laten lopen met lauwwarm water en m'n schoenen uittrekken en ontdoen van een Drentse Sahara. En dan een half uurtje heerlijk in bad ronddobberen, ik voel de vermoeidheid zó uit m'n benen wegvloeien!

Ik eet een hapje op het terras, waar ik tot 20.00 nog uit de lunchkaart kan kiezen, prima voor een niet zo grote eetster als ik! Het wordt een overheerlijke hamburger met perfecte frietjes erbij, ik heb zitten smullen! Kopje koffie toe en dan is het tijd om een rondwandelingetje door Zeegse te maken. Dat dorp is namelijk ieder jaar versierd volgens een bepaald thema en dit jaar zijn dat vogelverschrikkers. In de avondkoelte is het heerlijk wandelen en ik zet heel wat vogelverschrikkers op de foto!

Weer terug in het hotel maak ik mijn rugzak voor de volgende dag alvast in orde en duik dan lekker m'n bedje in. De eerste dag op dit pad is me prima bevallen, ondanks het feit dat dit nou niet bepaald een route “des Danyells” is. Maar op de één of andere manier heb ik het vandaag wel leuk gevonden, Al dat onverharde, misschien omdat het zo afwisselend was. In ieder geval ga ik met een tevreden gevoel slapen!

En als ik na een heerlijke nachtrust de volgende ochtend wakker word, blijkt dat, wat ik al aan voelde komen op het terras gisterenavond: het is bewolkt en een stuk koeler dan gisteren! Dat het bewolkt is, is wel jammer voor de foto's, maar de koelte wordt door mij met gejuich (nou ja, bij wijze van spreken…..) begroet! Even een beetje poedelen in de badkamer en dan daal ik iets na zeven uur af voor het ontbijt.

Dat is prima in orde en ik laat het me goed smaken, hoewel ik niet zo'n grote ontbijter ben. Maar ik leg een lekker bodempje voor de rest van de dag, met uiteraard een kopje koffie erbij. Een tweede kopje koffie neem ik mee naar mijn kamer en daar pak ik al m'n spulletjes weer in. Goh, wat neem je ongemerkt toch weer veel mee als je het niet op je rug hoeft te sjouwen…….

Beneden check ik uit (afrekenen hoeft niet meer, ik heb gisteren al betaald) en laat mijn tas weer achter bij de balie. Wel relaxed zo, hoor! Dan wuif ik Hotel De Zeegser Duinen gedag en ga weer op pad, eerst de bossen in en later weer over boerenland, waar mooie boerderijen staan en leuke doorkijkjes zijn. Bij Tynaarlo maakt de route een klein lusje, om daar bij een hunebed uit te komen, D6 dit keer. Een klein, maar bijzonder mooi hunebed, waar ik dan weer eens een selfie maak!

Voorlopig blijf ik nog even in open land, vind ik wel fijn, ik kijk graag om me heen, en ik kom weer diverse rood-witte stickers tegen. Ik vraag me af of ik nog steeds op het Pieterpad loop, maar opeens zie ik op een sticker staan dat dit het Groot Frieslandpad is. Nou, dat is zeker groot dan, ik zit hier toch al een stuk in Drenthe! Overigens hebben de routebouwers ook hier weer hele leuke paadjes ontdekt, inclusief smalle bruggetjes over watertjes. Ik loop te genieten!

Een eindje verderop kom ik op een groot kruispunt van wandelpaden, hier komen het Pieterpad, het Groot Frieslandpad en het Drenthepad allemaal samen! Er staat ook een restaurantje, maar dat is nog niet open. En het is maandag natuurlijk, ik verwacht eerlijk gezegd niet zoveel horecarusten vandaag. Vanaf hier loop ik een stukje langs het Schipborgerdiep en eindig dan bij een carpoolplaats aan de N34, waar het einde van etappe 2 is. Bij de bushalte neem ik even een korte bankjesrust, ik heb er hier 7 km opzitten.

Dan ga ik weer verder, ik kom langs een eetcafé dat De Witte Kater heet en ik ga even op onderzoek uit, maar ook dit blijkt gesloten te zijn. Even verderop passeer ik het plaatsnaambord Zuidlaren en onmiddellijk zit er een bepaald liedje in mijn hoofd, dat duurt wel even voor ik dat weer kwijt ben! Dan mag ik zéker een kilometer lang over asfalt lopen, wat een luxe! Dan gaat het pad over in een gravel fietspad en wat verderop ga ik natuurgebied Vijftig Bunder in waar Schotse Hooglanders grazen.

Het is een mooi stukje en hier vind ik het best jammer dat de zon niet schijnt, dan zouden de foto's veel mooier geworden zijn! De Schotse Hooglanders zie ik alleen heel in de verte en nadat ik een droge sloot doorgestekkerd ben, verlaat ik dit gebied weer. Even een stukje over de weg en dan ga ik het Noordlaarderbos is. Zoals ik al eerder zei: de route is afwisselend genoeg! Na het bos volgt weer een zandweg met een fietspad ernaast en dan ben ik bij het enige hunebed in Groningen, G1.

En kijk: naast dit hunebed staat een uitnodigende picknickbank en spontaan las ik een bankjesrust in. Ik vind het toch wel apart, dit hunebed zo op grens van Drenthe en Groningen en vind dat ik er wel weer eens samen mee op de foto mag. Het lijkt trouwens wel een half hunebed, er liggen maar twee dekstenen en ook de staande zijn foetsie, maar je ziet nog wel waar ze gestaan hebben.

Na deze welverdiende pauze gaat het verder naar het plaatsje Noordlaren, waar de route een lusje doorheen maakt. Waarschijnlijk om de mooie kerk en het schattige haventje te bewonderen! En kijk, hier staat ook weer een boekenstalletje, maar in tegenstelling tot gisteren mag je hier de boeken gratis meenemen. Ik kies een dun boekje uit met griezelverhalen in de stijl van E.A. Poe en prop dat in m'n rugzak, altijd leuk, nieuw leesvoer.

Ik loop een klein eindje om om het plaatsnaambord op de foto te kunnen zetten en kom dan verderop op een zandweg te lopen waar me een oldtimer (een Volvo) tegemoet komt. Zo op die zandweg met een oud boerderijtje op de achtergrond en met die oude auto waan ik me gewoon terug in de zestiger jaren! En dat blijkt wel te kloppen, want de bestuurder ziet me fotograferen en draait het raampje open om een praatje te maken, de auto is uit 1962! Zulk soort dingen, kijk, dáár geniet ik nou van!

Ietsje verderop beland ik opeens in een raar natuurfenomeen: er vallen druppels uit de lucht! Niet te geloven, het REGENT!!! Het plenst zelfs even aardig door en ik schuil een beetje onder een boom, want hier had ik (natuurlijk) niet op gerekend. Gelukkig duurt het niet al te lang, na 5 minuutjes kan ik weer droog verder, de noodponcho die ik altijd bij me heb kan in zijn verpakking blijven. Maar natuurlijk maak ik wel een foto van wat plasjes op de straat, na al die weken van droogte!

En dan zie ik een bordje staan naar de volgende twee hunebedden, D3 en D4. Maar ik moet wel even goed kijken, hoor, ik zie alleen maar boerderijen en een heg. En dan zie ik een heel smal paadje tussen twee heggen door (lekker, net nu het nat van de regen is….. ) met een bordje “Hunebedden”. En daar liggen de twee leukste hunebedden die ik tot nu toe gezien heb, pal naast een boerderij! Daar zou ik wel willen wonen, met een hunebed in je achtertuin! Heel bijzonder dit.

Hierna ga ik een heel lange, rechte zandweg lopen, met heerlijk uitzicht over de weilanden en die weg komt rechtstreeks uit in Zuidlaren, heb ik dus een hele lus gelopen voor dat ene hunebed in Groningen, want vanmorgen was ik ook al in Zuidlaren! Dit is natuurlijk een wat grotere plaats en in het centrum is dan gelukkig wel wat open en bij een bakkerij met koffieschenkerij kan ik eindelijk in m'n cafeïnebehoefte voorzien!

Na Zuidlaren kom ik door Schipborg, waar bewoners me middels een bordje aan een hek toewensen dat ik maar veel moois op mijn pad tegen mag komen (leuk, zoiets!), en daarna volgen er weer de nodige zandwegen, dit keer door een bos, met mooie stulpjes ernaast. Er staan echt droomhuisjes bij, hoewel ik zelf nooit zo midden in een bos zou willen wonen! Uiteindelijk voeren de zandwegen me naar weer een natuurgebied met begrazing, maar ook hier heb ik geen Schotse Hooglanders gezien.

Wel kom ik hier hunebed D7 en even verderop hunebed D8 tegen. Bij nummer 7 neem ik even een korte rust op een boomstammetje (bij gebrek aan een bankje) en eet een reepje en drink een slokje limonade. Bij nummer 8 staan wat fietsers en ik wacht even tot ze weg zijn, waarna ik weer wat selfies kan nemen, één van de stenen leende zich daar prachtig voor!

Hierna ga ik al gauw het natuurgebied en het bos uit en ben nu bijna aan het einde van etappe 3 en van vandaag. Ik wandel Annen binnen en even verderop ligt vlakbij de bushalte hunebed D9. Gewoon midden in het dorp, naast een woonhuis, ook weer harstikke leuk! Overigens heet de bushalte ook “Hunebed” en het boekje meldt hierover dat dit “zonder enige twijfel het met het openbaar vervoer best bereikbare hunebed is………”

Natuurlijk maak ik ook hier de nodige foto's en dan begint de reis terug met het openbaar vervoer. Gelukkig gaat dat vlot, de bus is mooi op tijd en na een heleboel tussenstops arriveer ik op station Assen. Daar wandel ik nog ruim een kilometer naar Kiaatje, die gelukkig nog braaf op zijn plekje staat. En dan rijd ik wederom naar Zeegse om mijn tas op te halen. In het hotel koop ik nog een souvenirtje, drink een lekkere cappuccino, ga nog even toiletteren en dan vertrek ik weer richting huis.

Met een laatste tussenstop in Rolde, waar ik gisteren geen plaatsnaambord van ben tegengekomen en ook het infobordje van de hunebedden heb gemist. Beide omissies kan ik nu opvullen, dat maakt mijn foto-album net iets completer! Verder gaat de reis terug naar huis vlot, onderweg nog even getankt en daar nog een koffie bij genomen. Rond 21.00 uur was ik thuis, enthousiast begroet door Bram. De eerste etappes van dit pad heb ik geweldig gevonden en ik maak NU al plannen voor een tweede tripje!

Klik op de plaatje hieronder voor de fotoverslagen.

Dag 1		Dag 2

Vergeet mijn gastenboek niet!